Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

verwijzen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs (zondag 3 aug 2008)

Een van de meest erkende, als vanzelfsprekend aanvaarde rechten is het recht op vakantie. In ons gewone leven wordt er voortdurend een beroep op ons gedaan: op de kleinkinderen passen, het hondje uit laten, briefje op de post doen, verjaardagsbezoekje en nog duizend karweitjes meer en dit alles buiten ons gewone werk om. Eenmaal op vakantie staat dat allemaal stil en het is wonderlijk met hoeveel begrip die ontsnapping wordt omgeven. Wie een of andere opgave absoluut niet ziet zitten moet zeggen dat ie dan net met vakantie is. Dat is één manier om ons te onttrekken aan wat van ons verwacht zou kunnen worden. In onze tijd zijn er leeftijdsgroepen die dan ook zo vaak buitengaats zijn dat geen enkele leefgemeenschap er veel aan heeft, geen club, geen zang- of sportvereniging, geen parochie, geen school, geen buurtvereniging, niemand; ze zijn weg van alles en iedereen.
Gelukkig zijn er heel veel mensen die wel bereikbaar zijn en degenen die altijd en voor eenieder klaar staan en het daar niet bij laten zijn degenen die ervoor zorgen dat de samenleving niet in elkaar zakt; je komt zo overal tegen, maar het valt wel op dat het meestal dezelfden zijn die je dan tegenkomt.
Want ook menige thuisblijver is creatief in het buiten schot blijven voor enige dienstverlening. Een enkele lomperik zegt dat hij of zij nergens aan meedoet, maar meestal is de escape subtieler. “Of ik u de weg kan wijzen, een klein eindje op weg helpen? U kunt het beste daar in die winkel even vragen, daar is toch weinig te doen”. “Op de kleinkinderen passen? We hebben net met een wandel-clubje afgesproken; geef jullie buren ook maar eens een kans iets voor jullie te doen”. Doorverwijzen daar zijn we goed in. Van overheidsinstanties is bekend dat u zelden bij het juiste loket bent, er zijn nog meer loketten en ook daar kunt u doorverwezen worden, maar dan wel professioneel. We worden steeds creatiever: “Er volgt een keuze menu, voor uw vraag toets drie en dan krijgt u te horen hoe terug kunt naar het hoofdmenu “.
Dat doorverwijzen is niets nieuws en zo vertrouwd dat we er in zo’n evangelie van zojuist overheen zouden lezen. Maar die leerlingen van Jezus konden het ook al. Jezus moest met rust gelaten worden, want moest de moord op Johannes de Doper verwerken, bovendien werd het al avond, de mensen kregen honger en die zieken konden beter een andere dag terugkomen. “Stuur ze maar naar huis, dan zijn ze wellicht nog niet te laat om daar eten te kopen”.
Dat is de goede raad die ze voor Jezus hebben en dus voor die mensen. Maar ondanks zijn verdriet,zijn vermoeidheid en zijn behoefte aan rust, bezinning en tijd om te bidden, Jezus verwijst ze niet door. Hij laat de mensen gaan zitten en zoekt en vindt een oplossing, zoals in het verhaal van wat wij de “broodvermenigvuldiging” noemen duidelijk wordt.
Sta mij toe dat ik vandaag even voorbij ga en de vraag hoe het met die vijf voorhanden broden is gegaan; aan die twee vissen gaat het verhaal zelf al voorbij. Wat overduidelijk ons wordt voorgelegd: Ga niet voorbij aan de medemens die hier en nu een beroep op je doet, je nodig heeft. Stel niet uit.
Misschien is het wel een goed idee voor u en voor mijzelf om aan het einde van de dag eens even na te gaan, welke acceptgiro voor het goede doel we voorlopig aan de kant hebben, doorverwezen naar het moment waarop hij verlopen is. Vooral nagaan wie we vandaag naar een ander en naar een ander moment hebben doorverwezen. Bewustwording kan al een goed begin zijn. Amen

Matteus 14,13-21
Toen Jezus te horen kreeg, dat Johannes de Doper was onthoofd door koning Herodus, week Hij met een boot uit naar een eenzame plaats om alleen te zijn. Toen de mensen dat hoorden, volgden ze Hem te voet vanuit de steden.
Toen Hij van boord ging, zag Hij een grote menigte. Hij had zeer met hen te doen en genas hun zieken. Toen het avond werd, kwamen zijn leerlingen Hem zeggen: 'Dit is een eenzame plaats en het is al laat geworden. Stuur de mensen weg, dan kunnen ze zelf in de dorpen eten gaan kopen.' Maar Jezus zei: 'Ze hoeven niet weg te gaan. Jullie moeten hun te eten geven.' Zij zeiden Hem: 'Wij hebben hier niets anders dan vijf broden en twee vissen.' Hij zei: 'Breng die hier.' Hij verzocht de mensen op het gras te gaan zitten, nam die vijf broden en twee vissen, keek op naar de hemel, sprak de zegenbede uit, Hij brak de broden en gaf ze aan de leerlingen, en de leerlingen gaven ze aan de mensen. Allemaal hadden ze volop te eten. Ze haalden de brokken op die over waren, twaalf korven vol. Afgezien van vrouwen en kinderen
waren het zo'n vijfduizend man die gegeten hadden.