Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

dragen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. Hans vd Laar

Zondag 10 juni 2012. Antoniusviering

Dragen

Als kindje nog geboren moeten worden, draagt de moeder ze in haar buik.
Het is een veilig nestje, waarin het 9 maanden beschermd en veilig kan groeien.
Als het dan geboren wordt, wordt het baby'tje trots gedragen door de vader en worden er even daarna meteen foto’s gemaakt van de opa’s en oma’s die het kindje op schoot tillen en het nieuwe wondertje even mogen vasthouden en dragen.
Met de peetouders net zo.
Trouwens, alle mensen die op bezoek komen, vragen met hun ogen of ze het baby’tje even mogen vasthouden: Mag ik ze even dragen?
Dan gaan ze groeien, worden peuter en kleuter en ze stoten hun knie of elleboog.
De juf of meester pakt ze vriendelijk op en tillen het kind naar een tafel ofzo.
Even naar een veilig plekje om even bij te komen en een pleister te plakken.
En weer word je gedragen.
Een mooie en oude traditie is ook dat de bruid door haar kersverse partner over de drempel wordt gedragen.
Wel voorzichtig met die drempel natuurlijk en van te voren even uitproberen.
Maar de diepere inhoud is bijzonder.
In een huwelijk moet je als partners elkaar dragen je hele verdere leven lang.
Zelfs als je afscheid neemt van het leven word je gedragen.
Een mooi gebaar; gedragen door de kinderen en kleinkinderen de kerk binnen gedragen worden.
Vroeger nog vaak met de kist op de schouder.
Soms zie je het nog gebeuren en dat is heel speciaal.
Een prachtig gebaar van hoe mensen elkaar dragen.
Ook Christoffel in de eerste lezing die Anne voorlas, draagt mensen.
Hij doet het voor zijn werk en eigenlijk vindt hij het maar een beetje minderwaardig werk.
Als dan ’s nachts dat kind bij hem komt die naar de overkant wil, neemt de stoere Christoffel Hem op de schouders.
Het blijkt Jezus zelf te zijn en hij leert ervan dat hij het mooiste werk ter wereld heeft: Mensen dragen in het leven.
Hij bloeit er helemaal van op is dan het mooie einde van het verhaal.
En in het evangelie legt Jezus zijn vrienden nog eens uit hoe het zit.
Als je iets doet voor een ander dan doe je dat eigenlijk voor mij.
Als je iemand goed doet, laat je zien wie Ik ben.
Als je een mens draagt, letterlijk of figuurlijk, dan draag je mij.
Alles wat je voor de minsten van de mijnen doet, doe je aan Mij. Misschien wel de kern van de boodschap van Jezus .
Wij mogen elkaar dragen door de wereld heen.
De gezonde mensen dragen de zieken.
De groten dragen de kleintjes en kinderen hun ouders als zij het weer nodig hebben.
Ook wij kerkmensen, mensen van de weg van Jezus, mogen elkaar dragen, want wat je doet voor elkaar doe je voor mij en zo laat je zien wie God is.
Vandaag hebben we het Antoniusbrood hier binnen gedragen.
En natuurlijk is dat ook niet zomaar een stukje brood. Bakker Paul heeft het met liefde gemaakt , met hart en ziel.
We hebben het met aandacht en eerbied hier binnengedragen.
Het heeft de naam Antoniusbrood gekregen en straks na de viering, als we het delen met elkaar dan mag er Gods zegen op rusten.
Het mag ons aanzetten om elkaar te blijven dragen in de komende tijd overal en ook in onze parochiegemeenschap.
Als het goed gaat en zeker als het moeilijk is en we mogen erop vertrouwen: als wij elkaar dragen dan draagt God ons door het leven heen en zelfs over de grenzen van de dood.
Niet altijd zomaar zichtbaar, maar wel als we verder en dieper kijken dan onze neus lang is.
Laten we dat maar doen. Amen.

