Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Wondercriteria

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs, Zondag 17 oktober 2004 (29e zondag, jaar C)

Een van de meest fascinerende takken van individuele sport is wel het lopen van de marathon. Daar is meer voor nodig dan een korte krachtsexplosie en handigheid. Heeft niets te maken met puur geluk. Het is alleen iets voor doorzetters, voor volhouders. Iedereen die hem uitloopt behoort tot de winnaars. Het is een wonderbaarlijke prestatie. Wat er voor nodig is leunt sterk aan tegen wat er nodig is voor een wonder, zo vernemen we uit de lezingen van vandaag.

Soms gebeuren er ongelukkige dingen om ons heen. Het maakt je bedroefd als goede mensen kwaad overkomt. Je zou willen bidden om een wonder. Een jongen die net geslaagd is voor zijn artsenexamen wordt blind. In een jong gezin wordt de moeder ongeneeslijk ziek. Je denkt aan Lourdes en andere plaatsen waar op onverklaarbare wijze mensen soms beter zijn geworden. Je weet dat duizenden al om een wonder hebben gevraagd zonder dat er iets bijzonders gebeurde; zoals het ene blad eerder van de boom valt dan het andere, zo treft het kwaad de ene mens eerder dan de ander. Ook op grote schaal hoor of lees je van toestanden, die om een wonder vragen. De lang slepende stammenstrijd in Somalië, de vluchtelingen in Darfour zouden alleen geholpen zijn met een goddelijke ingreep. Zo ook de Joden destijds in Auschwitz. Velen van hen wisten, dat ze niet om een wonder moesten bidden. Ze baden om sterkte.

Vijftien jaar geleden overleed er een man die meer dan 50 jaar lang had gebeden voor de bekering van Rusland. Iedere dag om 12 uur bij het horen van de angelusklok bad hij dat de communisten zich zouden bekeren. Enige maanden voordat hij stierf in 1989 viel de Berlijnse muur. Was dat het gevraagde wonder? lk weet het niet. Wel was het een goed gebed, want onbaatzuchtig, niet ten eigen bate en geen bevlieging, maar volhardend. Hij vroeg eigenlijk niet om een wonder, maar om een verandering in de geest van mensen. Als op die manier heel de mensheid zou bidden om vrede zou er geen oorlog meer kunnen zijn. Niet even een gebedje, nee volhardend als marathonlopers dat wil zeggen doorgaan zonder ophouden.

Jezus bezat volgens de evangelisten paranormale begaafdheden. Zo nu en dan gebeurden er bij zijn optreden onverklaarbare dingen. Dat verklaart gedeeltelijk de aandacht die zijn optreden kreeg. Jezus stuurde echter zijn apostelen de wereld in zonder die begaafdheden maar wel met de vaste overtuiging, dat ook zij zieken zouden kunnen opbeuren, kortzichtige mensen uitzicht konden geven en degenen die moedeloos langs de weg lagen konden veranderen in mensen met hoop en uitzicht op een beter leven.

Helaas is er in het verleden zo vaak naar de wonderen van Jezus verwezen, zo vaak dat mensen niet anders meer deden dan wachten op een goddelijke ingreep. Zij vergaten zelf het wonder te realiseren. We kunnen beter een voorbeeld nemen aan Mozes die vanaf zijn jonge jaren bad dat zijn volk uit Egypte bevrijd zou worden. Hij en zijn landgenoten baden voor elkaar, voor hun kinderen, jaren lang meerdere malen per dag. En dan... ziet Mozes opeens dat hijzelf het voortouw moet nemen, hij die goede relaties heeft aan het hof van de farao, hij die een broer heeft die goed kan spreken, hij die zijn landgenoten al eerder heeft getoond niet bang te zijn.

Zo wordt, denk ik, vaak een gebed verhoord onder de criteria van een marathonloper: je bidt lange tijd om een oplossing, volhardend als een marathonloper: zonder aan opgeven te denken en dan opeens begrijp je wat je hier en nu te doen staat.

Evangelielezing Lucas 18, 1-8

In die tijd leerde Jezus in een gelijkenis aan zijn leerlingen dat zij steeds moesten bidden en daarin niet versagen. Hij zei: 'Er was eens in een zekere stad een rechter die zich om God noch gebod bekommerde. Er was ook een weduwe in de stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander. Een tijdlang wilde die rechter niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod, toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer geplaagd te worden door haar eindeloze bezoeken'. En de Heer sprak: 'Hoort wat de onrechtvaardige rechter zegt!'. Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen, of zal Hij ten opzichte van hen onbewogen blijven? Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen. Maar zal de Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde vinden?'