Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

maaltijd vieren

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans vd Laar (Feest vd Heilige Antonius, sacramentsdag)

Sommige maaltijden blijven je bij. Je zit met goede vrienden aan tafel.
De sfeer is goed. Het gaat niet meer om wat er gegeten wordt, maar het wordt een avond waarop de een werkelijk iets te vertellen heeft. Het is heel persoonlijk. Er wordt gehuild maar ook gelachen. Er is verdriet, maar ook weer hoop. Jaren later herinner je jezelf deze avond nog en die vriendschap…die gaat nooit meer stuk.

Met je kinderen aan tafel of je kleinkinderen. Ze zijn al groter en hebben hun eigen leven, gaan hun eigen weg. Ze vertellen over hun verlangen, hun hoop, hun vertrouwen in het leven, in mensen. Ze praten bezield over hun toekomst hun plannen. Als ouder realiseer je je dat dit een gouden moment is. De band die je met elkaar voelt. Het zoeken en vinden van hun eigen weg. Je merkt dat de kinderen veel van jouw manier van leven hebben overgenomen en daarmee hun leven invulling geven. Zo’n maaltijd vergeet je nooit meer.

Jezus zat met zijn vrienden aan tafel. Ze deelden met elkaar en uiteindelijk deelt Jezus zichzelf in brood en wijn. Hij is het zelf. Hij geeft zich zelf weg. Het is een maaltijd waarin verdriet en vreugde zich afwisselen, hoop en wanhoop. Het gaat om vertrouwen maar ook om verraad. Het hele leven van Jezus komt bij elkaar in die maaltijd.
Het is een maaltijd om nooit te vergeten.

Ook wij hier in Antoniuskerk komen bij elkaar om te breken en te delen.
We mogen ons verhaal meenemen naar dat verhaal van God. Of beter gezegd: wij zijn onderdeel van dat verhaal van God, maken deel uit van zijn plan en mogen er zijn zoals we zijn. We mogen onze onzekerheid meenemen, onze angst en onze pijn ons verdriet om hen die we missen, ons verhaal, ons zoeken, ons vinden. Alles mag ter tafel komen, ook al hoef je niet me billen bloot. Zelfs onuitgesproken mag je erop vertrouwen dat God zelf weet wie je bent, want je naam staat geschreven in zijn hand.

Mozes voegt eraan toe dat dat verbond tussen God en mensen een heilig verbond is en dat het consequenties heeft voor je leven. Alles wat de heer zegt, zullen wij doen en ter harte nemen. Dat betekent dat het je leven verandert, dat het leven ook delen wordt en niet alleen nemen. Dat je verdraagzaam en respectvol in het leven staat. Dat je de geboden onderhoud en barmhartig bent in alle opzichten. Ja het vraagt heel wat.

In de geest van de H. Antonius komen we hier op zijn naamdag bij elkaar.
Hij gaf wat hij had aan de armen. Hij deelde zijn hoop, zijn geloof en vertrouwen met mensen om hem heen. Hij preekte Gods woord en wordt uit eerbied dikwijls afgebeeld met het Christuskind in zijn armen. Zo dichtbij was God voor hem.

Zo dichtbij is God bij mensen. Je kunt bij hem aan tafel. Hij geeft zich zelf helemaal. Wij noemen dat dankzeggen of eucharistie. Wat je beleeft is eigenlijk niet onder woorden te brengen. Je mag het voelen, beleven, ervaren, meedoen.

Marcus, 14, 12-26

Op de eerste dag van het feest van het Ongedesemde brood, wanneer het pesachlam wordt geslacht, zeiden zijn leerlingen tegen hem: ‘Waar wilt u dat wij voorbereidingen gaan treffen zodat u het pesachmaal kunt eten?’  Hij stuurde twee van zijn leerlingen op pad en zei tegen hen: ‘Ga naar de stad. Daar zal een man die een kruik water draagt jullie tegemoet komen; volg hem,  en wanneer hij ergens binnengaat, moeten jullie tegen de heer des huizes zeggen: “De meester vraagt: ‘Waar is het gastenvertrek waar ik met mijn leerlingen het pesachmaal kan eten?’”  Hij zal jullie een grote bovenzaal wijzen, die al is ingericht en waar alles gereedstaat; maak daar het pesachmaal voor ons klaar.’  De leerlingen vertrokken naar de stad, en alles gebeurde zoals hij gezegd had, en ze bereidden het pesachmaal.
 Toen de avond was gevallen, kwam hij met de twaalf.  Terwijl ze aanlagen voor de maaltijd, zei Jezus: ‘Ik verzeker jullie: een van jullie, die met mij eet, zal mij uitleveren.’  Ze werden bedroefd en vroegen een voor een aan hem: ‘Ik ben het toch niet?’  Maar hij zei tegen hen: ‘Het is een van jullie twaalf, die met mij uit dezelfde kom eet.  Want de Mensenzoon zal heengaan zoals over hem geschreven staat, maar wee de mens door wie de Mensenzoon uitgeleverd wordt: het zou beter voor hem zijn als hij nooit geboren was.’
 Terwijl ze aten, nam hij een brood, sprak het zegengebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ‘Neem hiervan, dit is mijn lichaam.’  En hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun de beker, en allen dronken eruit.  Hij zei tegen hen: ‘Dit is mijn bloed, het bloed van het verbond, dat voor velen vergoten wordt.  Ik verzeker jullie: ik zal niet meer van de vrucht van de wijnstok drinken tot de dag komt dat ik er opnieuw van zal drinken in het koninkrijk van God.’
 Nadat ze de lofzang hadden gezongen, vertrokken ze naar de Olijfberg.