Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.
God is, die er is
[ vorige | lijst | volgende ]
Auteur: Hans van de Laar (feest van de h. drie-eenheid jaar A)
Het is al een heel oud grapje van de kapelaan, die in de klas kwam vertellen van God. Hij zei tegen de kinderen: "God is overal!" "Oh ja , zei Jantje toen en de kapelaan zei: "Ja Hij is echt overal". "Ook bij ons in de tuin , zei Jantje toen. "Ja, zei de kapelaan, daar ook". Toen zei Jantje: "Kan niet, want we hebben geen tuin".
Een oud grapje en zowel in het geloof van de kapelaan als in de visie van Jantje zit een heleboel waarheid verscholen.
Anders, maar toch ook hetzelfde gaat het in het verhaal van Anneke, die op school van de juf heeft gehoord, dat God overal is. Nog nadenkend daarover komt ze thuis. Ze vraagt haar moeder of het zo is is, of God echt overal is. Moeder zegt niet meteen: ja, maar zegt, dat ze het moeilijk vindt....en dat is natuurlijk ook zo. Natuurlijk mag je als vader of moeder, als opa of oma ook aan je kinderen laten horen dat je het zelf ook niet altijd weet. En dan zegt die moeder: God is altijd bij je. Hij gaat je hele leven met je mee. Dat staat er ook in de eerste lezing van vandaadg uit het boek Exodus. Mozes bidt het zelfs: "Heer, wees zo goed en trek met ons mee!". "Ja, zegt Anneke dan, maar ik zie Hem niet, waar is Hij dan?". Haar moeder krijgt een idee en zegt tegen haar dochter: "Raak mijn arm eens aan en mijn hoofd en mijn wang en mijn been?" Anneke doet het en vindt het leuk en dan zegt haar moeder ineens: "Raak nu mijn liefde eens aan?" En dan schudt Anneke haar hoofd en zegt: "Liefde kan je niet aanraken. Dat is er gewoon". En haar moeder reageert en zegt: "Ik denk dat het met God ook zo is. God is er gewoon...altijd".
Vandaag op het feest van de H. Drie-eenheid proberen we ook woorden te geven aan wie God is en wat Hij voor ons betekent. En eigenlijk willen we dan precies hetzelfde zeggen als de moeder van Anneke: God is er gewoon. Hij trekt met ons mee. Natuurlijk vieren we dat. Op de zondagen dat we eucharistie vieren in het bijzonder maar ook in andere vieringen en op andere momenten, bidden we dat God bij ons mag zijn: in voor- en tegenspoed, in ziekte en gezondheid, alle dagen van ons leven. Dat geloof in God, die er altijd is, dat geloof mag ons gaande houden. Hij wil er voor ons zijn als een vader, die je abba of papa mag noemen, als een vader en een moeder tegelijk, die van je houden, die weten wat goed voor je is, maar die je ook de kans geven fouten te maken en je Ieren ze te herstellen, bij wie je altijd terug mag komen. Hij wil er ook voor ons zijn als De Zoon. Jezus, zelf, een lichtend voorbeeld voor ons leven. Jezus, die ons de weg naar de Vader wijst. Hij is zoals er in het evangelie staat, een voorbeeld, waarnaar wij ons mogen richten: naastenliefde, gerechtigheid, delen met elkaar en zorg voor de zwakkeren. Dat staat voor Jezus voorop. Als je zo leeft, maak je God zelf zichtbaar in woorden en in daden.
En na de Vader en de Zoon ook de Geest natuurlijk. De Geest van God die ons mag bezielen. Die geest van God vierden we met Pinsteren, die geeft Kracht Moed en steeds nieuwe Inspiratie.
Natuurlijk heeft Jantje gelijk. Als er geen tuin is, dan is er ook geen God. Als er geen mensen zijn die ruimte willen geven aan Gods gezicht, dan heeft God geen gezicht. De kapelaan die zei dat God overal is heeft dan ongelijk, maar steeds waar mensen Hem zichtbaar maken is God zelf midden onder ons.
Drie aspecten van die ene God, die er wil zijn voor ons. We kunnen die God niet aanraken, maar wel voelen en zichtbaar maken in ons leven en dat van anderen. Zo blijft God bij ons waar we ook gaan of staan. Dat het zo mag blijven, mag zijn en steeds meer mag worden. Amen.
Exodus, 34, 4b -9
Mozes hakte twee stenen platen uit, net als de vorige, en 's morgens ging hij in alle vroegte de Sinai op, zoals de HEER hem had opgedragen. De twee stenen platen droeg hij bij zich. De HEER daalde neer in een wolk, hij kwam naast Mozes staan en riep de naam HEER uit. De HEER ging voor hem langs en riep uit: `De HEER! De HEER! Een God die liefdevol is en genadig, geduldig, trouw en waarachtig, die duizenden geslachten zijn liefde bewijst, die schuld, misdaad en zonde vergeeft, maar niet alles ongestraft laat en voor de schuld van de ouders de kinderen en kleinkinderen laat boeten, en ook het derde geslacht en het vierde.' Onmiddellijk viel Mozes op zijn knieƫn en boog zich neer. `Als u mij goedgezind bent, Heer,' zei hij, `trekt u dan met ons mee, ook al is dit volk onhandelbaar. Schenk ons vergeving voor onze schuld en zonde en maak ons tot uw eigen bezit.