Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Geduld

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Je komt ze overal ter wereld tegen: jongelui, alleen of met zijn tweeën, beladen met een rugzak, liftend langs een eenzame weg in een Australische woestijn, in de schaduw van een boom in een Braziliaanse stad of de voeten verkoelend in een Congolees riviertje. Dat was schrikken die dag dat de ouders vernamen dat er een wereldreis gemaakt ging worden, de studie gestaakt, de schamele spaarcentjes bijeengeraapt en het vaste besluit om het leven anders en vooral beter te gaan aanpakken. Protesten of bezwaren konden het verlaten van het ouderlijk huis alleen nog maar versnellen. "Maak je over mij maar geen zorgen". En inderdaad komt na een maand het eerste bericht uit het noordelijk deel van de aardbol dat het allemaal prima gaat, maar dat het daar in Canada b.v. wel erg duur is. Na nog een paar maanden is er een toevallige ontmoeting met een jongeman die net uit Zuif-Afrika komt. "Carine", zegt u. "Hoe was uw achternaam...oh kan het zijn dat ik die in Kaapstad tegen kwam? Heeft die altijd zoveel gerookt?" Nee dat zal onze dochter wel niet zijn, want die heeft nooit gerookt.". Enfin, na een half jaar bleek het de dochter wel te zijn en het was niet bij een pakje zware shag gebleven. Thuis gekomen blijkt het leven inderdaad anders aangepakt te zijn. De buren spreken er schande van, begrijpen niet dat de ouders dit uit houden zeker gezien de kosten. De familie meent dat de ouders haar er na het zoveelste nachtje op het politiebureau er niet meer in moeten laten. Maar de ouders houden het nog even vol, de ouders en niemand anders. Goede ouders laten hun kinderen niet vallen en als het echt niet meer gaat moeten ze afhaken, maar blijven er naar uitzien tot het wel weer gaat.

Dat bijna eindeloze geduld lijkt bovenmenselijk, maar is het niet, want het komt dagelijks voor net zo goed als de beschreven gang van zaken. Een enkele broer of zus gaat daar in ook heel ver, maar verliest het van de ouders. Voor de rest is er niemand ter wereld die het zou slikken en toch weer een nieuwe kans zou geven.

Dit is een variant op het verhaal van vorige week over die vijgenboom, die pas wordt omgehakt als alles is geprobeerd. "Kijk, zo gaat God om met mensen", zegt Jezus van Nazareht ons vandaag en zo wil Hij dat wij met elkaar omgaan, met goddelijk geduld, met goddelijke vergevingsgezindheid. Zeg niet dat het bovenmenselijk is, want het komt echt wel voor onder mensen. Je vindt het bij ouders, bij echtgenoten, vrienden en familie, maar de algemene tendens is het bij lange na niet.

Natuurlijk blijft er de vraag ook voor ouders, vrienden enzovoorts: "Waar ligt de grens, hoever kun je gaan, hoever mag je gaan? Wat krom is hoeft niet recht te worden genoemd, wat verkeerd is niet goed. Niet van buren, niet van collega's, ook niet van je kinderen. Maar die weg terug, die moet open blijven en Jezus van Nazareth gaat zelfs zover dat Hij niet afwacht op de terugkeer, maar gaat er zelf op af en haalt al die afgedwaalden en ontspoorden bij zich in weerwil van de publieke opinie van vroeger en van nu.

Als ons onrecht is aangedaan, belediging, bedrog en nog veel meer dan is het eindelijk mogelijk een beetje op God te lijken en er op af te gaan en te laten merken dat de poort, het hart nog steeds open staat.

Uit het evangelie volgens Lucas 15, 1-3.11-32

In die tijd kwamen de tollenaars en zondaars van allerlei slag bij Jezus om naar Hem te luisteren. De Farizeeën en de Schriftgeleerden morden daarover en zeiden: ' Die man ontvangt zondaars en eet met hen'. Hij hield hun deze gelijkenis voor: ' Een man had twee zonen. Nu zei de jongste van hen tot zijn vader: Vader geef mij het deel van het bezit waarop ik recht heb. En de vader verdeelde zijn vermogen onder hen. Niet lang daarna pakte de jongste zoon alles bij elkaar en vertrok naar een ver land. Daar verkwistte hij zijn bezit in een losbandig leven. Toen hij alles opgemaakt had, kwam er een verschrikkelijke hongersnood over dat land en hij begon gebrek te lijden. Nu ging hij in dienst bij een der inwoners van dat land die hem het veld instuurde om varkens te hoeden. En al had hij graag zijn buik willen vullen met de schillen die de varkens aten, niemand gaf ze hem. Toen kwam hij tot nadenken en zei: Hoeveel dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik verga hier van de honger. Ik ga weer naar mijn vader en ik zal hem zeggen: Vader, ik hem misdaan tegen de hemel en tegen u; ik ben niet meer waard uw zoon te heten, maar neem mij aan als een van uw dagloners. Hij ging dus op weg naar zijn vader. Zijn vader zag hem al in de verte aankomen en hij werd door medelijden bewogen; hij snelde op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem hartelijk. Maar de zoon zei tot hem: Vader, ik heb misdaan tegen de hemel en tegen u; ik ben niet meer waard uw zoon te heten. Doch de vader gelastte zijn knechten: Haalt vlug het mooiste kleed en trekt het hem aan, steekt hem een ring aan zijn vinger en trekt hem sandalen aan. Haalt het gemeste kalf en slacht het; laten we eten en feestvieren, want deze zoon van mij was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden. Ze begonnen dus feest te vieren. Intussen was zijn oudste zoon op het land. Toen hij echter terugkeerde en het huis naderde, hoorde hij muziek en dans. Hij riep een van de knechten en vroeg wat dat te betekenen had. Deze antwoordde: Uw broer is thuisgekomen en uw vader heeft het gemeste kalf laten slachten omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen. Maar hij werd kwaad en wilde niet naar binnen. Toen zijn vader naar buiten kwam en bij hem aandrong gaf hij zijn vader ten antwoord: Al zoveel jaren dien ik u en nooit heb ik uw geboden overtreden, toch hebt gij mij nooit een bokje gegeven om eens met mijn vrienden feest te vieren. En nu die zoon van u is gekomen die uw vermogen heeft verbrast met slechte vrouwen, hebt ge voor hem het gemeste kalf laten slachten. Toen antwoordde de vader: Jongen, jij bent altijd bij me en alles wat van mij is; is ook van jou. Maar er moet een feest en vrolijkheid zijn, omdat die broer van je dood was en levend is geworden, verloren was en is teruggevonden'.