Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

de kracht van boosheid

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs (3e zondag 40-dagentijd)

We konden deze weken lezen van een vrouw die met een tafelpoot een rover wist te verjagen. De moed daartoe kwam vast niet voort uit lang en diepzinnig nadenken, die kwam wellicht voort uit haar boosheid over zo'n onrechtvaardige aanval. In juridische kringen wordt nu lang en diepzinnig nagedacht over de juistheid van het bij de hand hebben van een tafelpoot en misschien moeten straks alle winkeliers hun zakdoek inleveren omdat je daar iemand mee kunt blinddoeken, de mond snoeren of erger.
Als gewone burger is ons die boosheid niet vreemd. Wie ergert zich niet aan de onrechtvaardigheid als een slimme koopman een stuk grond weet te bemachtigen van een kleine man die nog niet weet van stadsuitbreiding die er staat aan te komen. Je zou de klok willen luiden, de snoodaard voor schut willen zetten voor het hele dorp, je zou hem een pak slaag willen geven, je zou hem een proces aan de broek willen doen. Er is nog al wat moed voor nodig om werkelijk in te grijpen. Klokkenluiders zijn mensen die oproepen tot boosheid en tot actie.
Waar komt dat heftige gevoel voor rechtvaardigheid vandaan? Is dat omdat we vroeger de catechismus zo goed van buiten hebben geleerd. Toch zit dat ook in mensen die geen weet hebben van catechismus of preek. Het zit diep in ons hart, misschien wel als rest van een soort goddelijk vuur dat soms zo hoog oplaait dat er daden van komen. Het kan ook heel diep blijven smeulen. Zoals bij die mensen die zien dat een bejaarde in elkaar geslagen wordt en dan heel evenwichtig tegen elkaar zeggen dat dit niet goed te keuren is. Totdat er eentje is die, jawel met risico's, zich boos maakt er ertussen springt nog vr dat de gealarmeerde politie is gearriveerd en het slachtoffer is bezweken. Of die ene die ziet dat een menigte een drenkeling in het water laat spartelen, de klachten over de slechte beveiliging aanhoort, zich boos maakt en, ja met risico's, in het water springt om hem op het droge te halen.
Die innerlijke boosheid smeult in vrijwel iedereen als iets we nu eenmaal van de Schepper hebben meegekregen. Meestal is dat genoeg om verstandige beslissingen te nemen in noodsituaties, we kiezen daardoor tot voor een rechtvaardige verdeling bij echtscheiding tussen het eigen belang en de het belang van partner en de kinderen. We wegen onze geldelijke hulp af tussen liefdadigheid en zorg voor de oude dag. Maar soms moet de vlam erin schieten om tot actie te kunnen komen.
Jezus kwam elk jaar met Pasen in Jeruzalem en telkens opnieuw ergerde hij zich aan de handel die zich rond de tempel had ontwikkeld. Natuurlijk moesten er voor het paasfeest lammetjes worden geleverd, brood, wijn en sterke kruiden, maar na verloop van tijd kwam kennelijk de Godsverering in de verdrukking en naar mensen die te kort kwamen werd al helemaal niet omgezien. Je ging naar Jeruzalem als toerist voor de folklore of om er geld te verdienen of minstens in contact te komen met zakenmensen. Maar ineens schoot de vlam er in, net als tegen Petrus die Hem van zijn levensroeping af wilde praten of tegen die omstanders die de kinderen bij Hem weg wilden houden. Dat wereldje werd krachtdadig ondersteboven gegooid. Hij vatte moed omdat Hij boos was.
Voor ons blijft dan de vraag liggen: Is er nog onrechtvaardigheid, wangedrag, liefdeloosheid waar we ons boos over kunnen maken, zodat we moed vatten er niet alleen over te praten, maar er iets aan te doen? Dan is dit het moment daar even over na te denken en dat smeulend vuurtje te laten oplaaien.
Amen

Johannes 2,13-25

Het was kort voor het Joodse Pasen. Jezus begaf zich naar Jeruzalem en zag daar hoe men in de tempel runderen, schapen en duiven stond te verkopen en geld zat te wisselen. Hij knoopte touwen aaneen tot een zweep en joeg ze allemaal de tempel uit, schapen en runderen erbij. De tafels van de wisselaars gooide Hij met geld en al omver. En tegen de duivenverkopers zei Hij: `Weg ermee! Maak van het huis van mijn Vader geen markt!' Zijn leerlingen beseften dat er geschreven staat: De ijver voor uw huis zal Mij verteren. De Joden riepen Hem ter verantwoording met de vraag: `Welk teken geeft U ons te zien als bewijs dat U zo mag optreden?' Jezus gaf hun ten antwoord: `Breek deze tempel af, en in drie dagen laat Ik hem herrijzen!' Daarop zeiden de Joden: 'Zesenveertig jaar is er aan deze tempel gebouwd, en U wilt hem in drie dagen laten herrijzen?' Met dit woord doelde Jezus echter op de tempel die Hijzelf was. Toen Hij verrezen was uit de dood beseften zijn leerlingen dat Hij daarop gedoeld had, en ze geloofden in de Schrift en in het woord dat Jezus gesproken had. Tijdens zijn verblijf in Jeruzalem voor de viering van het paasfeest kwamen heel wat mensen tot geloof in zijn naam bij het zien van de tekenen die Hij verrichtte. Maar Jezus van zijn kant had geen geloof in hen, omdat Hij ze allemaal kende; niemand hoefde Hem over de mens iets te leren, Hij wist zelf wel wat men aan een mens had.