Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

vuurstenen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Zondag 28 september 2003(26e zondag d.h.jaar B)

Afgelopen zondag was er in Best op het raadhuisplein en zogenoemde sociale markt.

Allerlei sportverenigingen, belangengroepen en instellingen hadden een stand. Als je de pleitbezorgers van enkele charitatieve instellingen hoorde praten, kon je denken dat er een missionaris aan het woord was.

Ze hadden kennis van zaken en ook ontbrak het niet aan het geestesvuur, wat je daarbij nodig hebt. Dat vuur spatte er vanaf zoals dat gebeurt wanneer je twee vuurstenen tegen elkaar slaat. De sprekers waren bij mijn weten geen predikanten, want vanuit de kerk kende ik er maar weinigen van. Toch zouden ze daar goed passen althans om daar goed verstaanbaar hun pleidooi over de luisteraars uit te storten. Hij zou een mooie happening kunnen worden als ze dan meteen al die anderen die nooit in een kerk komen mee brachten, niet voor de liturgie, maar voor hun vlammende betoog. Ze zijn dan natuurlijk niet benoemd door de bisschop maar geest hebben ze wel, vurig, veel en goed.

Er zijn tijden geweest dat zulke mensen onmiddellijk de mond werd gesnoerd, door kerkelijke en wereldlijke machten. Je moest per se hun zegen hebben, anders kwam je niet aan bod. Er zijn landen waar dat nog zo is. Hier krijgen zulke bevlogen mensen de kans en die grijpen ze gelukkig ook.

Er zijn ook politici waar het vuur vanaf spat. Zo had de overleden burgemeester van Tilburg de sympathie van mensen die nooit op zijn partij hadden gestemd. Maar hij liet nu eenmaal zo nu en dan op overtuigende wijze zien en horen hoe ergens arme sloebers onrecht werd aangedaan.

Zulke bevlogen sprekers mensen noemden ze vroeger profeten. Ze noemden ze zo omdat je als toehoorder de indruk zou kunnen krijgen dat ze een boodschap brengen van de Allerhoogste die niemand ooit heeft gezien. Het zijn mensen met een oproep of een boodschap die over meer gaat dan over de banaliteiten van elke dag. Van hen wordt wel eens gezegd dat ze niet van deze wereld zijn, maar dat zijn ze echt wel.

Tegen het einde van de Middeleeuwen moest een dergelijke spreker eerst bewijzen dat hij of zij ook geloofde in een aantal vastgestelde waarheden en wetten. Dan kreeg die persoon een aanstelling van de bisschop al om ook in een kerk zijn mond open te mogen doen.

Die praktijk leek veel op hetgeen Josua wilde ten tijde van Mozes: Er waren in het kamp twee mannen links en rechts aan het woord die de mensen aanspoorden tot rechtschapenheid. Ze hadden zichzelf een beetje buiten de sprekersclan opgesteld.

Maar zij deden dit met een geestdrift alsof ze Mozes zelf waren of minstens door hem of door de Allerhoogste zelf benoemd. Josua wilde dat Mozes dat verbood, want stel je voor "morgen begint iedereen vol vuur op te komen vuur vrede en gerechtigheid". "Was dat maar waar", zegt Mozes,"zo is het nog lang niet en zal het ook wel niet komen". Wel mogen we nu gerust aannemen dat iedereen die opkomt voor gerechtigheid en vrede, dat die Gods woord verkondigd, dat weet je niet door zijn benoeming, maar dat weet je van de inhoud. Wie het kan en durft moet het doen.

Eerste lezing Numeri 11, 25 29

In die dagen daalde de Heer neer in een wolk, sprak tot Mozes, en legde een deel van de geest die op Mozes rustte, op de zeventig oudsten. En toen de geest op hen rustte, profeteerden zij, maar later hebben zij het niet meer gedaan. Nu waren er twee mannen in het kamp gebleven. De één heette Eldad, de ander Medad. Ook op hen rustte de geest zij stonden op de lijst, al waren zij niet naar de tent gegaan , en zij profeteerden in het kamp. Een jongen ging het ijlings aan Mozes vertellen, en zei: 'Eldad en Medad zijn aan het profeteren in het kamp'. Josua, de zoon van Nun, die reeds als jongeman in dienst van Mozes gekomen was, zei daarop tot Mozes: 'Mijn heer, dat moet u hun verbieden'. Mozes zei hem: `Waarom komt u voor mij op? Ik zou willen dat heel het volk van de Heer profeteerde, en dat de Heer zijn geest op hen legde'.