Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

wonderlijk delen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. Hans van de Laar

Zondag 29 juli 2012. 17de week door het jaar B

Wonderlijk delen

Op vakantie zag ik in een of andere gelegenheid dat er een chique bruiloftsfeest gevierd werd.
Lange jurken, nette pakken, hoge kapsels en zelfs een Schotse kilt.
Eten en drinken te over. Deftige hapjes met kaviaar, zalm en pesto, duiveneitjes en nog veel meer.
Toch liep de bruid gestrest en opgewonden heen en weer te lopen.
Ze wilde alles in de hand houden, zorgen dat iedereen aan zijn trekken kwam en alles perfect laten verlopen.
Het werd geen moment een echt feest.
Geen sfeer, geen saamhorigheid. We hadden genoeg te eten, maar daar bleef het bij.

Het kan gelukkig ook anders.
Soms wordt een verjaardagsfeest of een bezoekje zomaar ineens een feest.
Iedereen praat met iedereen. Het wordt gezellig.
Er wordt zelfs samen gezongen en dat is een goed teken.
Weet je de volgende dag nog wat je gegeten hebt of hoe groot het buffet was?
Nee, en dat komt echt niet van de hoofdpijn, maar alleen omdat de sfeer veel belangrijker was.

Net zoiets gebeurt in de lezingen van deze dag.
Een flink aantal mensen dat op het land heeft gewerkt komt bij Elisa aan.
Ze komen hem de eerstelingen van de oogst brengen, want Elisa is immers de man van God.
Elisa doorbreekt die gewoonte en zegt met zoveel woorden: "jullie hebben het werk gedaan. Jullie verdienen het om hiervan te delen."
Er was niet genoeg, maar toch hielden ze over.

In het evangelie net zo.
Mensen stromen samen.
Delen samen.
Praten samen.
Er zijn twee gedroogde visjes en 5 gerstebroden.
Ze delen met elkaar en niemand of niets gaat verloren.
Er is genoeg, meer dan genoeg.
Dat is wonderlijk delen.
Daar gebeurt iets waar geen truc tegenop kan.

Kunnen we daar nu nog iets mee?
Ja toch zeker.
Ook hier bij elkaar in deze kerk.
Er is saamhorigheid hoe verschillend we ook zijn.
Er is verbondenheid omdat we hier op een of andere manier allemaal toch houvast en moed willen vinden.
De ene keer lukt het beter dan de andere.
Dat geldt voor de preek voor het samen zingen en voor de stilte die we maken.
Maar in onze verbondenheid met elkaar gebeurt er iets; een wonder zelfs.
Het kleine stukje brood, de communie wordt genoeg om van te delen.
Ook buiten deze kerkdeuren van ons samen zijn mag dat wonder gebeuren.
Kunnen we zelf dat wonder laten gebeuren!

Daarom als afsluiting een klein verhaaltje over een arm dorpje waar mensen echt veel te weinig te eten hadden.
Niemand kon er zelfs thuis een pan soep maken.
Er kwam een man voorbij en die hoorde het klagen van de mensen.
Hij pakte een steen uit zijn rugzak en zei dat het een wondersteen was.
Als je die in een pan water zou gooien dan werd het vanzelf een heerlijke pan soep.
De dorpsbewoners wilden dat wel eens meemaken.
De pan kwam er en een vuur ook.
Misschien heeft er iemand wat zout, zei de man en ja hoor.
Een van de mensen ging gauw wat halen.
Iemand anders zei: Ik heb nog wel een steel prei en ook die was gauw weer terug.
Een ander ging uit zichzelf naar huis en nam een wortel mee.
Zo werd het binnen de kortste keren een heerlijke soep.
Het hele dorp smulde ervan.

Als je zo deelt met elkaar, gebeurt het wonder vanzelf toch?

Joh. 6, 1-15
Daarna ging Jezus naar de overkant van het Meer van Galilea (ook wel het Meer van Tiberias genoemd).
Een grote menigte mensen volgde hem, omdat ze gezien hadden welke wondertekenen hij bij zieken deed.
Jezus ging de berg op, en ging daar met zijn leerlingen zitten.
Het was kort voor het Joodse pesachfeest.
Toen Jezus om zich heen keek en zag dat die menigte naar hem toe kwam, vroeg hij aan Filippus: ‘Waar kunnen we brood kopen om deze mensen te eten te geven?’
Hij vroeg dat om Filippus op de proef te stellen, want zelf wist hij al wat hij zou gaan doen.
Filippus antwoordde: ‘Zelfs tweehonderd denarie zou niet voldoende zijn om iedereen een klein stukje brood te geven.’
Een van de leerlingen, Andreas, de broer van Simon Petrus, zei:
‘Er is hier wel een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen – maar wat hebben we daaraan voor zo veel mensen?’
Jezus zei: ‘Laat iedereen gaan zitten.’ Er was daar veel gras, en ze gingen zitten; er waren ongeveer vijfduizend mannen.
Jezus nam de broden, sprak het dankgebed uit en verdeelde het brood onder de mensen die er zaten. Hij gaf hun ook vis, zo veel als ze wilden.
Toen iedereen volop gegeten had zei hij tegen zijn leerlingen: ‘Verzamel nu de overgebleven stukken brood, zodat er niets verloren gaat.’
Dat deden ze en ze vulden twaalf manden met wat overgebleven was van de vijf gerstebroden die men had gegeten.
Toen de mensen het wonderteken dat hij gedaan had zagen, zeiden ze: ‘Hij moet wel de profeet zijn die in de wereld zou komen.’
Jezus begreep dat ze hem wilden dwingen om mee te gaan en hem dan tot koning zouden uitroepen. Daarom trok hij zich terug op de berg, alleen.