Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Vrede heeft meerdere betekenissen. (Tweede kerstdag)

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Bij de overledenen bidden we, dat ze rusten in vrede. Dan bedoelen we, dat ze mogen genieten van het verblijf op een plaats, waar ze bevrijd zijn van de beslommeringen van elke dag waar wijzelf mee te maken hebben.

De vrede van munster in 1648 betekende iets heel anders. Nederland en Spanje beëindigden de 80-jarige oorlog. Dat is de soort vrede waar ze nu in Palestina al zo'n 50 jaar naar uitzien, dat volken samenleven zonder wapengeweld.

Met Kerstmis wordt in toespraken vaak naar deze politieke vrede verwezen, maar het is iets anders dan de vrede die ons persoonlijk hier en nu aangaat.

Voor persoonlijke vrede behoef je niet te wachten tot de dag van je overlijden, niet te wachten op het ondertekenen van een vredesakkoord en niet op een Kerstpreek. Die vrede groeit met de jaren.

Een jongeman uit onze streken heeft 50 jaar geleden in woede een grote fout begaan. Als soldaat in Indonesië zag hij op patrouille plotseling een man met grote haast de weg oversteken. Hij schoot en schoot en schoot. De Indonesiër was onmiddellijk dood. Het bleek een burger te zijn, die niets met de oorlog te maken had.
De Brabantse ex-soldaat is 40 jaar later teruggegaan naar dit dorp. Hij en zijn kameraden hebben aan de familie van de overledene hun excuses aangeboden. Zij hebben voor het betreffende dorp een bevloeiingssysteem bekostigd, waardoor 300 kleine boerenbedrijfjes per jaar één oogst meer kunnen binnenhalen.
Het project werd afgesloten met een plechtigheid, die aangaf dat het ontstaan van persoonlijke vrede soms vele jaren nodig heeft en slechts mogelijk is tussen mensen die het echt willen.

Het verhaal doet sterk denken aan de belevenis van een man uit de buurt van Utrecht. Op verzoek van de gemeente had hij ooit Duitse soldaten herbegraven. Het betrof soldaten die tijdens gevechten bij de bevrijding in zijn dorp waren omgekomen. De stoffelijke resten werden overgebracht naar het Limburgse IJsselstein op het speciale kerkhof dat daarvoor was aangewezen.
Na het vervullen van die taak dacht de Nederlander nog vaak aan die soldaten.
Met zijn vrouw was hij 12 jaar geleden op vakantie in Oostenrijk. Zij logeerden bij een blinde mevrouw, aan wie ze bij een kop koffie vertelden van de herbegrafenis van soldaten uit het bezettingsleger. De gastvrouw bleek de weduwe te zijn van één van de herbegraven soldaten. Zij wist zichzelf geen raad met de situatie. Ze zei: Wir waren doch damals Feinde. Daarop hebben de beide vrouwen elkaar echter heel lang omhelst. Beiden hadden in hun hart met de jaren voldoende ruimte gemaakt voor persoonlijke vrede.

Ieder van ons die Kerstmis echt betekenis wil geven, mag zichzelf twee vragen stellen:
1. Heb ik in mijn hart met de jaren voldoende ruimte gemaakt voor vrede, voor vrede met mensen die mij ooit leed hebben aangedaan?
2. Behoor ik tot degenen die met zulke mensen echt vrede zou willen?

Het zijn geen vragen om ja of neen op te antwoorden, maar om bij stil te staan telkens als u hoort zingen: vrede op aarde voor mensen van goede wil. Op de dag dat ik degene tegenkom tegen wie ik iets had, zal blijken hoever het staat met mijn persoonlijke vrede.

Vrede zij u. Amen