Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

ieder zijn woestijn

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans vd Laar (eerste zondag van de veertigdagentijd)

Afgelopen week is Joran van der Sloot volop in het nieuws geweest en nog. Een knul die het nogal heeft meegezeten, zou je zeggen. Wonend op Aruba. Mensen, die voor hem  zorgen. Met zo iemand zou het toch goed moeten kunnen komen. Maar het komt niet goed. Echt niet!
Zeven Miljoen Nederlanders, die afgelopen zondag gekeken hebben en nog veel meer, vallen over hem heen. Meedogenloos nam de verborgen camera op wie hij was en hoe hij dacht. Is het een misdadiger of een notoire leugenaar? Is hij geestelijk ziek en moet hij geholpen worden?
We weten het niet. Eigenlijk kun je zeggen dat die knul nog nooit echt iets heeft meegemaakt. Misschien dat er deze week voor het eerst - nu zoveel mensen over hem praten - nu iedereen het allemaal op band kon zien.
Misschien is er toch een moment is gekomen waarop hij wakker ligt en ligt te draaien. Misschien dat nu zijn woestijntijd is begonnen.

Ook andere mensen krijgen een woestijntijd voor de kiezen. Mensen die te serieus en te ijverig zijn, die te zeer zich inzetten voor een ander, denken aan een ander en roofbouw plegen op zichzelf. Zij worden overspannen of krijgen een burn-out. In de tijd die ze nodig hebben om beter te worden moeten ze zichzelf terugvinden, leren denken aan zichzelf en dat is voor hen niet gemakkelijk.
Mensen, die ernstig ziek zijn of iemand verloren hebben, moeten ook door een moeilijke tijd heen. Het leven is dan dor en droog en moeilijk en zwaar is de tocht om te zien en te merken dat er ergens toch een lichtpunt schijnt.

In het paradijsverhaal, de eerste lezing, gaat het over de man en de vrouw. Natuurlijk is het geen historie. Het is geen verhaal uit een biologieboek over hoe de mens is ontstaan. Het is het verhaal van hoe een mens vaart door zijn leven, hoe mensen in alle tijden en van alle tijden het leven moeten leren vinden, want natuurlijk is het leven mooi.
Het lijkt op een paradijs, maar zelfs in een paradijselijke wereld zijn er heel wat moeilijkheden te overwinnen - als ze al te overwinnen zijn.
Verleiding, Bekoring : alles willen en alles menen te mogen. Onbezonnen halzen zoals die knul die het in Aruba en in Nederland voor de zon en de wind ging, menen dat de wereld helemaal van jou is, dat je alles kunt.
Voor hen lijken er geen grenzen te zijn, is er geen mens en geen God die hen iets in de weg kan leggen, maar in het verhaal van de eerste vrouw en de eerste man in het boek Genesis, gaat daardoor net het paradijs voorbij.
Natuurlijk zijn er grenzen. Natuurlijk geeft niet zomaar een mens die grenzen aan, maar is Jahwe er, is God er, die zijn grens van Liefde op mensen legt.
Ook Jezus komt met die grenzen in aanraking. Ook voor hem lonkt de bekoring in de woestijn als de duivel hem uitdaagt. Is dat dan een duivel met twee rode hoorntjes zoals we die met carnaval nog wel eens een tegen kwamen. Nee natuurlijk niet, maar toch. De duivel is een beeld voor de verleiding voor de bekoring. Jezus brengt 40 dagen door in de woestijn, maar natuurlijk is 40 ook maar weer een getal. Door heel zijn mensenleven heen en ook door heel ons mensenleven heen, ligt de verleiding op de loer. Het volk Israel bracht 40 jaren door in de woestijn, een hele generatie, een heel mensenleven lang en Jezus’ leven is net zo een levenlang woestijn, zoals ook ons leven niet zonder woestijnperiode voorbijgaat.
Voor ons ligt de veertigdagentijd. Sommigen kiezen ervoor geen alcohol te drinken. Andere kiezen ervoor niet te snoepen  of niet uit te gaan of wat dan ook om eigenlijk aan zichzelf duidelijk te maken. Er zijn grenzen. Niet alles kan en daarom is het goed dat ik mezelf iets ontzeg. Daardoor kom ik verder, leer ik dat ik wat moet geven om te leven. Zonder woestijntijd leer je niks. Ik hoop dat die jonge knul uit Arnhem ook zijn woestijntijd krijgt en er van leert.
Ik hoop ook dat de veertig dagen tijd ons allemaal aan het denken zet over ons leven over onze bekoringen en verleidingen en over hoe we daar goed gelovig en menselijk mee om kunnen gaan. Ieder zijn woestijn
Ieder op zijn eigen manier om ervan te leren dichter bij zelf dichter bij een ander en dichter bij God te komen.