Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

bazen en baasjes

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Als je 75 jaar geleden op een of ander nummer wereldrecordhouder was dan was je de handigste, sterkste, slimste of snelste van 2 miljard mensen. Degene die dat nu lukt is dan in een of ander opzicht 6 miljard mensen de baas. Het vraagt wel heel wat van een sportman of sportvrouw, maar het is ook niet niks om zoveel mensen de baas te zijn. Alleen degene die een volledig minderwaardigheidscomplex koestert laat het zoals het is. Voor de rest zit het in iedere mens om op een of ander gebied de ander te overtroeven; dat motiveert om de tanden op elkaar te zetten al is de prestatie op zich nog zo bescheiden: De kleuter die al alleen op het potje kan neemt een voorsprong op de zielige sukkeltjes en wil dat weten ook. Op school weet iedereen wie de beste van de klas is, wie de sterkste is en zelfs de grootste zijn kan als prestatie worden aangemerkt. Dat houdt nooit op. Mensen proberen elkaar de baas te zijn in de grootte van het huis, de auto of in het aantal witte ganzen voor het raam, de postzegelverzameling, in souplesse en schoonheid, in ouderdom…Het kan zo gek niet zijn of we vinden wel iets dat de eigendunk overeind houdt, waardoor we ons wereldberoemd weten binnen een straal van 5 kilometer of iets meer. Waarschijnlijk kan een mens niet zonder die eigendunk: een baas of baasje op een of ander gebied.

Toch zijn er mensen die zich al die moeite besparen. Ze zijn niemand de baas, maar ze spélen de baas …en als je ook nog de kans ziet om anderen zo ver te krijgen dat ze je daar voor uitkiezen, dan zit je gebeiteld. Je komt ze overal tegen: mensen die het voor het zeggen hebben niet omdat ze deskundiger zijn of een andere bijzondere eigenschap bezitten. Dan kun je vernemen waarom het toch zus of zo moet gebeuren: "omdat ik het zeg". Een enkele keer blijft dat als enig argument over omdat die ander niet voor rede vatbaar is, maar die uitspraak "omdat ik het zeg" kan ook het voorstadium zijn van dictatuur. Samen vormen we dus een samenleving van bazen en baasjes. Dat is altijd zo geweest.

Neem een niet toevallig verhaal van 2000 jaar geleden. Dan lezen we van 12 mannen die erover ruziën wie onder hen het grootste of het kleinere baasje mag spelen en dat doen ze in gezelschap en als volgeling van Iemand die helemaal geen baas speelde en alleen maar de baas was in vergevingsgezindheid, in zorg voor de zwakken, in vredelievendheid en zo meer. De bestaande wereld van bazen en baasjes op z'n kop gezet: Niks baas spelen, alleen de baas proberen te zijn in dienstbaarheid en goedheid. Jezus legt nog eens uit dat dit zijn manier is van in het leven staan en Hij verzuimt niet te laten weten wat je dat allemaal kost. Als je dienstbaar bent wordt je zelfs voor een sukkel uitgemaakt, inderdaad door de velen die er te lamlendig voor zijn. Dienstbaarheid doet zo'n dringend appel op de sterken dat ze je uit de weg willen ruimen om je niet meer te horen en te zien.

Dan zou je verwachten dat dit idee na zoveel jaren tot zijn volgelingen is doorgedrongen, vooral bij degene die daar het voortouw nemen. Maar dat de baas spelen of proberen te zijn zit kennelijk erg diep. Dat doet niets af aan zijn appel om langs die weg de wereld wat leefbaarder te maken: Vandaag en morgen eens van de podium af komen. Misschien dat het toch nog een keertje doordringt.

Uit het evangelie volgens Marcus 9, 30-37

In die tijd gingen Jezus en zijn leerlingen weg van de berg en trokken Galilea door; maar Hij wilde niet dat iemand het te weten kwam, want Hij was bezig zijn leerlingen te onderrichten. Hij zei hun: ' De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen der mensen en ze zullen Hem doden; maar drie dagen na zijn dood zal Hij weer opstaan'. Zij begrepen die woorden wel niet maar schrokken ervoor terug Hem te ondervragen. Zij kwamen in Kafarnaüm en, eenmaal thuis, ondervroeg Hij hen: 'Waar hebt ge onderweg over getwist?'. Maar zij zwegen, want ze hadden onderweg een woordenwisseling gehad over de vraag wie de grootste was. Toen zette Hij zich neer, riep de twaalf bij zich en zei tot hen: 'Als iemand de eerste wil zijn, zal hij de laatste van allen moeten wezen en de dienaar van allen'. Hij nam een kind en zette het in hun midden; Hij omarmde het en sprak tot hen: 'Wie een kind als dit opneemt in mijn naam neemt Mij op; en wie Mij opneemt neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft'.