Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

versteend hart openbreken

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. Hans vd Laar (1e zondag Advent jaar B)

Een rare tijd is het. Een vreemd tijd. Je hoort het van iedereen: wat leven we in een rare wereld. Je slaat de krant open en leest dat de verkeersboetes omhoog gaan. Op zich niet verkeerd, maar voor bellen in de auto gaat de straf omlaag en ook voor geen gordel dragen. De diepere reden ontgaat menigeen. We horen dat het nog niet veel kan leiden met de lonen. We moeten blijven matigen. Toch had minister Zalm een meevaller van 3 miljard, die zeker niet terug mag naar de armste burgers, maar de vergoedingen voor gemeenteraadsleden, wethouders en tweede kamerleden en ministers moeten weer omhoog met 10 , 20 en 30 procent volgens de commissie Dijkstal. Wijken in de stad blijven onvriendelijk en onveilig. Er lijkt niets aan te doen. Er ontstaat een angstwereld hier in Frankrijk en overal. Ieder voor zich maar, denk je dan tot de ellende bij je thuis aanklopt. Mensen worden steeds harder. Als ik het maar goed heb. De folders van Sint en Kerstman staan overvol met vreselijke luxe artikelen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het staat erin. Maar op vrijdagmiddag is de Voedselbank hier in Best open. Daar komen inmiddels tussen de 60 en 70 mensen en ook in Helmond en in Rotterdam en noem maar op staan mensen in de rij voor aardappelen en groenten. De verschillen worden steeds groter, maar wie doet er echt iets aan?
Je kunt je hier in de kerk afvragen of God zich niet heeft teruggetrokken van onze wereld. Het lijkt er aardig op dat onze samenleving afgedwaald is van Gods weg van liefde en zorg voor elkaar. Het lijkt erop dat de harten van veel mensen langzaam aan zijn versteend.

Diezelfde klacht roept Jesaja, de profeet, uit in de eerste lezing. Letterlijk zelfs. Heer, waarom zijn we van Uw weg afgedwaald?  Waarom liet U ons hart verstenen?  Keer toch terug en help ons, roept Jesaja naar God uit , want wij zijn toch het werk van Uw handen. Wij zijn toch de leem en U de boetseerder. Dat hoorden we de lector letterlijk voorlezen toch?

Zou het dan toen al net zo erg geweest zijn dan nu. Vast niet, denken wij, want het gaat slecht met onze wereld: de ene ramp over de andere: oorlog armoe en natuurgeweld. Ver weg en dichtbij. Goddeloosheid, liefdeloosheid. Harten versteend
Maar ook Jesaja , zoveel jaar geleden, klaagt ook steen en been. Hij signaleert het onrecht in zijn samenleving, de harteloosheid. Zou het toen echt net zo moeilijk geweest zijn als vandaag.

Misschien is er 1 verschil. De wereld is natuurlijk veel grote geworden omdat de media binnen 1 tel laten weten hoe de situatie is in Irak en in Afghanistan. Maar dat wast niet weg dat in het buitenland van Jesjaja er ook wel iets aan de knikker vastgeplakt zat.
Zou het iets van alle tijden zijn dat de machten het lijken te winnen van de machteloze, dat de sterken het winnen van de kwetsbare, dat de wereld steeds voller raakt van haat en nijd?

Zou het daarom zijn dat profeten zoals Jesaja en later Jezus zelf opstaan steeds opnieuw om te zeggen: Wees waakzaam, zoals in het evangelie staat. Draai je om, bekeer je. Doe het nu eens anders. God zet je aan om nieuwe wegen te gaan.
Ook wij in onze tijd mogen op deze manier profetische woorden spreken
En het kwade aanklagen en het goede ondersteunen. Opkomen voor mensen die in de knel zitten, ons inzetten voor de Voedselbank hier in Best en ga maar door.
Zeker de adventstijd, die vandaag begonnen is, zet ons daar opnieuw toe aan, want God komt in de wereld. Niet als een machtige redder, die alles kan, maar als een kwetsbaar kind in een kribbe. Geen God die terugbetaalt met dezelfde harde munt, maar die ons uitdaagt de kracht van het kleine  te proeven en te smaken, de kracht van liefde, van  de zorg voor elkaar. Die kracht mag uiteindelijk eens overwinnen. Hoe dat blijft een mysterie en dat gaat ook niet ineens, zei vicaris van Meijgaarden vorige week tegen onze vormelingen, maar mensen kunnen steeds opnieuw beginnen met kleine boodschappen van liefde en zorgzaamheid van troost en bemoediging naar elkaar. Daar wordt  de wereld  uiteindelijk beter van. Dat is een boodschap voor de pas gevormde kinderen in onze parochie en voor ons allemaal