Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

evenwicht

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs

Als we de loodgieter, de timmerman, de huishoudelijk hulp of iemand anders over de vloer hebben gehaald voor een of ander karwei dan dienen we daarvoor te betalen. Als we onze inventaris willen aanvullen dan halen we daarvoor wat euro's voor de dag of we verlenen een of andere dienst."Voor wat, hoort wat".
Dat is de gewoonste zaak van de wereld en zo houden we de samenleving een beetje in evenwicht.
"Niets voor niets", dat wordt ons al met de paplepel ingegeven.
Toch lukt het lang niet altijd om op deze manier het evenwicht te bewaren.
Zelfs onze landelijke overheid maakt zich er zorgen over dat één op de vier kinderen te dik is.
Met spanning wachten af wat hierover bij volwassen voor de dag komt.
"Minder eten en meer bewegen" is het devies.
Maar als we naar andere delen van de wereld kijken moeten we zeggen dat er wat meer gegeten zou moeten worden, terwijl ze al te veel bewegen moeten om aan die schrale kost te komen.
Niet te veel, niet te weinig, genoeg voor iedereen, dat zou ideaal zijn.
Als het over bezittingen gaat is dat ideaal er al helemaal niet.
Daarom zijn er politieke systemen bedacht die ernaar streefden dat niets van iemand afzonderlijk is en alles van iedereen.
Dat blijkt ook al niet te werken, want degene die het voor het zeggen hebben beginnen bij de zorg voor zichzelf en dikwijls eindigen ze ook daar en de rest gaat zitten wachten tot de weldaden hun uit de grote pot worden aangereikt.
Het Oost-Europees communisme is hier aan te gronde gegaan en dus hebben we ons weer overgeleverd aan het marktmechanisme; het werkt een beetje, maar wij mensen schijnen met z'n allen toch niets beters te kunnen bedenken.
Daarom wordt ons vandaag door Jezus Christus een heel andere wereld voor gehouden.
Niet omdat dit de oplossing is als we daar morgen met z'n allen toe overgaan, maar wel om er onze wereld maar eens flink aan te spiegelen, om niet op te houden naar andere oplossingen te zoeken dan die wie nu zo vanzelfsprekend vinden.
Hij houdt ons Gods wereld voor: voor iedereen genoeg, voor niemand te veel en voor niemand te weinig.
Dat verhaal over die arbeiders die voor één uurtje werken evenveel vangen als de anderen die zelfs een hele dag hebben geploeterd, dat past totaal niet in onze wereld.
Niemand komt te kort, dat is waar, maar toch..
Dan lijkt Gods wereld niet van deze wereld en dus ook die boodschap van Jezus Christus, zijn ideaal.
Toch is dat niet het geval.
Wij krijgen toch voordurend ook stukjes te zien van die Godswereld.
We vinden het immers ook vanzelfsprekend dat een moeder aan haar volwassen kinderen niet een rekening voorlegt voor haar bloed, haar voeding, haar zorg.
Een vader heeft toch niet het gewicht en de uren geteld voor het op de schouders dragen van zijn kinderen.
We hoeven niet zo ver te kijken om te zien dat er ontzettend veel onbetaalde en onderbetaalde taken worden vervuld, helemaal vrijwillig.

Zelfs de meest geslaagde zakenman zal die wereld ontdekken als hij na een herseninfarctje of zoiets in een rolstoel moet worden voortgeduwd.
Het is niet iemand uit zijn wereld die daar duwt; daar is die andere wereld goddank aan het werk.

Dat is wat ons vandaag wordt voorgehouden: Laat naast onze menselijke, soms wel erg zakelijke wereld, ook die goddelijke wereld doorbreken.
Het zou al mooi zijn als die twee elkaar in evenwicht houden in de wereld van ieder van ons afzonderlijk.
Moge het zo zijn.
Amen.

Mat. 20,1-16a
Het is met het koninkrijk van de hemel als met een landheer die er bij het ochtendgloren op uittrok om dagloners voor zijn wijngaard te zoeken.
Nadat hij met de arbeiders een dagloon van een denarie overeengekomen was, stuurde hij hen naar zijn wijngaard.
Drie uur later trok hij er opnieuw op uit, en toen hij anderen werkloos op het marktplein zag staan, zei hij ook tegen hen: “Gaan jullie ook maar naar de wijngaard, de betaling zal rechtvaardig zijn.”
En ze gingen erheen.
Rond het middaguur ging hij er nogmaals op uit, en drie uur later weer, en handelde als tevoren.
Toen hij tegen het elfde uur van de dag nog eens op weg ging, trof hij een groepje dat er nog steeds stond.
Hij vroeg hun: “Waarom staan jullie hier de hele dag zonder werk?” “Niemand wilde ons in dienst nemen,” antwoordden ze.
Hij zei hun: “Gaan jullie ook maar naar de wijngaard.”
Toen de avond gevallen was, zei de heer van de wijngaard tegen zijn rentmeester: “Roep de arbeiders bij je en betaal hun het loon uit. Begin daarbij met de laatsten en eindig met de eersten.”
En zij die er vanaf het elfde uur waren, kwamen naar voren en kregen ieder een denarie.
En toen zij die als eersten waren gekomen naar voren stapten, dachten ze dat zij wel meer zouden krijgen.
Maar ook zij kregen ieder die ene denarie.
Toen ze die in handen hadden, gingen ze bij de landheer hun beklag doen: “Die laatsten hebben één uur gewerkt en u behandelt hen zoals u ons behandelt, terwijl wij het onder de brandende zon de hele dag hebben volgehouden.”
Hij gaf een van hen ten antwoord: “Beste man, ik behandel je toch niet onrechtvaardig?
Je hebt toch ingestemd met het loon van één denarie?
Neem dan aan wat je toekomt en ga.
Ik wil aan die laatsten nu eenmaal hetzelfde betalen als aan jou.
Of mag ik met mijn geld niet doen wat ik wil?
Zet het kwaad bloed dat ik goed ben?”
Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.’