Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

bidden om de geest

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs (Pinksteren 2009)

Een R.K.parochie is een gemeenschap van gelovigen die via bisschop en paus verbonden is met de gelovige wereldgemeenschap. Zij geeft gestalte aan de woorden en daden van Jezus Christus in het omzien, zonder onderscheid, naar ieder die bijzondere steun nodig heeft en door de eredienst in de vorm van eucharistieviering of andere godsdienstige vieringen. Toen de huiskamerkerken van de eerste eeuwen te klein werden zijn er door de kerkleden daartoe gebouwen of gebouwtjes neergezet die wij kerken noemen. Een kerk werd de centrale plaats voor een gelovige gemeenschap van overzichtelijke omvang, meestal goeddeels samenvallend met een woongemeenschap.  Zo hebben we hier in Best 3 kerken gebouwd. Vandaag zijn we voor de tweede en laatste keer nu in de Lidwinakerk samen als Lidwinaparochie en Antoniusparochie; nu als gast, straks als huisgenoot in de Antoniuskerk.
Zoals u allang hebt kunnen lezen lijken de meeste bisschoppen in Nederland die oude organisatievorm los te laten met de bedoeling drie kwart van de zelfstandige parochies op te heffen vanwege krimpend aantal priesters,aantal kerkbezoekers en financiële middelen. In sommige gevallen wordt in de planning al vooruitgegrepen op een mogelijke krimpsituatie zoals voor Best, Son en Breugel. Die situatie springt niet meteen in het oog omdat het functioneren van de kerkgebouwen nog wel een tijdje voortgang zal vinden. Of en hoelang wij als Lidwina- en Antoniusparochie de tijd krijgen om te bekomen van onze samenvoegingsoperatie is nog een beetje onzeker.
Hoe het ook moge zijn: de vitaliteit van een gelovige gemeenschap is uiteindelijk niet gered met een andere organisatie, maar is afhankelijk van de spiritualiteit, de geestkracht die er in leeft. Dit brengt ons bij het feest dat wij vandaag vieren: Pinksteren.
In de discussie over kerkgebouwen en het samenvoegen van parochies hoor je weinig jonge mensen. Dat zal wel zijn omdat vele van hen zelden in de kerk komen. Als je ze er over aanspreekt, zegt deze of gene: “ Ik bid voor me zelf.”
In een discussie over homo’s en euthanasie hebben jongeren een mening, die veelal niet is afgestemd op wat de paus er van zegt. Als je ze er over aanspreekt, kun je te horen krijgen, dat eenieder in dit soort zaken een beroep moet doen op het eigen persoonlijk geweten. De vraag naar een kerkgebouw of parochie komt niet zo bij hen op.
Toen Jezus op zijn rondreis mensen luid hoorde bidden, hield hij zijn leerlingen voor voortaan binnenshuis en in stilte te bidden.Toen aan Jezus de vraag voorgelegd werd of God eigenlijk geëerd moest worden in de tempel van Jeruzalem of  op de berg Gerisim, liet hij weten, dat de tijd gekomen was, dat God veeleer geëerd zou worden in geest en in waarheid.
In het evangelie van vandaag komen we die woorden weer tegen. De geest der waarheid wordt over de apostelen uitgestort, schrijf de evangelist Johannes. En wat het inhoudt, voegt Jezus er meteen aan toe: de geest der waarheid zal jullie alles in herinnering brengen, wat ik jullie heb geleerd. Ze zullen zich herinneren, dat Jezus zich ontfermde over de zwakken zonder onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen, tussen mensen met een goede naam en mensen met een slechte naam, tussen Joden en buitenlanders.
Met enige trots mogen we zeggen, dat onze generatie fel strijdt tegen discriminatie en dat een beginselverklaring van gewetensvrijheid en andere rechten van de mens in de grondwet van steeds meer landen wordt opgenomen. Het is jammer dat de kerkelijke organisatie geen rol gespeeld heeft in die algemene  Verklaring van de Rechten van de Mens. Je zou kunnen zeggen dat ondanks minder kerkbezoek en een geringere invloed van de paus toch de geest der waarheid gestalte krijgt althans op politiek niveau. Aan ons de kerkgangers maar ook aan de niet kerkgangers is de taak om aan die geest gestalte te geven op hoogst persoonlijk individueel niveau. Dat in elk geval. In een discussie met kerkgangers en met niet kerkgangers mag dat zeker wat vaker gezegd worden. Welke organisatie er ook over ons wordt uitgestort, hoe loyaal wij ons daar ook in voegen,die Pinkstergeest kunnen we over ons laten komen door in welke vorm en waar dan ook er in stilte voor te bidden, dat Hij over ons komt.