Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

samen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. Richard Schreurs

Vorige week was er geen "preek van de week".
Behalve een korte bezinning had het kerkbestuur van onze Antoniusparochie tijd nodig om uit te leggen (niet hoe en waarom, maar) dat de parochie
(hoe vitaal die verder ook is) door het bisdom wordt opgeheven en verondersteld wordt te fuseren met een nieuwe parochie die in Oirschot gecentreerd wordt.
Verder kon bekend gemaakt worden dat de kerk (in tegenstelling tot eerdere besluiten) althans voorlopig niet gesloten wordt.
Of het bestuur nu wil afzien van haar besluit om niet in die fusie mee te gaan en zo niet dan zal het per decreet worden opgelegd.
(maar dat wilde mgr. Mutsaerts eigenlijk liever niet).

Na de kerkdienst werd bekend gemaakt dat er inmiddels een nieuwe stichting is "de Antoniusgemeenschap" waar desgewenst alle ontheemde
parochianen straks hun thuishave kunnen vinden.
Dit is geen protestgroep, maar zelfs het bisdom kan geen bezwaar hebben tegen het formeren van een groep die samen bidt en zingt en viert en zich bezint en zich inzet voor ontheemde oud-parochianen.

Dit gaat dus ook helemaal buiten het bisdom om.

En dan toch maar weer eens een preek van de week. . .

zondag 7 oktober 2012 (27e door het jaar)

samen
We zijn er wel een beetje aan gewend dat we op sommige plaatsen permanent in de gaten worden gehouden.
Dat kan zijn in de supermarkt, op de parkeerplaats, op menige plek op de snelweg en nog veel meer.
Zelfs menig particulier huis is voorzien van camera’s die de eventuele bezoeker in de gaten houden.
Ook al ben je niets kwaads van plan, het geeft toch niet zo’n prettig gevoel dat “big brother is watching” en daarom zijn er een aantal wetten die de privacy van ieder ook weer beschermen.
Niet iedereen mag zo maar persoonsgegevens verzamelen en doorgeven, maar helemaal eronderuit kan ook weer niet.
De zorgverzekeraar, bijvoorbeeld, moet over een aantal gegevens kunnen beschikken en zo zijn er meer.
Het andere uiterste ligt in de uitspraak: “Ik heb met niemand iets te maken, ik heb niemand nodig en niemand heeft iets met mij te maken”.
Dat is niet zo.
Wij mensen hebben elkaar nodig.
Als je niemand nodig hebt dan sluiten we de elektriciteit af, het riool, het gas en de waterleiding.
Eens kijken hoe dat bevalt.
Er blijft een voortdurend afwegen tussen samen en alleen, tussen individu en gemeenschap en dan zal toch de balans behoorlijk doorslaan naar het gegeven dat wij mensen nu eenmaal geschapen zijn voor elkaar.
Dat is trouwens in heel de natuur zo: geen plant kan zonder de andere, geen dier zonder minstens de soortgenoot.
De mieren zijn zo succesvol omdat ze perfect op elkaar zijn afgestemd.
In het scheppingsverhaal wordt dat heel poëtisch in beeld gebracht.
Het is geen verslag van een scheppingsgebeurtenis.
Hier wordt uitgelegd hoe God de mens heeft gedacht: voor elkaar.
In het evangelie zijn het toch weer farizeeën die dit onderuit willen halen door met een scheidingsbriefje van Mozes voor de dag te komen.
Jezus handhaaft het oergegeven dat man en vrouw er zijn voor elkaar.
Dat soms blijkt dat deze man en deze vrouw niet zo sterk voor elkaar geschapen zijn, dat wist Hij ook wel.
Dat is dan zo.
Maar het beginsel blijft overeind.
Nochtans blijft het ook tussen man en vrouw een voortdurend zoeken naar een goede balans tussen samen en alleen.
Ze zijn niet bedoeld als gevangenen van elkaar.
Ze zijn verschillend en dat valt ook niet weg te poetsen.
Ik hoor het dezer dagen een vrouw zeggen:
“Mijn man is met vrienden voor een paar dagen naar een voetbalmatch in Engeland.
Nu heb ik het rijk alleen.
Heerlijk!
Maar het moet niet te lang duren.”

We willen niet dat we voortdurend in de gaten worden gehouden, maar een mens alleen kan niet overleven.
We verenigen ons in een land met verkiezingen en zo, we sluiten ons aan bij een club, een vriendenkring en ook in een geloofsgemeenschap.
Aantasting van de club wordt gevoeld als aantasting van het individu en dat roept de wil tot onderlinge bescherming wakker.
Dat geldt dus ook voor de geloofsgemeenschap, zoals we hier samen zijn en zelfs met de leden die weer eens een keertje thuis gebleven zijn.
Die gemeenschap wordt bedreigd.
Wellicht is dat de beste manier om mensen nog wat meer naar elkaar toe duwen.
Dat moet dan maar gebeuren.
Eens kijken of de indringer en belager sterk genoeg om is de mensen uit elkaar te kunnen drijven.

Genesis 2,18-24
De Heer God sprak:
`Het is niet goed dat de mens alleen blijft. Ik ga hulp voor hem maken die bij hem past.'
Toen boetseerde de Heer God uit de aarde alle dieren op het land en alle vogels van de lucht, en bracht die bij de mens, om te zien hoe hij ze zou noemen:
zoals de mens ze zou noemen, zo zouden ze heten.
De mens gaf dus namen aan alle tamme dieren en aan alle vogels van de lucht, en aan al de wilde beesten; maar een hulp die bij hem paste vond de mens niet.
Toen liet de Heer God de mens in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats.
En de Heer God vormde de rib die Hij uit de mens had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar de mens.
Toen zei de mens: `Eindelijk, dit is been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees!
Mannin zal zij heten, want uit een man is zij genomen.'
Daarom zal een mens zijn vader en zijn moeder verlaten en zich hechten aan zijn vrouw, en die twee zullen één zijn.