Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Hemelvaart 2009

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs

afscheid

Afscheid nemen is soms een hele opgave. Afscheid nemen bij een verhuizing betekent helemaal opnieuw beginnen met vrienden en vriendinnen, buren en kennissen. Voorgoed afscheid nemen van mensen waarvan we houden, omdat de dood ze weghaalt, is nog moeilijker en het duurt nog langer om er overheen te komen. Maar afscheid kan wel eens een opluchting zijn: Eindelijk vrij van een benauwende sfeer, de verlammende sfeer van alledag, maar zelfs dan kan de vrees voor het nieuwe beklemmender zijn dan de bevrijding van het vorige.

Vandaag gedenken we dat Jezus afscheid neemt van zijn leerlingen. Bij dat afscheid worden , zoals bij ieder afscheid, heel wezenlijke dingen gezegd. Een laatste wens, een laatste vermaning. Het is als het ware een gesprek op de drempel.

Zoiets moet het geweest zijn vlak voor dat Jezus zich ging terugtrekken in de ontastbare wereld van God. Die wereld wordt gesymboliseerd door de wolk.

Een gevoel van leegte overkomt de vrienden van Jezus, zoals dat bij een afscheid nu eenmaal is. Ze zouden zich willen opsluiten, weg van iedereen, ze zijn de draad kwijt. Om het vertrouwen weer terug te vinden, moet er iets gebeuren en moet hun iets bijzonders overkomen als ze daar uit willen komen.

Dat schijnt ook gebeurd te zijn op het moment dat ze daar bedremmeld naar de hemel stonden te staren. Plotseling dringt tot hen door dat daar niets te zoeken, niets te vinden is. Kijk liever om je heen. Wil je Jezus opnieuw ontmoeten en heel tastbaar dichtbij hebben, keer je dan naar de wereld en de mensen vlakbij, vooral naar degene die tekort komen, de eenzamen, de zwakken, de kleinen, de ouden, de zieken en noem maar op, vooral daar. Maar die mededeling is nog lang niet genoeg voor de apostelen om meteen ook zo te werk te gaan. Dat gold voor de apostelen, dat geldt nog voor ons. Er moet iets gebeuren om hen en ons van alle aarzeling te bevrijden, een soort kracht die sterker is dan je uit jezelf bent. Jezus noemde die kracht: de Geest, en die komt, die overkomt je; je kunt er niets eens iets toe doen. En wonderlijk genoeg komt Gods Geest telkens weer over mensen. Hij doet woede kalmeren en omslaan in vergevingsgezindheid, Hij opent het hart voor mensen en hun noden, waar voorheen aan voorbij gegaan werd, Hij doet angst omslaan in vertrouwen, droefheid in vredige aanvaarding en troost. Zeg niet dat het niet meer voorkomt. Laat het dan vandaag of morgen ons overkomen zoals aan die vrienden van Jezus of anders maar met Pinksteren of op een andere dag waarop God zich herinnert dat wij eens zijn vrienden wilden zijn.

Moge het zo gebeuren. Amen.


uit de Handelingen van de apostelen 1,1-11

Mijn eerste boek, Teofilus, ging over alles wat Jezus heeft gedaan en geleerd, vanaf het begin tot de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, nadat Hij aan de apostelen die Hij had uitgekozen, door de heilige Geest zijn opdracht had gegeven. Aan hen heeft Hij veertig dagen lang herhaaldelijk bewezen dat Hij na zijn lijden weer in leven was. Hij vertoonde zich aan hen en sprak over het koninkrijk van God. Toen Hij bij hen was, drukte Hij hun op het hart: `Ga niet uit Jeruzalem weg, maar blijf wachten op de belofte van de Vader die jullie van Mij hebben gehoord; immers, Johannes doopte met water, maar jullie zullen gedoopt worden in heilige Geest, binnen enkele dagen.' Degenen die daar samengekomen waren, stelden Hem toen de vraag: 'Heer, herstelt U in deze tijd het koninkrijk voor Israël?' Maar Hij zei tegen hen: 'Het komt jullie niet toe de tijden of momenten te kennen die de Vader in zijn volmacht heeft vastgesteld; maar wanneer de heilige Geest over jullie komt, zullen jullie kracht ontvangen en mijn getuigen zijn in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, en tot het uiteinde van de aarde.' Na deze woorden werd Hij voor hun ogen omhoog geheven en een wolk onttrok Hem aan het gezicht. Terwijl Hij zo heenging en zij nog naar de hemel stonden te turen, stonden er opeens twee mannen naast hen in witte kleren, die zeiden: 'Galileeërs, wat staan jullie daar toch naar de hemel te kijken? Deze Jezus, die van jullie is weggenomen en in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde manier terugkomen als jullie Hem naar de hemel hebben zien gaan.'


HEMELVAARTSDAG 1993

Hemelvaartsdag is een ietwat merkwaardige dag. Na vijf eeuwen kwam men op het idee van een feestelijke en vrije dag te maken van de herdenking van Jezus' afscheid van zijn leerlingen. Het zijn er niet zoveel die omhoog staan te kijken met de gedachte: "Die zien we nooit neer terug". Bovendien is een afscheid zelden iets om met veel vreugde te vieren. Het kleine groepje leerlingen dat daar verweesd achterbleef was waarschijnlijk nog kleiner dan het groepje mensen waarmee we hier bijeen zijn. En dan die engelen die zeggen dat ze de verkeerde kant op kijken. Bij het graf van Jezus hadden ze al gezegd dat de leerlingen op de verkeerde plek naar Jezus zochten. Ze zochten bij de doden, terwijl ze bij levenden moesten zoeken en vandaag wordt hun gezegd dat ze niet omhoog moeten kijken maar om zich heen. Veel landgenoten hebben dat begrepen als: kijk naar de grond, want half Nederland richt vandaag z'n blik op het asfalt, op het fietspad of op het wandelpad. Een merkwaardige feestdag, niet dan? Precies 40 dagen na Pasen.

Heel veel uitleg hoeft er eigenlijk niet bij gegeven te worden. De boodschap die erin zit is deze: Nu Jezus niet meer lijfelijk aanwezig is, is het de beurt aan de achterblijvers, aan de leerlingen, aan ons. Ga door in zijn voetsporen, laat je door Hem begeesteren.

Sinds het Pinkstergebeuren hebben zijn leerlingen dat ook gedaan.

Toch is een groot aantal daarvan nog steeds naar de hemel te staren, louter in afwachting van het wonder van boven. Tegenstanders verwijten ons dat nu juist. Daarom noemde Marx godsdienst opium van het volk en zelfs sommige theologen slaan helemaal door en zeggen: Er bestaat geen wereld van God, er is alleen een wereld van mensen en alleen daar is Hij te vinden. *Iemand die zegt precies te weten hoe het met God in elkaar zit, die hoeven we niet te vertrouwen. Laten we het houden bij wat ons door bijbel en overlevering gelovig wordt doorgegeven: onze wereld is een afspiegeling van Gods wereld, een wereld van geluk en vrede. Het is aan ons om die werelden beter in elkaar te doen overvloeien. Dat is een opgave voor nu en een uitzicht voor onze toekomst. We staan niet alleen, want in die totale wereld is Gods Geest werkzaam. Maak vandaag al ruimte voor Hem opdat het Pinksteren worden kan. Amen.