Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

over bidden

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar, zondag 25 juli 2004 (17e zondag jaar c)

Een tijdje geleden moest ik naar het ziekenhuis naar een voor mij totaal vreemde man uit een andere plaats. Hij zou een zware operatie krijgen en was erg onrustig en nerveus. Hij bleef maar vragen om een pastor en ze belden mij. Ik ben naar hem toe gegaan en heb met hem gepraat. Hij vertelde over zijn leven. Hij had het lang niet allemaal goed gedaan tegenover zijn vrouw en tegenover zijn kinderen en ook al niet ten opzichte van zijn vroegere collega's . Nu er zoiets belangrijks te gebeuren stond: een operatie, die zijn leven kon redden, keek hij daar allemaal naar terug. Ik vroeg hem ook of hij gelovig was en er kwam een luid en duidelijk: Nee! Toch wilde hij dat ik voor hem bad. Zo goed en zo kwaad als het ging met heel gewone woorden, probeerde ik dat en eindigde met het Onze Vader dat we vandaag in het evangelie hoorden. Hij bad het met me mee en toen ik vroeg of hij zelf iets wilde aanvullen, nam hij het gebed over en vroeg via God vergeving aan zijn vrouw, die er ook bij was en via haar ook aan zijn kinderen. Een lang gebed, vond ik, voor iemand die zei niet te geloven. Na het gebed was hij een stuk rustiger en hij zei eerst tegen mij en later tegen de verpleging, dat hij nu klaar was voor de operatie, die de volgende ochtend zou plaatsvinden.

Een bijzondere ontmoeting. Ik heb hem nooit meer gezien, maar wat daar gebeurde was heel belangrijk. Hij was niet gelovig, zei hij, maar iets moet hij gevoeld hebben om er eerst met geweld een pastor bij te roepen en vervolgens om zo te bidden tot een God in wie hij niet gelooft, waardoor hij ook nog eens een gezegende rust over zich kreeg. Er gebeurde geen wonder of zo… Nee, de volgende dag moest hij nog gewoon geopereerd worden, maar het was wel heel speciaal daar op die zondagochtend . Het maakte voor mezelf ook weer eens duidelijk wat bidden kan zijn. Door zijn gebed werd hij rustig en was hij klaar voor wat komen ging en via God had hij schoon schip gemaakt met zijn vrouw en was er weer contact met haar. Geen voorschriften of vaste gebeden, maar veel en veel meer.

In het gebedenschrift in onze kapel, waar regelmatig mensen overdag binnenlopen staan ook heel bijzondere gebeden. Misschien heeft U er wel eens in gebladerd. Ik las laatst: "Ik maak me onnodig zorgen God, want ik weet dat ik het kan. Bedankt dat ik steeds een beroep op U kan doen".

Ook hier een gebedje uit het diepste van iemands hart. En ook dit gebed is geen gebed, waarin van alles gevraagd wordt: om genezing of herstel, maar het is meer een gebed om zichzelf ergens toe aan te zetten en verder een bedankje aan God, die er voor die persoon toch op een of andere manier altijd is.

Bidden is iets heel bijzonders. Het maakt van je gedachten net iets meer. Je legt je zorgen ermee uit handen. Je geeft woorden aan wat je voelt en je uit in die woorden dat je niet alles zelf hoeft te doen, dat er iemand is, bij wie je altijd terecht kan. Je bidt met woorden, maar die woorden zijn een aansporing voor jezelf, want God hoort al wat we zeggen willen al voor we ook maar een woord gesproken hebben. God heeft die woorden niet nodig, maar wijzelf wel. Jezus noemt die God Vader in het Onze Vader, want een vader en een moeder staan ontzettend dicht bij hun kinderen. Die hebben een bloedband en daar kan niets tussenkomen.

Laatst op bezoek bij een mevrouw van 88 jaar. Een fijn gesprek, een gelovig mens. Veel kinderen die goed voor haar zijn. Aan het einde van het gesprek vroeg ik of ze het fijn vond om samen even te bidden. Dat doe ik niet altijd, want ik wil niks opdringen. Maar op de een of andere manier leek het op dit moment gepast. We baden een Onze Vader en een Wees Gegroet en ik sloot af met een klein gebedje met heel gewone woorden en zei tot Onze Lieve Heer dat het fijn was geweest dat we zo samen hadden kunnen praten en bedankte hem voor de blijheid en het geluk van deze vrouw en voor haar kinderen die zo goed voor haar zijn. Ze kreeg tranen in haar ogen en zei: "Daar moet ik nou 88 voor worden. Dat heeft nog nooit iemand voor mij gedaan. Zo voor mij gebeden".

Blijkbaar gebeurde er veel meer dan ik me bewust was en is het heel speciaal als je voor een ander bidt, ook als we hier samen bidden voor de mensen die er niet zijn, ook als we bidden voor mensen die er geen tijd of zin in hebben of er niet eens aan denken. Bidden brengt je gedachten op een ander plan. Bidden zegt ook: jij hoort er ook bij. Je mag er zijn en dat geldt zeker als we bidden voor onze overledenen. Ook zij horen erbij en blijven bij ons horen. Anders dan we gewend waren …bij God zelf, zeggen we dan.

Ook kinderen kunnen geweldig bidden. Ze praten met God alsof het hun vriendje is en eigenlijk is dat ook gewoon zo. Bastiaan bidt in zijn gebedje dat ik vond in het boekje: Kinderen schrijven aan God op zijn eigen manier: heel mooi:

"Beste God, Ik voel me nooit meer alleen sinds ze mij over U verteld hebben".

Kort en krachtig en misschien is wat dat manneke zegt en bidt nog wel het allerbelangrijkste van bidden: het gevoel dat we nooit echt alleen zijn. Dat dat zo mag zijn. Amen

Lucas 11,1 13

Op een keer was Jezus ergens aan het bidden. Toen Hij ophield zei een van zijn leerlingen tot Hem: 'Heer, leer ons bidden, zoals Johannes het ook aan zijn leerlingen geleerd heeft'. Hij sprak tot hen: 'Wanneer ge bidt, zegt dan: Vader, uw naam worde geheiligd, uw rijk kome. Geef ons iedere dag ons dagelijks brood, en vergeef ons onze zonden, want ook wij vergeven aan ieder die ons iets schuldig is. En leid ons niet in bekoring'. Hij vervolgde: 'Stel, iemand van u heeft een vriend. Midden in de nacht gaat hij naar hem toe en zegt: Vriend, leen mij drie broden, want een vriend van mij is van een reis bij mij aangekomen en ik heb niets om hem voor te zetten. Zou die ander van binnen uit dan antwoorden: Val me niet lastig; de deur is al op slot en mijn kinderen en ik liggen in bed; ik kan niet opstaan om het u te geven? Ik zeg u, als hij niet opstaat en het hem geeft omdat hij zijn vriend is, zal hij toch opstaan en hem geven al wat hij nodig heeft, om zijn onbescheiden aandringen. Tot u zeg Ik hetzelfde: Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan. Want al wie vraagt verkrijgt; wie zoekt vindt; en voor wie klopt doet men open. Is er soms onder u een vader die aan zijn zoon een steen zal geven als deze hem om brood vraagt? Of als hij om vis vraagt zal hij hem toch in plaats van vis geen slang geven? Of als hij een ei vraagt zal hij hem toch geen schorpioen geven? Als gij dus ofschoon ge slecht zijt goede gaven aan uw kinderen weet te geven, hoeveel te meer zal dan uw Vader in de hemel de heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen'.