Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Foto's

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Een album of een doos met familiefoto's is een waardevol bezit. De kast was toe aan een opruimbeurt , maar die stagneert want even kijken naar die oude kiekjes met zo'n kartelrandje. Wat zagen mijn ouders er toen goed uit, wat hebben we een plezier gehad met die rammelende bolderkar en hier hebben we de bril van een broer succesvol uit het kanaal opgedoken. Vrijwel iedereen heeft zo'n verzameling vastgelegde herinneringen. We weten er vaak nog een heel verhaal bij te vertellen. Het verleden en vooral de leuke dingen daar van komt weer helemaal tot leven. Dat is ook nodig, want de gewone dag van vandaag kan wel eens zo weinig leuks te bieden hebben dat we er echt geen fotograaf bij kunnen gebruiken.

Daarom kan dat album met niet gemaakte foto's heel dik zijn. Die dag waarop je als man en vrouw geen woord tegen elkaar gezegd hebt. Maar gauw vergeten. Met al die slangen in je lijf in het ziekenhuis was ook geen mooi portret geworden. Ja, van dat feestje op het werk had nog wel gekund, de rest laat maar zitten. Er is toch geen leven dat zich zo glorierijk voltrekt dat we het allemaal voor het heden en de toekomst zouden willen vasthouden.

Dan maar foto's van de toekomst. Die hebben we natuurlijk niet, net zo min als van het heden, want zo gauw het kiekje gemaakt is is het al verleden. Toch hebben we daar wel degelijk een idee van, een beeld in ons hoofd. We staan klaar met onze camera omdat we hopen en vertrouwen dat er iets aardig staat te gebeuren om het meteen vast te leggen. Zoonlief gaat slagen; we zullen erbij zijn. De thuiskomst uit het ziekenhuis met een slinger van "Welkom thuis" op de achtergrond. Zet de lens scherp. De geboorte van zoon of dochter en nog zoveel meer van wat er nog niet is maar waar we hoopvol naar uitzien. De foto's van de toekomst zijn al bijna gemaakt.

Zowel de foto's van het verleden als die van de toekomst hebben we nodig om het vandaag en morgen nog een beetje vol te houden. Zitten we nog met een gezamenlijk probleem: Ons leventje dat gedeeltelijk over een rozenpad, maar ook gedeeltelijk over een doornenpad loopt lijkt op een fatale afloop af te stevenen. Of is er ook dan een ontwerp voor de foto van de toekomst?

Nu snelt de evangelielezing van vandaag ons te hulp. Zelfs voor de drie apostelen die als enige er met hun neus bovenop stonden toen het dochtertje van Jaïrus weer tot leven kwam, die bij zoveel succesvol optreden van Jezus vooraan hadden gestaan, zelfs voor deze drie waren de beelden uit het recente verleden niet in staat alle moedeloosheid te verdrijven. Ze hadden, zeer tegen hun zin, moeten aanhoren dat er gebeurtenissen op handen waren die ze voor geen prijs wilden vastleggen. Maar dan wordt hun een beeld gegund van een Jezus die glansrijk staat in de lijn van de Wet en de Profeten. Voor hen noch voor anderen op dat moment te vatten. Het beeld van de toekomst is scherp en schitterend, de foto van de toekomst kan bijna gemaakt, het is slechts wachten op het moment waarop kan worden afgedrukt.

Moed, hoop en vertrouwen zonder voorbehoud worden ook ons vandaag nog eens ingeprent, niet vanwege het heden, nauwelijks vanwege het verleden, maar juist vanwege die toekomst, voor Jezus die voorop gaat en voor ons die volgen. De lens gericht op de goede dingen die we telkens voor ons kunnen zien opdagen, vlakbij, maar ook wat daarachter ligt ziet er goed uit al hebben we dat niet zo scherp in beeld. Waarmee eigenlijk gezegd: Er is nooit meer voldoende reden om de moed te verliezen.

Lezing Uit het evangelie volgens Marcus 9, 2-10
In die tijd nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg, waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: Zijn kleed werd glanzend en zó wit als geen volder ter wereld maken kan. Elia verscheen hun samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: 'Rabbi, het is goed dat wij hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, één voor U, één voor Mozes en één voor Elia'. Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren geheel verbluft. Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: 'Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem'. Toen ze rondkeken, zagen ze plotseling niemand bij hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun aan iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af wat dat opstaan uit de doden mocht betekenen.