Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Gift

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans vd Laar (32 jaar B)

Iedereen kent de collectanten die langs de deuren gaan: voor de gehandicapten, voor de nier-, hart- en long-, lever- en darmstichting en  nog veel meer. Als er ’s avonds rond het eten of er net na gebeld wordt aan de voordeur, is het risico groot dat je ze tegenkomt.
De collectant staat voor de deur en zegt vriendelijk goedenavond, heeft u misschien een bijdrage voor… Uit ervaring weten collectanten dat mensen dan weer naar binnengaan. Ze zeggen niet veel maar zoeken naar kleingeld. Soms één euro, soms twee, dan weer al het kleingeld dat in de beurs zit; 5 cent, 1 cent enz. En in elke wijk ook de verrassing. Daar waar je denkt: daar hebben ze niet zoveel, komt er ineens 10 euro in de bus. Je mag er niet opletten, maar je ziet het toch. En ook waar ze de deur dicht laten, net doen of je niet thuis bent.
 
Geven is moeilijk. Hoe doe je het goed? Natuurlijk zijn er veel mensen die wat willen geven, maar na de gehandicapten, komt het anjerfonds, de derde wereld en zo nog meer. Geven is moeilijk. Hoeveel geef ik, een fooi uit fatsoen of geef ik uit verbondenheid. Weet u wat ik denk: het is gemakkelijker om met de bus rond te gaan, dan hoef je niet na te denken. Je raakt vanzelf betrokken bij je goede doel en je wilt het tweede jaar graag wat meer ophalen dan het eerste. Je leert ook gemakkelijker om te gaan met negatieve reacties, want je weet dat het meer zegt over de mens achter de voordeur dan over de collectant.
 
Elia vraagt om brood aan een weduwe, maar ze heeft niets meer en verontschuldigt zich. Ze heeft nog wel wat meel en olie en kan daarvan een broodje maken. Elia zegt: doe het maar, want olie en meel zullen echt niet opraken. God zal erin voorzien.
 
Dat zou je toch moeten kunnen zeggen als collectant. Daar zouden we als gelovige mensen toch op mogen vertrouwen. Doe maar goed, geef wat je hebt. God zal erin voorzien.
Nu kunt u zeggen: Ja, ja, is dat wel zo, maar heeft u het ooit echt geprobeerd. Je laatste tientje weggeven en echt tekort komen. Misschien is het geven nog niet zo moeilijk, maar erop vertrouwen dat God zal voorzien is een uitdaging, die groot is voor velen van ons, voor mij in elk geval.
 
In Best, zoals op heel veel plaatsen, zijn voedselbanken nodig en soms hoor je er smalend over praten. Dat mensen er met een grote auto komen om een voedselpakket op te halen. Op de eerste plaats is het absoluut niet waar, want er is een strenge controle door de mensen van de voedselbank en de grens ligt erg scherp om in aanmerking te komen. Op de tweede plaats zegt het veel van mensen, die zo praten. Ze willen niet helpen, zoeken smoesjes, en op de derde plaats: met hun loze praatjes zetten ze anderen aan om ook niet te geven.
 
Daarom is het goed om hier de verhalen uit de Schrift te blijven lezen. Geen verhalen van zomaar lang geleden, maar verhalen om onszelf in te spiegelen. Verhalen van Jezus, die door God gezonden is om ons de weg te wijzen, Hij vertelt van het penningske van de weduwe om ons de ogen te openen, want God deelt heel anders dan wij denken dat eerlijk is. Wij denken ieder evenveel, maar Jezus zegt: Nee, de armen, de kwetsbare, de zieken, de onderdrukten meer, want die hebben het veel harder nodig      
Dat is evangelisch delen. Dat delen is Goddelijk delen. Dat is delen waardoor  het leven meer gaat lijken op het Rijk van God. Collectanten lopen langs de deuren en zijn blij met elk vriendelijk woord, elke stuiver, elke euro, elk briefje en zeker ook met opmerkingen als: succes verder en fijn dat u dit wilt doen.
Dat schept verbondenheid, we streven naar hetzelfde: de wereld een klein beetje beter te maken.
God zelf is de grootste Collectant. Hij nodig ons uit ons leven te geven, in zijn hand te leggen. Wij worden uitgedaagd te geven, een beetje, wat meer, al wat we kunnen. We mogen dan ervaren, dat ons geven niet voor niets is; aan de deur niet, maar zeker ook niet aan God zelf. Onze verbondenheid met Hem is van blijvende waarde voor heel ons leven. Amen.

Marc. 12,38-44
Tijdens zijn onderricht zei hij: ‘Pas op voor de schriftgeleerden die zo graag in dure gewaden rondlopen en eerbiedig begroet willen worden op het marktplein,  en een ereplaats willen in de synagogen en bij feestmaaltijden:  ze verslinden de huizen van de weduwen en zeggen voor de schijn lange gebeden op. Over hen zal strenger worden geoordeeld dan over anderen!’
 Hij ging tegenover de offerkist zitten en keek hoe de mensen er geld in wierpen. Veel rijken gooiden veel geld in de kist.  Er kwam ook een arme weduwe, die er twee muntjes in gooide, ter waarde van niet meer dan een quadrans.  Hij riep zijn leerlingen bij zich en zei tegen hen: ‘Ik verzeker jullie: deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan alle anderen die er geld in hebben gegooid;  want die hebben gegeven van hun overvloed, maar zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had, haar hele levensonderhoud.’