Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Van inzet naar overgave

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar (Zondag 8 mei 2005. Zevende zondag van Pasen)

Nederland gonst van activiteit, zit vol idealisten, die de wereld socialer, beter, menselijker en schoner willen maken.

Hier in Best zijn inmiddels tientallen mensen bezig met het oprichten van een voedselbank in samenwerking met de Helmondse voedselbank. Hoognodig want er komen steeds meer mensen zich melden, die echt in de penarie zitten. En denk maar niet dat die mensen  zomaar voor het gemak komen aanzetten. Nee... je gaat echt niet voor je lol. Als je vrijwilligers van de voedselbank vraagt, waarom ze dit werk doen dan is het antwoord: omdat je een ander mens niet laat creperen. Zo'n voedselbank oprichten... daar komt nog heel wat bij kijken. Overleg met maatschappelijk werk, met sociale zaken, met een wethouder van de gemeente, met het bedrijfsleven, met allerlei instellingen en instanties. Mensen wille best meewerken, maar dan nog de daden. Soms duurt het te lang en dan kom er letterlijk geen brood op de plank. Dan zelf maar creatief beginnen. Totdat het op is natuurlijk, figuurlijk, maar soms ook letterlijk.

Zo willen mensen ook onze leefomgeving bewaren en beschermen. Vroege vogels die het opnemen voor de natuur, die het aantal auto's willen terugbrengen, schonere benzine, minder uitstoot van CO₂. Werken aan bewustwording van mensen en laten zien hoe belangrijk het is om kinderen bij te brengen hoe belangrijk de natuur is. Heel actieve mensen, die niet alleen aan zichzelf denken, maar ook aan toekomstige generaties. Hun acties lopen wel, maar ook zij botsen op tegen regelgeving, tegen muren van onbegrip. En ook zij lezen in de krant, dat het aantal auto's op de weg alleen maar groeit en de uitstoot nog meer en het gat in de ozonlaag nog groter. Activisten gaan door tot het figuurlijk maar ook letterlijk op is.

Je merkt ook dikwijls dat mensen die het bericht hebben gekregen dat ze een ernstige ziekte hebben ook gaan vechten, want als je ziek wordt, blijkt dikwijls pas vaak hoe mooi je het leven vond en vindt, dat je er zomaar achteloos aan voorbij ging. Mensen gaan vechten, gaan kuren aan met zware medicijnen, die alles kapot maken. Tegen de keer in blijven ze optimistisch, hoopvol totdat het soms figuurlijk, maar ook letterlijk op is.

Net als met de mensen die ik net voor het voetlicht bracht gebeurt er ook zoiets met de leerlingen van Jezus. Ook zij waren vol idealen. Jezus was hun hoop. Zijn levensvisie van naastenliefde en gerechtigheid en zijn visie op het rijk van God was meer dan de moeite waard om voor te vechten. Toen werd Jezus opgepakt gekruisigd en gedood. Ze konden niks meer . Figuurlijk maar ook letterlijk waren ze op… en dan staat er aan het einde van de eerste lezing dat ze ondanks hun teleurstellingen trouw bleven en eensgezind in gebed. Wat  en waarom eigenlijk?

En dan Jezus... het evangelie vertelt nog eens een keer over het laatste avondmaal. Hij had van alles gedaan, gezegd en besproken. De armen zalig gesproken, de uitgestotenen erbij betrokken, buitenlanders geïntegreerd en gerespecteerd, de kinderen bij zich genomen, opgekomen voor de onderdrukten en de onrechtvaardige machten aangeklaagd.

Dan komt ook voor Jezus het moment, dat hij moet toegeven dat zijn taak voorbij is. Het is letterlijk en figuurlijk op. Jezus spreekt dat uit naar God. Hij noemt hem Vader. Hij wil zijn leerlingen niet alleen maar gefrustreerd achterlaten, want na al hun inzet –zegt hij- mogen ze er nu op vertrouwen dat het goed komt, dat geldt voor de leerlingen van Jezus, voor de harde werkers van de voedselbank, voor de milieubeschermer en zelfs voor de zieke, die zo gevochten heeft, maar niet meer kan genezen. Vertrouwen dat het toch zin heeft gehad, zelfs over de grenzen van de dood heen. Jezus leert ons, zijn leerlingen, zijn mensen, dat vertrouwen aan. Het is geen leeg vertrouwen. Zeker niet! Het zit vol met daden, met actie, met zorg en strijdbaarheid en daarbovenop, daarachter of daarin het vertrouwen in God, dat Hij toch op een of andere manier af zal maken wat mensen begonnen zijn. Dat geloof mag idealisten sterken, dat geloof mag zieken en bedroefden hoop geven. Dat geloof mag mensen, mag ons goed doen. Dan is het nooit op. Letterlijk niet en figuurlijk ook niet. Amen.

Handelingen, 1 12-14

Daarop keerden de apostelen van de Olijfberg terug naar Jeruzalem. Deze berg ligt vlak bij de stad, op een sabbatsreis afstand. 13 Toen ze in de stad waren aangekomen, gingen ze naar het bovenvertrek waar ze verblijf hielden: Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeüs en Matteüs, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon de IJveraar en Judas, de zoon van Jakobus. 14 Vurig en eensgezind wijdden ze zich aan het gebed, samen met de vrouwen en met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn broers.