Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Een berg verzetten

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

We worden prima op de hoogte gehouden van wat er allemaal aan onheil op deze aarde plaats vindt en dat is niet weinig. We willen het weten al is het nog zo ver van ons bed. Daarmee wordt ruimschoots aangevuld wat we aan ellende uit eigen omgeving te kort zouden komen. Daar ontbreekt maar weinig aan, want geen mens ontkomt aan tegenslag, ziekte of verdriet heel dicht bij of gewoon in het eigen leven. De grote opgave is en blijft: Hoe ga ik er mee om, hoe wordt ik het de baas? In het antwoord daarop verschillen we nogal. Sommige mensen lezen een tijdje geen krant en kijken niet naar de TV als er weer eens iets ergs gebeurd is. Ook ’n manier om het op afstand te houden. Maar de meesten slaan geen letter of programma over, want we blijven op zoek naar de oorzaken van ellende elders en naar de oplossingen om beter voorbereid en gewapend te zijn voor het moment dat ons zelf iets overkomt. We gaan niet bij de pakken neerzitten.

Toch kan het gebeuren dat we al het mogelijke hebben gedaan, dat we bij een ziekte alle ziekenhuizen en specialisten hebben afgereisd, dat we bij een ramp alle machines waarover we beschikken voor de dag hebben gehaald, dat we alles en iedereen hebben gemobiliseerd en dat we het toch nog niet de baas worden. Wat dan? Dan geven we het op of we gaan door. De verleiding om het op te geven blijft groot. Sommigen besluiten om het karwei dan maar aan anderen of aan de volgende generatie over te laten. Anderen doen een beroep op hogere machten, liefst voor onmiddellijke ingreep of anders maar voor het hiernamaals; ze frommelen in feite hun ongeloof God in handen.

Je vindt ze nochtans door alle tijden en overal ter wereld, die mensen die ondanks alles voor ogen blijven houden hoe het zou moeten zijn, die dat visioen voor ogen houden en alleen dankzij die mensen komt dat visioen, dat toekomstbeeld ook dichterbij. Het wordt werkelijkheid hier en nu. Deze gelovigen, als we ze zo mogen noemen, zijn te vinden onder gelovigen en ongelovigen. Ze weigeren het bijltje er bij neer te gooien.

Zou er verschil zijn tussen mensen die een God erkennen en degenen die menen Hem niet te kennen of te erkennen? Als we in de Bijbel kijken lijkt dat wel zo te zijn. Daar krijgt dat visioen een plaats in zo wel de tijd als de eeuwigheid, het wordt beschreven als de wereld zoals God die wil. Jezus van Nazareth benoemt het nog duidelijker: “Rijk Gods”. De profeet Habakuk, die ons vandaag wordt aangereikt, maant tot volharding en geduld en geeft de moedeloze een draai om de oren door te zeggen dat die in zijn hart niet deugt. De apostelen zat het ook niet zo mee en vragen om meer geloof, meer trouw en volharding. Inderdaad dat is wat er nodig is. Ze krijgen niet de raad om tot God te bidden opdat deze indien nodig even een berg zal verzetten. Het gaat over geloof om het zelf te kunnen doen.

Bij wie moeten we zijn voor dat geloof en die volharding? Wie gaat daar over? De ongelovige gelovige, wat dat ook voor iemand is, zal misschien verwijzen naar de psychotherapeut. Het gaat hier over gaven van de Geest en daarvoor mogen wij rechtstreeks bij God aankloppen. Het zijn en blijven pure gaven: moed, sterkte, wijsheid, geduld, volharding, alles wat nodig is om door te gaan en gelukkig te zijn. Hard nodig als we weer eens tegen onheil als tegen een berg opzien. We hebben niet het alleenrecht, maar we hebben het voordeel te weten wie we er om moeten vragen. Laten we dat dan maar doen, niet alleen voor onszelf maar vooral voor de mensen die het het hardst nodig hebben.

Uit de profeet Habakuk I, 2-3 en 2, 2-4

Hoe lang moet ik nog roepen, Heer, terwijl Gij maar niet luistert? Hoe lang moet ik de hemel nog geweld aandoen, terwijl Gij maar geen uitkomst brengt? Waarom laat Gij mij onrecht lijden en ziet Gij die ellende maar aan? Waarom moet ik leven te midden van geweld en verdrukking en waarom rijst er twist en moet men lijden onder tweedracht? De Heer gaf mij antwoord: 'Schrijf het visioen op, zet het duidelijk op schrift, zodat men het vlot kan lezen. Want dit visioen, ? al wacht het de vastgestelde tijd nog af, ? hunkert niettemin naar zijn vervulling: het vertelt geen leugen. Al blijft het ook uit, geef het wachten niet op, want komen doet het beslist en het komt niet te laat. Bezwijken zal hij die in zijn hart niet deugt; de rechtvaardige echter blijft leven door zijn trouw'.