Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

uitgestoten

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Richard Schreurs

zondag 15 september 2013

(24e door het jaar)

uitgestoten

Wij leven in een tamelijk beschaafd land.
Gelijke rechten voor iedereen.

Nou ja, iedereen?

Er zijn in ons land toch nog heel wat mensen die naar de rand van de samenleving worden gedirigeerd.
Asielzoekers, vooral als ze uitgeprocedeerd zijn, horen daar bij en langdurig werkelozen, seksueel anders geaarde mensen zoals homo's en lesbiennes en in menige familie wordt degene die gescheiden is vaak ook een beetje gemeden, echt arme mensen zijn er ook nog en worden aan de kant gehouden en wat dacht u van ex-gedetineerden en zwervers.

Vrouwen timmeren aardig aan de weg maar zijn er nog lang niet.
Met een beetje vreemde religie val je ook al uit de boot.
Ook in ons beschaafde land worden sommige mensen sociaal onderdrukt en miskend.

In de kerk is het niet anders.

Alles went, maar het is toch zo dat een gelovige gemeenschap als de onze, "Antonius in beweging", door bisschoppelijke gezagsdragers wordt gemeden en zo mogelijk buiten spel gezet.

Er wordt zelfs geprobeerd ons tot een soort sekte te verklaren.

Dat lukt niet, want wij scharen ons in de gelederen van al die ordes en congregaties van paters, broeders en zusters die wel degelijk los van een bisdom opereren, maar in goede verhouding tot de katholieke kerk staan en zelfs onder de vlag van de paus.

Hetzelfde geldt voor heel veel stichtingen van onderwijs, opvoeding, bejaarden- en ziekenzorg.

Katholiek maar zonder het bisdom.

Intussen worden er stappen ondernomen om onze "Antonius in beweging" stichting te koppelen aan de Franciscanen waardoor de status nog wat duidelijker wordt.

Maar er zijn gezagsdragers die ons mijden en dan zien we gebeuren wat er in het evangelie van vandaag gebeurt: Farizeeën en schriftgeleerden mijden tollenaars en zondaars als de pest en dat ontgaat Jezus niet.

Hij gaat niet tegen hen te keer maar vertelt drie verhalen: over een verloren schaap, over een verloren drachme, een muntje, en over een verloren zoon.

Hij vertelt in die verhalen niet eens hoe hijzelf tegenover uitgestotenen staat, maar hoe zijn Vader God daar mee omgaat.

Die geeft het niet op, laat niets en niemand vallen.
Vooral het verhaal van de verloren zoon is een ontroerend verhaal, in veel literaire verhalen uitgewerkt, door Rembrandt pakkend geschilderd.

Allemaal prachtig, maar daaronder ligt de opgave voor ons, om ook zo om te gaan met elkaar.

Misschien mogen we terecht boos zijn op het bisdom, maar dat pleit ons niet vrij van onze eigen tekortkomingen in deze.

Ik gaf een kleine opsomming van mensen die in onze samenleving ter zijde worden geschoven.

Doe wij daar ook aan mee, een beetje of heel veel?

Dan hebben we naar het bisdom niet zo veel recht van spreken.

In onze gelovige gemeenschap maken we er in elk geval speerpunten van om niemand uit te sluiten en dat is al het minste wat we kunnen doen.

Ze tegemoet treden is het vervolg van het verhaal.

Daartoe moeten we goed om ons heen kijken.

Er ligt een groot werkterrein voor ons.

Amen

Lucas 15,1-32

Telkens kwamen alle tollenaars en zondaars naar Jezus luisteren.
De farizeeen en schriftgeleerden spraken daar schande van en zeiden: 'Die man ontvangt zondaars en eet met hen.'
Maar Hij vertelde hun deze gelijkenis: `Als een van u honderd schapen heeft en er een van verliest, laat hij dan niet de negenennegentig andere schapen in de eenzaamheid achter om op zoek te gaan naar het verloren schaap, totdat hij het vindt? En als hij het gevonden heeft, neemt hij het vol blijdschap op zijn schouders; thuisgekomen roept hij zijn vrienden en buren en zegt hun : "Deel in mijn blijdschap want ik heb mijn verloren schaap weer teruggevonden."
Ik zeg u, zo zal er in de hemel meer blijdschap zijn over een zondaar die zich bekeert, dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen bekering nodig hebben.
Of als een vrouw die tien drachmen heeft, er een verliest, steekt ze dan niet een lamp aan, veegt het huis en zoekt zorgvuldig totdat zij die drachme vindt?
En als zij die gevonden heeft, roept ze haar vriendinnen en buren en zegt: "Deel in mijn blijdschap, want de drachme die ik verloren had, heb ik teruggevonden."
Zo, zeg ik u, is er blijdschap bij de engelen van God over de zondaar die zich bekeert.'
Hij zei: iemand had twee zonen. De jongste zei tegen zijn vader: "Vader, geef mij mijn deel van de erfenis."
En hij verdeelde zijn vermogen onder hen.
Niet lang daarna vertrok de jongste zoon met al zijn bezit naar een ver land, waar hij het verkwistte in een losbandig leven.
Toen hij alles opgemaakt had, kwam er een zware hongersnood over dat land en ook hij begon gebrek te lijden.
Hij zwierf rond tot hij in dienst trad bij een van de inwoners van dat land; die stuurde hem het veld in om varkens te hoeden.
Graag had hij zijn honger gestild met het voer dat de varkens aten, maar niemand gaf hem wat.
Toen kwam hij tot zichzelf en zei: "Zoveel dagloners van mijn vader hebben brood in overvloed, en ik verga hier van de honger! Ik ga terug naar mijn vader. Ik zal hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik ben het niet meer waard om uw zoon te heten, behandel me als een van uw dagloners."
En hij ging terug naar zijn vader.
Zijn vader zag hem al in de verte aankomen en werd ontroerd; snel liep hij op hem toe, viel hem om de hals en kuste hem.
"Vader," zei de zoon tegen hem, "ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u; ik ben het niet meer waard om uw zoon te heten."
Maar de vader zei tegen zijn slaven: "Haal vlug de mooiste kleren en trek ze hem aan, doe een ring aan zijn vinger en schoenen aan zijn voeten.
Haal het gemeste kalf en slacht het; laten we eten en feestvieren, want mijn zoon hier was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden."
En het feest begon.
Maar zijn oudste zoon was nog op het land. Toen hij naar huis kwam, hoorde hij muziek en dans.
Hij riep een van de knechten en vroeg wat er te doen was.
Die antwoordde: "Uw broer is thuisgekomen en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond en wel terug heeft."
Toen werd hij kwaad en hij wilde niet binnenkomen.
Daarop kwam zijn vader naar buiten en probeerde hem tot andere gedachten te brengen.
Maar hij gaf zijn vader ten antwoord: "Ik dien u nu al zoveel jaren en nooit heb ik een gebod van u overtreden, maar mij hebt u nog nooit een bokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren.
Maar nu die zoon van u is thuisgekomen, die uw vermogen met hoeren heeft verbrast, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.
"Maar hij zei: "Jongen, jij bent altijd bij me en alles wat ik heb is van jou.
We moeten feestvieren en blij zijn, want die broer van je was dood en is weer levend geworden, hij was verloren en is teruggevonden."'