Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

nooit verloren

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans vd Laar (4e zondag)

Bij een oproep tot vergadering als bedoeld in lid 1 van dit artikel moet worden vermeld, dat statutenwijziging, fusie en/ of afsplitsing csu quo ontbinding van de stichting aan de orde zal worden gesteld onder opgave, waar in geval van wijziging de wijziging in concept ter inzage liggen voor alle leden.
Zo dan weet U dat ook weer…
En er is geen speld tussen te krijgen als U het eenmaal snapt. Het is notariële taal en de bedoeling is dat alles wat afgesproken is ook werkelijk vastligt en er niemand of niets onderuit kan.
Hoe anders is dat met poëzie, met literatuur of met verhalen. Het gedicht van Hendrik Marsman b.v. dat vroeger uit het hoofd geleerd moest worden: Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door het laagland gaan…. Zulke gedichten doen beroep op je fantasie op je gevoel. Je ziet de rivieren als het ware voor je door het laagland stromen. Je kunt de wolken zelf invullen en de populieren die er staan…
De verhalen in onze Heilige Schrift zijn niet als een notariële acte. Ze leggen niet vast, maar openen. De woorden van Jezus zeker. Die gaan tegen alles wat vastligt in wetten en voorschriften, omdat het leven in zijn ogen niet te vangen is in reguleringen en ambtelijke stukken. De liefde…de mens…staat voorop.
En toch zijn we er goed in om zelfs van die verhalen voorschriften te maken. We hebben de parabel van vandaag zelfs het verhaal van de verloren zoon genoemd. Zo staat het in de volksmond bekend, terwijl Jezus het omgekeerde bedoeld: Die knul die wegliep van huis is nooit maar dan ook nooit verloren geweest. Toen hij met zijn vrienden aan de drank ging, was hij nog steeds kind van zijn vader. Toen hij met de varkens uit de trog at, was hij nog steeds kind van zijn Vader en ook toen hij wroeging kreeg, was hij kind van zijn vader, die bleef naar hem uitkijken. Hij is geen verloren zoon: hij is de nooit verloren zoon. Hij is de jongen van wie de vader bleef houden. Hij is de man die ondanks zijn fouten welkom is en blijft. Daar kan geen mens omheen. Je kunt het verhaal echt niet omdraaien. En natuurlijk geldt dit verhaal ook voor dochters, voor mensen die fouten gemaakt hebben in hun leven, voor mensen die anders geaard zijn dan anderen voor, voor mensen die terugkomen om wat verkeerd ging. God staat als een Vader en een Moeder tegelijk op de uitkijk naar je en veroordeelt niemand, neemt hen liefdevol op, want wie zonder fouten is, moet die eerste steen maar oprapen. Dat geldt voor zonen en dochters voor politici en hopelijk ook voor mensen van de kerk die ook vergeving nodig hebben voor hun hardvochtigheid, hun machtsaanspraken hun zonden en fouten. God is geen God van regels, maar één van liefde. Van de week hoorde ik iemand zeggen dat ze zagen dat iemand, van wie ze per ongeluk wisten dat ze naar de voedselbank ging, aan het roken was. Dat was toch wel schandalig. Geen geld voor voedsel en wel voor een sigaret. En  weer leggen we dan iemand vast op zijn gebreken, zijn fouten, zijn eigenaardigheden. In de eerste lezing laat Jozua de Heer Jahwe zelf spreken en die zegt: Ik heb vandaag de smaad van Egypte van U afgewenteld. Ondanks alle onvolkomenheden en fouten van het Joodse volk tijden hun tijd in Egypte en tijdens die woestijntocht, waarin ze morden en mopperden op elkaar en op en vreemde Goden aanbaden, doet God goed.  Zouden wij niet net zo mogen doen. Mensen vergeven.
Niet de eerste steen opnemen. Iemand in de armen sluiten in plaats van buiten sluiten. Niet iemand vastleggen op regeltjes, want het leven is geen notariële acte, maar een geschenk van God die als Vader op de uitkijk staat naar ieder van ons, die een oogje heeft op U op jou op mij op ons allemaal. In Gods ogen zijn wij nooit verloren

Lucas, 15
Vervolgens zei hij: ‘Iemand had twee zonen.  De jongste van hen zei tegen zijn vader: “Vader, geef mij het deel van uw bezit waarop ik recht heb.” De vader verdeelde zijn vermogen onder hen.  Na enkele dagen verzilverde de jongste zoon zijn bezit en reisde af naar een ver land, waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte.  Toen hij alles had uitgegeven, werd dat land getroffen door een zware hongersnood, en begon hij gebrek te lijden.  Hij vroeg om werk bij een van de inwoners van dat land, die hem op het veld zijn varkens liet hoeden.  Hij had graag zijn maag willen vullen met de peulen die de varkens te eten kregen, maar niemand gaf ze hem.  Toen kwam hij tot zichzelf en dacht: De dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed, en ik kom hier om van de honger.  Ik zal naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: “Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u,  ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden; behandel mij als een van uw dagloners.”  Hij vertrok meteen en ging op weg naar zijn vader.
Zijn vader zag hem in de verte al aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af, viel hem om de hals en kuste hem.  “Vader,” zei zijn zoon tegen hem, “ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden.”  Maar de vader zei tegen zijn knechten: “Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen.  Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren,  want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.” En ze begonnen feest te vieren.
 De oudste zoon was op het veld. Toen hij naar huis ging en al dichtbij was, hoorde hij muziek en gedans.  Hij riep een van de knechten bij zich en vroeg wat dat te betekenen had.  De knecht zei tegen hem: “Uw broer is thuisgekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.”  Hij werd woedend en wilde niet naar binnen gaan, maar zijn vader kwam naar buiten en trachtte hem te bedaren.  Hij zei tegen zijn vader: “Al jarenlang werk ik voor u en nooit ben ik u ongehoorzaam geweest als u mij iets opdroeg, en u hebt mij zelfs nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren.  Maar nu die zoon van u is thuisgekomen die uw vermogen heeft verkwanseld aan de hoeren, hebt u voor hem het gemeste kalf geslacht.”  Zijn vader zei tegen hem: “Mijn jongen, jij bent altijd bij me, en alles wat van mij is, is van jou.  Maar we konden toch niet anders dan feestvieren en blij zijn, want je broer was dood en is weer tot leven gekomen. Hij was verloren en is teruggevonden.”’