Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Leer van de zakenman

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Een ondernemende jongeman was samen met zijn al even jonge vrouw een bakkerij begonnen. Hij had al jaren gedroomd van een eigen zaak, kreeg het vertrouwen van een bank en met zijn kennis, kunde en enthousiasme duurde het niet lang of er kwam een tweede zaak en nog een en het personeelsbestand werd alsmaar groter. De eerste medewerkers waren bijna even enthousiast als hij zelf. Hij betaalde goed, maar tijd om z’n mensen af en toe eens te ontmoeten zat er niet in, hun enthousiasme zakte in, ieder deed nog wel op z’n eigen plek wat er verwacht werd, maar daar hield het ook bij op. Jammer, de zaak is failliet gegaan.

Christendom heeft alszodanig niets met zaken doen te maken. De zakenman kan er toch heel wat van leren. Vandaag draaien we het om: Leer van de zakenman. Met Jezus van Nazareth en zijn eerste leerlingen is het echt wel enthousiast begonnen: We gaan een wereld maken die nog mooier is dan mensen kunnen bedenken, eentje die God zelf altijd in gedachten heeft gehad. Dat is een hele tijd goed gegaan, veel fouten ook wel, tegenslag en zelfs onderling geharrewar, maar ze krabbelden samen telkens weer overeind.

Hoe gaat dat nu? Het krioelt nog van de christenen, maar steeds meer ieder voor zich. Het grote enthousiasme is er van af. Je hoort het regelmatig: Ik heb mijn eigen geloof en daar leef ik zo goed mogelijk naar. Ongetwijfeld, maar de persoon waar het enthousiasme vandaan kwam die is ver weg geraakt. Zijn spirit, zijn geest is er uit. En wat al even beroerd is: de mogelijkheid om zich aan medestanders op te trekken is er ook niet. Want druk met het leven van deze tijd en in het gunstigste geval druk met iets van dat eigen christendom te maken. Elkaar ontmoeten is er niet meer bij, hooguit nog wel eens samen komen in bijvoorbeeld een kerk, maar niet ontmoeten. Contact, nee dat niet, solidariteit met gelijkgezinden, nee ieder voor zich. Zoals het met die bakkerij is gegaan zo gaat het met heel wat christendom.

Het probleem is niet helemaal nieuw. Ook in het verleden stonden er mensen op die niet zozeer met enthousiasme als wel met fanatisme zeiden: Kom hier bij, hier moet je zijn, Hun onderlinge solidariteit werd en wordt vertaald naar sektarisme met een leider die alles weet en die je dus blindelings moet volgen. Per post of e-mail worden we getrakteerd op de wervingspraat van goeroes van de meest uiteenlopende pluimage. Degenen die hun gelovige thuishaven zijn kwijt geraakt zijn daarvoor een uitstekende prooi. Zelfs regeringsleiders maken daar gebruik van. Juist in onze tijd bloeit het religieus nationalisme hier en de nationale religiositeit op een andere plek.

Lezen we vandaag weer ons stukje uit de Bijbel dan wordt er wel niet gezegd: Leer van de zakenman, maar het komt op hetzelfde neer: Leer van de wijnstok. Die beeldspraak over een wijngaard of een wijnstok wordt in die Bijbel heel dikwijls gebruikt, maar zelden of nooit gaat het over een bloeiende wijngaard . Die kennen we vooral van de schrijver Felix Timmermans en een pastoor die zoiets had. Nee, het is bijna altijd grote treurnis: Er wordt te weinig geschoffeld of gesnoeid, er zijn te weinig arbeidskrachten, de ranken laten los van de stronk. Dat laatste daar gaat het vandaag over: Houd het contact met de stronk die Jezus van Nazareth is. Dat betekent solidair met Hem en met zijn medestanders. Ieder voor zich dat is de dood in de pot.

Fanatieke en extreme saamhorigheid dat gevaar zit er altijd in, maar dat is ver weg en de noodzaak van saamhorigheid blijft recht overeind. Hoe kunnen we daaraan gestalte geven in onze tijd? We proberen er in een kerkgebouw wat aan te doen, soms bundelen mensen hun krachten om tegen alle individualisme in toch samen nog iets te doen voor de zwaksten. Leer van de zakenman of de wijnstok. Dát het noodzakelijk is wordt ons voorgehouden, maar hoe? Wie het weet mag het zeggen, wie het doet hoeft niets meer te zeggen. Amen