Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Recht en krom

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Veronderstel nog meer eens dat we met een groepje mensen zijn aangespoeld op een onbewoond eiland. Dan gaan we op het strand zitten en maken afspraken om dit avontuur te overleven. Het is zeker dat binnen de kortste keren er een soort tien geboden op het geredde papier worden gezet; afspraken om te overleven. Daar hoort meteen bij dat misdaad wordt gestraft, want wat krom getrokken is in de verhoudingen moet weer recht getrokken. Zo ongeveer zijn we aan onze strafwetten gekomen.

Dat is een ingewikkelde zaak. Want wanneer is iets een misdaad, wie maakt dat uit, waar liggen de grenzen en zelfs met z’n allen kunnen we ons vergissen. Het niet dragen van een lichtgevend petje bij avond is niet strafbaar, geen achterlicht op de fiets wel, tot nu toe. Toch zijn we er helemaal op ingesteld dat misdaad dient gestraft te worden, niet om de misdadiger tot betere daden te bekeren(dat proberen we ook wel eens), maar omdat het onderdeel is van ons rechtsgevoel. Ons vertrouwen daar in is zo groot dat we bij voorbaat aannemen dat degene die gestraft wordt het ook wel verdiend zal hebben. Nee nog sterker: als iemand iets beroerds overkomt, zal dat wel een straf zijn.

Hier verenigen zich alle mensen, of ze nu in God geloven of niet. Er sterft een dierbare: Waar heb ik het aan verdiend? Er komen mensen om bij een ongeluk, bij een natuurramp of door misdragingen een dictator: Wat hebben die slachtoffers misdreven? Aan wie wordt die vraag gesteld? Precies, nu wordt God er bij gehaald. Nu wordt Hij ter verantwoording geroepen zelfs door degene die zich aan God nog nooit iets gelegen heeft laten liggen. God wordt voor een mens versleten: misdaad wordt gestraft en dus als er onheil is zal dat wel een straf zijn en waar straf is zal wel misdaad zijn.

Deze redenering is oud, heel oud. We lezen ze in de evangelielezing van vandaag, maar ze bestond al veel langer en bij alle volken. Er zit iets bijzonders in: Zelfs Godvergeten mensen komen plotseling op de vraag naar God. Daarop zegt Jezus vandaag: Het is een onzinnige gedachte om God als voortdurende straffer aan te klagen, maar als je bij onheil eindelijk aan Hem denkt, dan is het een goede zaak dat door te zetten en Hem nooit meer te vergeten: je dus te bekeren, zoals dat heet. Soms zien mensen in het hun overkomen onheil een aanleiding om hun al wankelende relatie met God dan ook maar te verbreken. Het kan dus ook omgekeerd: Het onterechte verwijt kan Hem opnieuw doen ontdekken, kan tot bekeren leiden. Blijf dan wel bedenken Hij is geen mens. Hij zoekt niet naar de schuldige bij onheil, maar lijdt mee en staat naast de lijdende mens met de belofte: “In mijn wereld komt het goed en ik zoek naar mensen om er nu al mee te beginnen. Hij heeft een andere manier van omgaan met mensen, zelfs met misdadigers. Hij blijft eindeloos geduldig zoals die wijngaardenier die zijn schrale vijgenboompje blijft koesteren tot het misschien toch een keer wat oplevert. Wat krom is moet recht worden, zonder verwijt en met eindeloos geduld. Kunnen we als mens nog heel wat van leren.

Uit het evangelie volgens Lucas 13, I-9

In die tijd waren er bij Jezus enkele mensen die Hem vertelden wat er gebeurd was met de Galileeërs, van wie Pilatus het bloed met dat van hun offerdieren had vermengd. Daarop zei Jezus: 'Denkt ge, dat onder alle Galileeërs alleen deze mensen zondaars waren, omdat zij dat lot ondergaan hebben? Volstrekt niet, zeg Ik u. Maar als gij u niet bekeert, zult ge allen op een dergelijke manier omkomen. Of die achttien die gedood werden doordat de toren bij de Silóam op hen viel: denkt ge dat die alleen schuldig waren onder alle mensen die in Jeruzalem woonden? Volstrekt niet, zeg Ik u. Maar als gij niet tot bekering komt, zult ge allen op een zelfde wijze omkomen'. Toen vertelde Hij de volgende gelijkenis: 'Iemand had een vijgenboom die in zijn wijngaard geplant stond; hij kwam zoeken of er vrucht aan zat, maar vond niets. Toen zei hij tot de wijngaardenier: 'Al sinds drie jaar kom ik aan deze vijgenboom vruchten zoeken, maar ik vind er geen. Hak hem om! Waartoe put hij nog de grond uit?'. Maar de man gaf hem ten antwoord: 'Heer, laat hem dit jaar nog staan; laat mij eerst de grond er omheen omspitten en er mest op brengen. Misschien draagt hij het volgend jaar vrucht; zo niet, dan kunt ge hem omhakken'.