Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Verliezen en winnen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Hebt u ook zo'n hekel aan verliezen? Bridge is een boeiend kaartspel, (eind oktober al weer eens voor het goede doel in Best georganiseerd,) maar een avondje slechte kaarten is een rotavond. Monopoly, ook al zoiets, leuk zolang je op winst staat, maar na twee keer achter elkaar failliet is de leut er af. En wat dacht u van "Mens erger je niet". Gewoon hetzelfde. Toch houden we het lang vol want de weg naar de overwinning voert langs vele malen een droevige afgang. De olympische spelen zijn weer begonnen. Honderden atleten spannen zich tot het uiterste in en ze zijn allemaal heel erg goed, een echte sukkelaar is er niet één. Toch is het verdriet van de grote meerderheid die niets wint vele malen groter dan de vreugde van die paar winnaars. Maar ze houden het vol omdat de droom van de absolute winst blijft bestaan en ook omdat de tiende plaats als een beetje winst kan worden geïnterpreteerd. We hebben een hekel aan verliezen, maar de droom van triomf doet volharden.

Al die spellen en spelen zijn een afspiegeling van het dagelijks leven. Ook daar ervaren we dat de kost gaat voor de baat. De droom van een gelukkig huwelijk kan pas werkelijkheid worden na het inleveren, het verliezen, van een heleboel eigen gelijk, een stuk van je eigen zelf. Met de opvoeding van kinderen is het niet anders. Niet alleen het goede voorhouden en voorleven zal hen het goede spoor doen vinden, het is vooral ook het geduld, het verdragen , de concessies. Voorlopig verlies in elk geval.

Lang niet iedereen houdt het vol. Bij het spelen van een spel of het beoefenen van een sport hoeft dat geen probleem te zijn. Je houdt er gewoon mee op na het zoveelste verloren potje of de zoveelste partij. Je stapt er gewoon uit. Maar in het dagelijks leven is dat niet zo simpel. Eruit stappen geeft meestal nog meer problemen en frustraties dan het incasseren van verlies. Daarom houden gelukkig heel veel mensen het heel lang vol en oogsten uiteindelijk ook successen.

Sommige overwinningen, idealen, noem het dromen, koesteren wij mensen gezamenlijk. Ze gezamenlijk opgeven zou alleen een ramp betekenen. Daar is dat ideaal van een wereld van gerechtigheid en vrede. Met z'n allen dat opgeven kan gewoon niet. Om hierin af en toe wat winst te kunnen boeken is oneindig veel meer nodig dan alle slimmigheid die een spel vraagt en meer dan alle inspanningen voor een sportfinale. Welgemoed probeert iedere mens een rol te spelen in het behalen van die overwinning, maar omdat het zo moeizaam gaat, omdat het zoveel meer verlies dan winst laat zien, haken velen voortijdig af. Het ligt aan het type mens. Ben je een waaghals zoals de oude profeet Elia? Wie zeggen de mensen dat je bent? Ben je een Mathadma Gandi, een Franciscus, moeder Teresa of de Christus of tenminste een volgeling daarvan, een christen? Toen Jezus aan zijn leerlingen uitlegde hoeveel verlies er aan een verre en uiteindelijke winst voorafgaat, toen reageerde Petrus heel begrijpelijk: Dit is te gek, dit houdt geen mens vol, dit is bovenmenselijk.

Het is duidelijk van wie bovenmenselijke krachten moeten komen. Dat kan er maar Een zijn, coach, trainer, medicus en alles tegelijk. Als we echt een hekel aan verliezen hebben dan zullen we ons voor het winnen van die wereld van gerechtigheid en vrede tot Hem moeten wenden. Wellicht worden we in zijn team toch opgesteld.

Uit het evangelie volgens Marcus 8, 27-35

In die tijd trok Jezus met zijn leerlingen naar de dorpen rond Caesarea van Filippus. Onderweg stelde Hij aan zijn leerlingen de vraag: 'Wie zeggen de mensen dat Ik ben?' Zij antwoordden Hem: 'Johannes de Doper; anderen zeggen Elia en weer anderen zeggen dat gij een van de profeten zijt'. Daarop stelde Hij hun de vraag: 'Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben?' Petrus antwoordde: 'Gij zijt Christus'. Maar Hij verbood hun nadrukkelijk iemand hierover te spreken.Daarop begon Hij hun te leren dat de Mensenzoon veel zou moeten lijden en door de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden verworpen moest worden, maar dat Hij, na ter dood te zijn gebracht drie dagen later zou verrijzen. Hij sprak deze woorden zonder terughoudendheid. Toen nam Petrus Jezus terzijde en begon Hem ernstig daarover te onderhouden. Maar zich omkerend keek Hij naar zijn leerlingen en voegde Petrus op strenge toon toe:'Ga weg, satan,, terug! want gij laat u leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil'. Nadat Hij behalve zijn leerlingen ook het volk bij zich had laten komen, sprak Hij tot hen: 'Wie mijn volgeling wil zijn moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en zijn kruis op te nemen. 'Want wie zijn leven wil redden zal het verliezen.'Maar wie zijn leven verliest omwille van Mij en het Evangelie zal het redden'.