geen punt

Zondag 10 april 2011. 

Vijfde zondag in de veertig dagen. Jaar A

Door Hans van de Laar

“Zo nu is het afgelopen. Je gaat naar boven en je blijft een uur op je kamer. En als je daarna niet meer boos bent en zeurt, mag je weer naar beneden komen.”

Als je bezig bent met opvoeden, moet je af en toe heel duidelijk zijn; tot hier en niet verder! Daarvoor hoef je echt geen tik op de billen uit te delen, maar wel een maatregel te stellen. Eigenlijk is dat een prachtig woord: maatregel. Een Regel die  op maat gemaakt is, want natuurlijk moet de maatregel wel passen bij wat je gedaan hebt en niet te groot of te klein zijn en de maatregel moet ook passen bij wie het gedaan heeft. Als de juf op school tegen de kleuter zegt: Blijf jij maar eens binnen in plaats van met de andere kinderen samen buiten te spelen, dan past het niet bij de maat van dat kind als die antwoordt: Ik ben liever alleen binnen. Dan moet de juf gauw op zoek naar iets anders, want een duidelijk punt maken is wel heel belangrijk.

We zetten veel vaker een duidelijke punt. In relaties bijvoorbeeld. Als je alles geprobeerd hebt om je broer weer bij de familie te betrekken, als je alles uit hebt proberen te praten, water bij de wijn hebt willen doen, als je echt alles geprobeerd hebt wat mogelijk is om die ander recht te doen, dan houdt het ook een keer op. Misschien doe je de ander wel het meeste recht door niet meer aan te dringen en een duidelijke punt te zetten. Tot hier en verder kan ik niet gaan.

Op veel meer manieren nog zetten leraren tegenover leerlingen, opvoeders ten opzichte van kinderen, Ouders ten opzichte van hun koters,  leidinggevenden tegenover hun ondergeschikten, verplegers tegenover hun patiënten uiteindelijk een punt. Het gaat niet meer. Het hoeft niet meer. Het is genoeg zo!. Punt uit!

Maar de profeet Ezechiël in de eerste lezing en ook Jezus in het evangelie willen beiden laten weten dat er bij God nooit een eindpunt bestaat. Jezus heeft het vaak over vergeven en nooit opgeven, over hoop houden en je best doen voor een ander mens. Hij is zeker niet degene die meteen zal zeggen. Houd er maar mee op. Het is over en uit!

Toch gaat de boodschap van Jezus verder en Ezechiël bereidt die boodschap voor in zijn profetische eerste lezing: God zet nooit een punt naar mensen toe. Bij Hem is het nooit te laat om terug te keren. Hij laat dat horen in de gelijkenis van het verloren schaapje en van de verloren zoon die nooit echt verloren zijn geweest, omdat er een herder en een vader was die naar hen kwamen zoeken, zoals Jezus zelf op zoek ging naar tollenaars en zondaars naar elk mens dat verloren is gelopen wie of hoe dan ook.

Vandaag gaat Hij tot het uiterste en blijkt zelfs de dood geen eindpunt. Ezechiël geeft God deze woorden in de mond: Ik zal Uw graven openen en U uit de dood opwekken en zo gaat het in het evangelie met Lazarus. Een zware steen wordt weggerold. Bij God is zelfs de dood geen eindpunt maar een nieuw begin.

Af en toe een dikke punt zetten is wel eens goed voor kinderen voor ouders voor patiënten doktoren, pastores en voor iedereen. Je mag best weten waar grenzen liggen. En passende en op tijd genomen maatregelen laten weten wat kan en wat niet. Maar onze God die Liefde is gaat voorbij aan zelfs die grenzen. De dood is geen eindpunt voor geen mens. In zijn liefde blijf je leven, mag je je leven lang en zelfs daarna geborgen zijn.