Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

open hart

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs

Zondag 14 augustus 2011

Als iemand van ons door Europa wil reizen dan kan dat zonder dat er een strobreed in de weg wordt gelegd.
Alleen de oplettende reiziger heeft het in de gaten dat men dan af en toe de grens oversteekt naar een ander land .

Dat is wel eens anders geweest.
Toen werd de kofferbak van je auto ondersteboven gehaald, achter het binnenwerk van de auto gezocht naar iets wat niet mocht en altijd onder de strenge blik van een of andere gewapende ambtenaar.
Wie die vervelende ervaring nog eens wil meemaken hoeft maar eens in te checken naar een ver land, Israël, de VS of zo.
Dan ga je op je sokken en zowat in je ondergoed door een controlepoortje, soms na achterlating van je vingerafdrukken, iriscopie en enige ondervraging.

Fijn dat we tenminste in Europa van die grenscontroles af zijn.
Weg met alle grenzen!
Dat zou fijn zijn, maar we weten goed dat daar ook heel wat gevaren en nadelen aan verbonden zouden zijn.
Met landen waarmee geen sluitende afspraken mee te maken zijn zouden we gauw in moeilijkheden komen.
In ons dagelijks leven stellen we ook grenzen, aan onszelf en aan anderen.
Niet te veel eten,niet te weinig.
Handen thuis houden.
Dit is van mij en dat van jou.

Als elke gek maar kan doen en zeggen wat in ‘m opkomt dan is het hek (de grens dus) van de dam, zoals we dat zeggen.
Dan worden mensen beledigd, tekort gedaan of erger.

Heel veel van onze landswetten leggen beperkingen op, trekken grenzen waardoor samenleven wordt geordend en dus mogelijk blijft.
Zonder verkeersborden en verkeersregels zou het een janboel van jewelste worden.
Als het glad is en mistig rijden we langzamer een voorzichtiger; grenzen die we onszelf opleggen.
Grenzen stellen en toch een leefbare samenleving over houden is een ingewikkelde zaak.

De grote vraag blijft: “Waar trekken wij die grenzen?”
Die kwestie is niet nieuw, bestond ook in Jezus’ tijd, zoals we in het evangelie van vandaag lezen.

In een poging om even op adem te kunnen komen, buiten de kritiek van volksgenoten, ging Hij wel niet op vakantie naar een vreemd land, zoals wij dat graag doen, maar Hij zocht toch wat rust op vreemd terrein.
Die rust was echter van korte duur, want een vrouw herkent Hem als de aangewezen Messias.
“Heer ontferm U”, roept ze.
Dat is hetzelfde als “Kyrie eleison”.
Doen alsof Hij haar niet gehoord had was zonder resultaat.
De grens die Jezus trekt tussen die vrouw in den vreemde en zijn eigen volk waarvoor Hij zich in eerste instantie geroepen voelde, werd door haar weggeveegd.
Zij trekt Hem uit het joodse wereldje weg en Hij kan haar alleen maar nabij zijn.

In dit verhaal worden voor Jezus, zijn woorden en daden geopend over alle grenzen heen. (Tussen haakjes: Het is wel mooi weer een vrouw die dit in gang zet!)
Hiermee is ook aan ons, aan alle christenen, de trend aangegeven om in onze bekommernis om medemensen buiten ons kleine wereldje te treden naar Gods volk dat niet wordt afgebakend op grond van taal, van ras, van religie of wat dan ook.
Het beginsel is heel simpel. Maar de invulling daarvan niet.
Want hiermee is natuurlijk is de kwestie niet opgelost voor al die vluchtelingen die zich hier aanmelden.
Er zijn  nu eenmaal grenzen aan onze mogelijkheden.
Toch zal het ook ons niet lukken te doen alsof we al die noodkreten niet horen.

Net als Jezus worden we omgeven door mensen die zeggen:”Stuur ze weg”.
Wie  bij voorbaat medemensen in nood  wegstuurt gedraagt zich vanaf deze verhaalde gebeurtenis heel onchristelijk.
Hoe ingewikkeld het soms ook is, hier ligt een blijvende oproep om in elk geval ons hart te openen voor wie wij goed kunnen doen, met wijsheid en welwillendheid hen tegemoet te treden.

Matheüs 15,21-28

Jezus nam de wijk naar het gebied van Tyrus en Sidon. En kijk, een Kananese vrouw uit die streek kwam naar buiten en riep: `Heb medelijden met mij, Heer, zoon van David. Mijn dochter is vreselijk bezeten.' Maar Hij gaf haar niet eens antwoord. Zijn leerlingen kwamen naar Hem toe en vroegen hem: `Stuur haar weg, want ze roept ons achterna.' Hij antwoordde: 'Ik ben alleen gestuurd naar de verloren schapen van het huis van Israël.' Maar zij kwam naar hem toe en knielde voor Hem neer en zei:
`Heer, help me.' Hij gaf haar ten antwoord: 'Het is niet goed het brood van de kinderen te nemen en het aan de hondjes te geven.' Maar zij zei: 'Juist, Heer, want wat de hondjes eten, zijn de brokken die van de tafel van hun baas vallen.'
Toen gaf Jezus haar ten antwoord: `Vrouw, groot is uw vertrouwen. Moge het u vergaan zoals u wenst.' En haar dochter was vanaf dat moment genezen.