Eerste lezing: Een veerman voor dag en nacht
Heel lang geleden leefde ergens niet zo ver van hier vandaan een nam die Christoffel heette. Hij was heel groot en sterk. Misschien wel de sterkste man van heel het dorp. Hij woonde in een huisje aan de rivier; een veerhuisje. Hij had de taak om mensen in een bootje naar de overkant van de rivier te brengen, want een brug was er nog niet. De mensen waren heel blij met Christoffel, want zelfs met flinke tegenwind en storm, was die sterke Christoffel in staat om steeds maar weer aan de overkant te komen en de mensen velig weer af te zetten. Maar Christoffel zelf was niet zo tevreden over zijn werk. Hij vond het te simpel en te gewoontjes. Hij wilde eigenlijk iets veel belangrijkers doen. Hij zou bijvoorbeeld wel in dienst willen treden bij de koning. Hij was toch zeker sterk genoeg om de koning tegen allerlei vijanden te beschermen? Maar toen gebeurde het. Het was nacht en Christoffel lag in zijn veerhuisje te slapen. Ineens werd er op de deur geklopt. Hoe kan dat nou? Dacht Christoffel. Het is midden in de nacht. Maar hij stapte uit bed en deed de deur open en… daar stond een kind. Wat kom jij hier doen zo midden in de nacht? Vroeg Christoffel. Het kind keek hem aan en zei: Wilt U mij naar de overkant brengen?
Maar , lieve kind, hoe kun je dat nou vragen. Het is midden in de nacht en het is hartstikke donker. Hoe kun je dat nou vragen?
Maar het kind ging niet weg en bleef maar aanhouden en kloppen totdat Christoffel zijn laarzen aantrok en zei: Kom dan maar. Maar ik ga nu midden in de nacht niet met de boot. Dat is veel te gevaarlijk. Ik draag je wel even naar de overkant.
Christoffel nam het kind op zijn schouders en nam een grote stok om zichzelf te ondersteunen en liep de rivier door naar de overkant. Maar wat gebeurde er? Midden in de rivier werd het kind op zijn schouders zo zwaar, dat hij bijna niet meer verder kon. Christoffel begreep er niets van. Hij had toch wel eens vaker mensen meegenomen op zijn rug, zelfs volwassenen. Hoe kon een kind dan zo ontzettend zwaar worden. Maar toch ging Christoffel door en met de allergrootste moeite bereikte hij de andere kant van de rivier.
Hij zette het kind af en…. Ineens was het verdwenen. Christoffel was een en al verbazing. Moe van het dragen zette hij zijn stok in het zand en ging zitten om uit te rusten en wat na te denken. Maar toen gebeurde er weer iets heel bijzonders: de stok die Christoffel in de grond had gezet kreeg zomaar ineens blaadjes en het werd een prachtig bloeiend boompje en toen zag hij het ineens: Ik zelf ben die grote dorre stok. Ik was ontevreden met mezelf over wat ik deed, maar ook dorre takken kunnen tot bloei komen. Het slaat natuurlijk op mij. Vanaf dat moment had hij het begrepen. Hij had niet zomaar een kind gedragen. Hij had elk mens gedragen groot of klein. Hij had een belangrijke taak te doen. Veel belangrijker nog dan werken voor een koning. Dankzij dat kind had hij het begrepen; mensen worden pas echt gelukkig als ze een ander dragen door de rivier door de wereld. Zo bleef hij veerman voor dag en nacht. Voor altijd.

Evangelie
Matteus 25
Zo sprak Jezus tot zijn leerlingen: Wanneer de Mensenzoon komt, zal hij plaatsnemen op zijn glorierijke troon.  Dan zullen alle volken voor hem worden samengebracht en zal hij de mensen van elkaar scheiden zoals een herder de schapen van de bokken scheidt;  de schapen zal hij rechts van zich plaatsen, de bokken links.  Dan zal de koning tegen de groep rechts van zich zeggen: “Jullie zijn door mijn Vader gezegend, kom en neem deel aan het koninkrijk dat al sinds de grondvesting van de wereld voor jullie bestemd is.  Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op,  ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”  Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven?  Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed?  Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?”  En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijkste van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”