Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

water en wijn

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans vd Laar (2e zondag jaar C)

Een mooi verhaal die bruiloft van Kana. Ik zou met U graag de hoofdrolspelers in dit verhaal even willen bespreken. Misschien dat we daardoor onszelf nog meer in dit verhaal kunnen herkennen.
Allereerst Maria, de moeder van Jezus. Zij ziet dat er iets aan de hand is. De wijn is op. Hoe kan dat nou? Een bruiloft en de wijn is op. Eigenlijk kunnen we hier meteen al zien dat het niet zomaar om een feestje gaat. Het gaat om het grote levensfeest, om het leven zelf en Maria ziet met eigen ogen dat het niet goed gaat. Zij leeft mee met wat er fout gaat. Ze heeft oog voor anderen, maar ze heeft ook een groot vertrouwen in haar zoon. Jezus had nog nauwelijks in het openbaar gesproken, maar Maria kent zijn hart, weet dat Hij  op deze bruiloft, maar nog meer in het leven van mensen, dichtbij hen wil staan. Mensen als Maria, die zien en voelen, die beleven en meeleven. Zo mogen mensen zijn.
En dan de dienaars in dit verhaal. Zij willen van alles doen om het feest te laten slagen. In het gewone leven zijn zij de harde werkers, die zich het vuur uit de sloffen lopen om het levensfeest te laten slagen. Als je ze vraagt zijn ze er, dienstbaar en hulpvaardig en ze hoeven niet eens op de voorgrond te staan. Zij delen wijn rond letterlijk en figuurlijk. Zo mogen mensen zijn.
De tafelmeester speelt ook een belangrijke rol. Hij is voor de bruiloft verantwoordelijk. Nadat hij zich een ongeluk is geschrokken proeft hij de wijn, smaakt hij dat het leven ook weer goed kan zijn, dat alles goed kan komen. Lijkt hij niet op mensen die iets verschrikkelijks in hun leven meemaken en daarna toch weer proberen op te staan. Afgelopen week was er in onze parochie een bijeenkomst voor alleengaande mensen. Inderdaad geen alleenstaande, maar alleengaande mensen. Het was hartverwarmend om te horen hoe zij door de nood leren hun leven te openen voor nieuwe dingen of het nu biljarten is of samen met andere gaan wandelen of het nu koken is of een avond mensen uitnodigen voor een lekker glaasje wijn. Opnieuw na verdriet of tegenslag de weg weer weten te vinden. Zo mogen mensen zijn.
Maar natuurlijk spelen de mensen die dat niet kunnen ook een rol in het verhaal van de bruiloft. De mensen die niet in staat zijn van hun stoel af te komen. De mensen, die doods voor zich uit zitten staren en niet kunnen proeven dat er weer wijn is in het leven. Zij hebben anderen nodig, die hen eruit halen vooruit helpen en zo mogen mensen zijn.
Dan Jezus natuurlijk… Hij is niet zo vriendelijk tegen zijn moeder: vrouw, wat heb ik met jou te maken,zegt Hij. Maar wat Hij doet is andere koek.
Aan de ene kant is Jezus echt een Joodse man van die tijd, die zich door vrouwen die in die tijd echt op de 2de plaats kwamen, niets wil laten zeggen. Hij zou zijn gezicht maar eens verliezen. Maar we zien ook dat Hij anders is en dicht bij het leven, bij de mensen staat. Wordt water nu echt wijn? Is het een goocheltruc of toverkunst? Nee, het is veel meer dan dat. Het gaat veel verder. Het is een verhaal met een opdracht om water in wijn te veranderen in je huwelijk bv. door het geen sleur te laten worden en je partner liefdevol te blijven verrassen, in je werk of naar je buren toe om net dat stapje extra te zetten, in het leven om te kunnen proeven en te snaken dat het leven niet flauw is en waterig, maar dat het kansen en mogelijkheden biedt om er samen iets van te maken, in onze parochie ook om te beleven en te laten beleven dat geloof van mensen gekoesterd mag en moet worden en dat elke mens telt en dat het de moeite waard is om in de bruiloft van het leven een feest te maken, waarin we rijkelijk wijn schenken voor elkaar.  Al die hoofdrolspelers in het verhaal van de bruiloft van Kana laten zo iets van God zien en maken van water wijn. Een geweldige uitdaging voor ons allemaal.

Joh, 2,1-12
Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er,  en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd.  Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’  ‘Wat wilt u van me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’  Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat hij jullie zegt, wat het ook is.’  Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metrete.  Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand.  Toen zei hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’ Dat deden ze.  En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom  en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’  Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste wonderteken; hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in hem.
 Daarna ging hij naar Kafarnaüm, met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen, en daar bleven ze een paar dagen.