Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Het kan dus het moet!

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs en Hans van de Laar

Zappend met de afstandsbediening komt een programma voorbij, waarop mensen de bult op hun neus laten verwijderen, hun tanden laten trekken en nieuwe laten implanteren, waarin lippen worden opgespoten en waarin buiken en billen worden gecorrigeerd. Borsten worden al naar gelang groter of kleiner gemaakt, Jukbeenderen uitgestoken of ingetrokken en loszittend vel, veel loszittend vel wordt strakgetrokken.

Het kan en het moet!

Een mens is te maken te vormen en te veranderen. Kale koppen krijgen lange lokken. Gelukkig is er hoop voor mij! Een mens is maakbaar. We kunnen een mens van vlees en bloed verbouwen tot een wezen met botox en siliconen.

Een immense prestatie. De verworvenheden van onze tijd.

Jesaja heeft het lang geleden al voorspeld. Hij zegt het in de eerste lezing. Het volk dat wandelt in duisternis ziet een groot licht. Een glans straalt over hen die wonen in het land van de dood. Gelukkig heeft dat licht over velen geschenen.

Al snijdend in buiken en neuzen weten we, dat –als het gebeurt is – we mensen zijn waarover een glans straalt. Dan leven we pas echt in het licht. Het heeft sinds Jesaja een paar duizend jaar gekost, maar we zijn er nu achter: een glans straalt over ons als we er perfect uitzien. Of heeft de profeet toch iets anders bedoeld?

Natuurlijk moet het wel worden betaald, maar met 180 miljard euro aan spaartegoed op de banken van Nederland is dat genoeg voor een paar reserve operaties. En als we nog wat meer korten op de ouderenzorg, waarover ik vorige week een schrijnend verhaal las, dan is er nog veel meer maakbaar.

Die maakbare mens wordt verkondigd in onze maatschappij op TV en internet. Die maakbare mens, die wordt geprezen, geëerd en geloofd.

Eigenlijk zijn we hier rond onze eenvoudige kerk dan maar vreselijk zielig . We kijken vanavond niet naar een maakbare mens, maar naar een stal, naar mensen voor wie geen plaats was in de herberg, naar herders, die maar nauwelijks genoeg te eten hadden, maar die ook  van een Licht hadden gehoord. En dat licht blijken achteraf geeneens  schijnwerpers te zijn, geen TV lampen, geen spotlights. Het was slechts een ster aan de hemel, zoals er zoveel zijn. Niks aparts, niet eens krachtstroom voor nodig. En onder die ster een stal, waarin een kindje werd geboren, zoals er zoveel arme kinderen worden geboren. En vreemd genoeg zeggen we hier rond die voederbak voor dieren, dat dat heel gewone arme kindje ons een weg naar het Licht laat zien. Zonder operaties, maar gebaseerd op naastenliefde. Zonder behandelingen, maar vertrouwend op Zijn Vaders goedheid. Zonder inspuitingen met van alles en nog wat, maar door het waaien van Zijn Geest in herders, in armen, in godzoekers, in mensenvinders, in mensen van goede wil. Eigenlijk maar een zielig verhaal ten opzichte van de rijkdom en de grandeur van ons huidige leven:

Maar U mag zelf zeggen of het echt zielig is:

Licht niet te vinden in het uiterlijk, maar in het innerlijk! Hoe vreemd kan het zijn?
Vrede niet te vinden in wapengekletter, maar in weerloosheid. Hoe kan 't toch waar zijn?
Menslievendheid niet te vinden in postcode miljoenenjachten, maar in voedselpakketten voor mensen die hopeloos in de schulden komen staan. Hoe is het mogelijk?
Samenleven niet te vinden in aparte rechten en ruimten voor ieder geloof, maar in gezamenlijke zorg voor elkaar. Hoe kan het in Gods naam?
En geloof niet te vinden in kathedralen en paleizen, maar in een eenvoudige kersttocht, in samen zingen en bidden  rond een stal en in zorgen voor een medemens. Hoe kan  het bestaan?

Soms lijkt het een druppel op een gloeiende plaat en vraag je jezelf misschien af wat voor nut het nog heeft, maar van dat gevoel hadden Jesaja en Jezus ook veel last. Jesaja roept in de woestijn, in de duisternis, maar hoe zwak zijn stemgeluid 2500 jaar geleden ook klonk en hoe hulpeloos het kind Jezus in de kribbe ook riep. Gods Licht scheen over hen.

En ook... hoe zacht onze stem ook klinkt... we mogen blijven geloven dat de geboorte van het kind onze wereld, ons land, ons dorp, onze parochie, onze wijk, ons gezin, onszelf om mee te beginnen, kan veranderen.
Daarom Zalig Kerstfeest allemaal!