Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

In de stilte

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar

Zondag 7 augustus 2011.
19de  zondag door het jaar A

’s Morgens in alle vroegte begint het al.
De wekker verstoort de stille rust of bij sommigen gaat de eerste trein als een razende voorbij, begint de vroege spits met geraas op gang te komen of komen de papegaai, de duiven en de hond van de buurman tot leven.
De papegaai doet de mobiele telefoon na.
De hond blaft de longen uit zijn grote bouvier-lijf en de duiven worden met gerammel van het voederbakje en een lokroep naar de til gelokt.
Op het werk of in school is het al helemaal niet stil.
Roepende bazen, zware machines en als het al eens stil mocht zijn dan is er altijd radio-3-FM of 538 Q-Music en Sky-Radio.
Is het in Nederland nog wel ergens stil?
Zou je op een van de Waddeneilanden bijvoorbeeld de stilte nog kunnen horen?
Elke keer als we hier in de kerk zijn, proberen we het stil te maken.
Als we aankondigen: Laat ons bidden... wordt het stil. Maken we het stil om ons heen en stil in onszelf, om in de stilte bij jezelf bij elkaar en bij God te kunnen zijn.
In die stilte kunnen we God horen zegt de eerste lezing.
Er wordt heel duidelijk bij gezegd dat God niet in de storm is en ook niet in de aardbeving, maar wel in het suizen van een zachte bries.
Daarom is de stile in onze kerk een gewijde stilte.
Hier kunnen we samen stil zijn.
Ieder in zichzelf en toch verbonden met elkaar en hoewel thuis de stilte voor sommigen heel eenzaam kan geeft de stilte hier bij ons in de kerk een gevoel van saamhorigheid en eenheid.

Ook in het evangelie is er het rumoer van een storm.
De storm van het leven, die toen net als nu over de leerlingen en over onze parochie waait.
De angst van de leerlingen doet hen roepen om hulp en Jezus zegt: Rustig maar!
Wees stil! In de stilte hoeft Petrus niet meer te twijfelen, maar kan hij vertrouwen op God en verzinkt hij niet in angst en paniek.
In de stilte kan God ons horen, maar kunnen wij ook misschien God ontdekken.

Hoe mooi en goed we samen ook zingen hier in de kerk en hoe fijn dat ook is, hoe mooi of lang of korte de preek van de voorganger ook mag zijn, hoe dankbaar we ook eucharistie vieren, zonder ruimte voor stilte krijgt het nooit de waarde die het kan hebben.
Laten we ook in onze kerk nog maar heel lang doen wat we goed kunnen: in de stilte luisteren naar God die weet wat er in ons omgaat al voor we dat uitgesproken hebben.

1 Kon 19, 9a.11-13a
Elia stond op, en toen hij had gegeten en gedronken liep hij, gesterkt door dit voedsel, veertig dagen en veertig nachten door de woestijn, tot hij bij de Horeb kwam, de berg van God.  
Daar ging hij een grot binnen om er de nacht door te brengen.
’En daar kwam de HEER voorbij. Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de HEER uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar de HEER bevond zich niet in die windvlaag. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar de HEER bevond zich niet in die aardbeving.  Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries.  
Toen Elia dat hoorde, sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht.
Hij kwam naar buiten en ging in de opening van de grot staan.