Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Gods belofte

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar

zondag 7 december 2003 (tweede zondag van de advent, jaar c)

Sinterklaas is de afgelopen week zijn belofte weer behoorlijk goed nagekomen. De kinderen hadden hun lijstjes gemaakt met allerlei grote en kleine wensen. De meeste van die wensen heeft de Goedheilig man ingewilligd en met name de kinderen in Nederland kunnen weer zeer tevreden zijn. Hij heeft zijn belofte ingelost en hij mag volgend jaar vast weer terugkomen.

Voor kinderen is het enorm belangrijk dat beloftes, die ouders doen, worden nagekomen. Dan hebben we het niet zomaar over allerlei wensen en wensjes, maar veel meer over die diepere beloftes: "Ik zal om half vier thuis zijn, zodat je zeker niet alleen bent. Ik beloof je om met die juf of meneer te gaan praten over die situatie in jullie klas. Nee, dat weekend is echt voor jullie en daar komt niks tussen. We hoeven niet weg vanwege allerlei verplichtingen en we beloven dan samen iets gezelligs te doen".

Aan zulke beloftes ligt natuurlijk wat meer ten grondslag. Bijvoorbeeld de huwelijksbelofte van de ouders, die voor elkaar, voor de familie en zelfs voor de ogen van God beloofd hebben om elkaar lief te hebben en te respecten en om als er kinderen geboren zouden worden hen het leven van Jezus Christus voor te houden en dat betekent leven in de geest van het evangelie: er zijn voor een ander en voor je partner en je kinderen natuurlijk op de eerste plaats. Zo'n belofte heeft meerwaarde, bovenmenselijke waarde zelfs. En zo'n belofte breek je ook niet zomaar. En als het dan gebeurt door jaren van pijn, ruzie, en ellende dan geeft dat ook een heleboel verdriet, want zo'n belofte mag je niet zomaar verbreken.

Ook God doet een belofte. In de eerste lezing horen we de profeet Baruch, die in het voetspoor van Jesaja God aan het woord laat en God zegt tegen Jeruzalem (maar toen stond Jeruzalem voor de hele wereld) en eigenlijk ook tegen ons dat Hij van die wereld een stad van vrede en gerechtigheid wil maken. Een mooie belofte, maar vandaag de dag is Jeruzalem nog steeds een stad van verdeeldheid van oorlog, onrecht en van religieuze onmin. Je kunt je zelfs afvragen of God zijn beloftes wel nakomt. We zien Hem immers niet als tovenaar in het Midden Oosten die de vrede kan bewerkstelligen. We zien hem niet doende als een wonderdoener die alles heel kan maken en goed. We zien Hem niet met onze ogen als een rechter, die misdadigers genadeloos straft. Nee, zo kant en klaar gaat het blijkbaar allemaal niet.

In deze Adventstijd horen we Gods belofte opnieuw: Paden moet recht worden en heuvels geslecht en de wereld moet staan in de glans van Goddelijk Licht. Maar ook nu blijft het dikwijls donker net zo donker en grauw als het buiten nu is. De zon niet te zien. En hoe donkerder het wordt hoe groter het verlangen naar licht en naar leven zeker ook in deze voorbereidingsperiode op het Kerstfeest.

Gods belofte blijven we horen: Eens ooit zal het … vrede zijn. Een roepende in de woestijn.

Natuurlijk het begint niet in het groot met alle geweld en heftige taferelen. Het begint met Gods belofte niet van verre of uit den hoge, maar daar waar God werkelijk is: dieper in onszelf dan ons eigen hart en ook groter dan ons eigen hart. Anders dan wij mensen kunnen bedenken, maar altijd heel dichtbij.

Een belofte van God maar meteen ook een uitnodiging aan ons om het licht te maken om ons heen, om ons hart open te stellen voor een ander en om open te staan voor de komst van het Kerstkind van elk kind zelfs.

Licht schijnt er (zoals ook deze week de ster schijnt in onze kerk) en met onze inzet mag er nog veel gedaan worden: de weg bereiden van de Heer; zijn paden recht maken. Dat is een hele opdracht. Een belofte van God dat het ooit eens zo mag zijn en een belofte, die wij mee mogen inlossen door elke dag en steeds weer opnieuw te starten om Het Licht van God zelf te laten schijnen in ons eigen wereldje in onze eigen omgeving. Gods belofte en wij als Zijn handen en voeten. Onze belofte dus ook op weg naar Het Licht. Van donker langzaam maar zeker naar licht. Daar gaan we 't op. Daar leven we voor. Amen.

Baruch 5,1 9

Jeruzalem, leg uw kleed van rouw en ellende af; en bekleed u voor immer met Gods heerlijke schoonheid. Sla de mantel van Gods gerechtigheid om, zet op uw hoofd de schitterende kroon van de Eeuwige. Want God wil uw luister laten zien overal op aarde. Voor eeuwig geeft God u de naam: `Vrede door gerechtigheid' en `Glorie door vroomheid'. Op, Jeruzalem, ga op de hoogte staan en kijk uit naar het oosten: daar zijn uw kinderen weer samen op het woord van de Heilige, van zonsopgang tot zonsondergang. Zij zijn blij nu God weer aan hen denkt. Te voet gingen zij van u heen, weggesleept door de vijand, maar eervol brengt God hen terug, gedragen als op een koningstroon. God beval alle hoge bergen en eeuwige heuvels te slechten en de dalen op te vullen, zodat het hele land een effen vlakte wordt en Israël veilig optrekt onder de glorie van God. Ook de bossen en alle geurige bomen geven schaduw aan Israël op Gods bevel. Want God leidt het jubelende Israël in zijn heerlijk licht; met zijn barmhartigheid zal Hij hen omgeven én met zijn gerechtigheid.