Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

petrus en paulus

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: St. Anastasiusstichting

Zondag 28 juni 2008. Feest van de H. Petrus en Paulus

Houden van de Kerk, je leven geven voor de Kerk. Zo mogen we de twee heiligen van dit weekend, Petrus en Paulus wel situeren. Beide apostelen waren gegrepen door de persoon van Jezus Christus, elk op een heel eigen manier. Beide mannen hadden maar één doel in hun leven: getuigen van Jezus omwille van het geluk van de mensen. Beide mannen stierven uiteindelijk in Rome: Petrus aan een kruis, Paulus - als Romeins staatsburger - door het zwaard.
Houden van de Kerk, je leven geven voor de Kerk. Petrus en Paulus waren allebei mannen die - we zullen het netjes zeggen - geen grote diplomaten kunnen worden genoemd. Eerder waren het mannen vol vuur en enthousiasme waarop het spreekwoord van toepassing kan zijn: ‘waar het hart van vol is loopt de mond van over.' Petrus komen we in het evangelie nogal eens tegen. Meestal is hij de eerste om te reageren als Jezus iets zegt. Niet het type om eerst stil te luisteren en lang na te denken: nee, meteen: Dat is het. Of niet. Recht uit het hart. Zo ook vandaag. Vol overtuiging zegt hij: ‘U bent de Christus.' Paulus kennen we uit het boek van de Handelingen en vooral zijn eigen brieven. Soms heel vriendelijk en meegaand, maar meestal vol energie om Christus te verkondigen en soms ook heel scherp. Beide mannen hadden een sterke drijfveer: in de kracht van de heilige Geest Christus verkondigen. Christus, die zijn leven gaf voor de mensen; Christus, die Gods liefde laat zien in Woord en daad. Hij is het heil van alle volken en als je van mensen houdt, dan wil je ze het allerbeste geven. Dan geef je ze wat Christus aan Zijn Kerk heeft gegeven: zijn Woord, zijn Sacrament. Ook als dat tegenstand betekent, ook als je dat met de dood moet bekopen.
Houden van de Kerk, je leven geven voor de Kerk. Het beeld dat ik van Petrus en Paulus schets, is niet een zoetsappig verhaal van twee brave hendrikken. Nee, het zal u niet verbazen dat het in de Kerk van de eerste eeuwen af en toe gekruld heeft. Petrus en Paulus zijn in dezelfde stad gestorven, maar het is geen geheim dat ze een tijdlang hun eigen weg gingen en alleen Christus hen bond. Sterke karakters, maar ook tegenpolen. Wel met dezelfde liefde voor de kudde, wel bereid om voor Christus te sterven, maar verder o zo verschillend.
Als ik vandaag spreek over Petrus en Paulus en u iets zou willen aanreiken waar we wat mee kunnen dan zou ik zeggen: Houden van de Kerk, je leven geven voor de Kerk. Kijk, ook de Kerk in onze dagen lijkt soms een moeizaam geheel, een zinkend schip, een ruziënde bejaardensoos, noem maar op. Ieder wil op zijn eigen manier geloven en verdedigt zijn eigen gelovige tuintje. Ja, de Kerk heeft veel moeite om goed over te komen in het publiek. Dat ligt niet alleen aan vijandige media, dat ligt ook aan haar eigen gestuntel. Met Petrus en Paulus mogen we dan zeggen: dat is dan zo. Zij waren soms niet handig, onze kerkleiders - in alle eerlijkheid - soms ook niet. Desondanks bestaat de Kerk nog steeds - en zal ze bestaan - omdat er mensen zijn die desondanks van de Kerk willen houden. Omdat er mensen zijn die willen blijven zoeken naar wat ons samen bindt: de ene Jezus Christus. Degenen die afknapten op de menselijke weerbarstigheid van de Kerk en het eigen kleine geloofstuintje voortaan wel zelf schoffelen - zij zijn hier vandaag al niet meer. Degenen die blijven, zijn degenen die er wel wat in zien. Die door alle menselijkheid heen toch Gods liefde voor ons allen herkennen. Die niet afhaken omwille van "Petrus-recht-voor-zijn-raap" of "Paulus-ik-zal-je-wel-mores-leren". Houden van de Kerk, ondanks... En dan: je leven geven. Niet alleen wij priesters doen dat, maar ook al die mensen die hart hebben voor de zaak en daar vele uren insteken: de bidders en de vrijwillig(st)ers die de Kerk mee draaiend houden. Al die ijverige mensen die misschien thuis of in de familie- op kennissenkring regelmatig moeten bloeden voor hun blijvende inzet, zo van "Waarom doe je dat nog, in die Kerk?" Al die mensen die als groep vrijwilligers misschien ook wel eens op Petrus en Paulus lijken, waar ook niet alleen diplomaten en vredestichters rondlopen en die tóch doorgaan, ook al krult het soms. Dat, broeders en zusters, is de Kerk van Petrus en Paulus, de Kerk van ons allemaal. Een Kerk van God en Jezus Christus, omwille van het heil en geluk van mensen, maar soms ook een Kerk van mensenwerk. Een Kerk om van te houden, je leven voor te geven, een Kerk van heiligen voor heiligen, een Kerk met vele Petrussen en Paulussen. Amen.