Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Wie kan het zien ?

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar

Zondag 22 juni Sacramentsdag jaar B

Vroeger –zeggen mensen nog wel eens – toen gebeurden er tenminste nog eens wonderen. Toen liet God tenminste nog eens wat van zich horen. Dat is er tegenwoordig niet meer bij. Nu zie je nergens meer een teken van wie of wat God eigenlijk is.

Ik waag te betwijfelen of dat wel zo is. De praktijk van alle dag laat zien dat het wel degelijk anders is. God wordt door veel mensen gevonden ervaren en beleefd. Laatst wees iemand me op een prachtige roze waterlelie en inderdaad die was wonderschoon. Hij was verwonderd over die mooie bloem en zei: "Zoiets kan toch geen mens maken…" en verder deed hij er het zwijgen toe, want voor het wonder van het leven zijn niet zo gemakkelijk woorden te vinden. En die jonge vader die tijdens de doopvoorbereiding met tranen in zijn ogen zei: "Ik heb nooit zo geloofd in God en dat gedoe, maar toen ik ons kindje voor het eerst oppakte, toen wist ik dat God bestond".

Weer iemand anders hoort God spreken en zeggen dat het haar levensopdracht is om andere mensen te helpen. Huis en hart gaan letterlijk en figuurlijk open om dat daadwerkelijk te doen. Vaak praat ik met huwelijksstellen en heel veel aandacht aan formulieren en al dat soort dingen besteed ik dan eerlijk gezegd niet. Ik probeer met hen op zoek te gaan naar wat God en geloven voor hen betekent of God een plaats heeft in hun leven, omdat ik zelf ervan overtuigd ben dat zij in elk geval wel een plaatsje hebben in Gods' plan. Zich mooier voordoen dan ze zijn…? Daar hebben zij geen behoefte aan en ik nog minder.

Laatst zei een bruid: "Ik trouw in de kerk, want dan weet ik zeker dat de overleden vader van mijn aanstaande erbij is". Nog maar heel kort geleden had ik een gesprek met een jonge moeder, die haar derde kindje wilde laten dopen. Ze had moeite met de gezamenlijke doopvoorbereiding omdat haar tweede kindje was overleden en omdat dit derde kindje een handicap had. Ze was bang voor al te veel emotie. Een groot verdriet natuurlijk. We hebben samen afgesproken, dat we tijdens de doop van de derde ook een kaars zullen branden voor het overleden kindje en dat we een hangertje, dat als aandenken aan haar gemaakt was, zouden zegenen met het doopwater. De moeder zei tegen me: "Dan zijn het alle drie tenminste kindjes van God". En ze straalde van oor tot oor. Toen ze wegging kon ik niets anders zeggen dan dat ook die derde bij geen liefdevollere ouders terecht had kunnen komen. Is dat niet het uiteindelijke doel van ons als kerkmensen: mensen dichter bij God brengen?

Ook Mozes in de eerste lezing heeft iets van God gezien en net als al die mensen die de revue gepasseerd zijn, probeert hij daarvan te vertellen in de oude woorden van de Heilige Schrift hoe de Heer tot hem gesproken heeft…. Mozes heeft God gezien: eerst in het vuur van de braamstruik en later op die berg; een vuur een wolk . Allemaal beelden om onder woorden te brengen wat eigenlijk niet onder woorden te brengen is. Zou dat nou zo anders zijn geweest als bij die mensen waar ik net over sprak. Ik geloof er niks van! Mensen zoeken God en soms even vinden ze Hem, zien ze Hem voelen ze beleven ze Zijn nabijheid en soms ook even niet en twijfelen ze en hebben ze vragen.

Dankbaar en blij mogen wij zijn met onze gebaren in de kerk, die ook op een of andere manier God dichtbij willen brengen: de doop, het huwelijk en vandaag in het bijzonder op sacramentsdag het sacrament van de eucharistie, die we hier met grote regelmaat vieren. Ook en zeker in brood en wijn mogen we God ontdekken. Dat lukt niet altijd even goed, maar soms als we samen delen met elkaar in Gods' naam en we Jezus leven gedenken en zijn dood en verrijzenis dan mogen we in dat gebaar van verbondenheid met elkaar ook God ontdekken. Feest van het Heilig Sacrament. Een Sacrament om met veel geloof, zorg en liefde met elkaar te vieren. Steeds weer opnieuw. Een uitnodiging ook om God te blijven zoeken in ons leven in al die grote en kleine tekenen van Zijn aanwezigheid om ons heen. Amen.

Eerste lezing Exodus 24, 3 8

In die dagen stelde Mozes het volk in kennis van alle woorden en bepalingen van de Heer. Eenstemmig betuigde het volk: 'Alle woorden die de Heer tot ons gesproken heeft, zullen wij onderhouden'. Daarop stelde Mozes alle woorden van de Heer op schrift. De volgende morgen bouwde hij aan de voet van de berg een altaar, en stelde twaalf wijstenen op, naar de twaalf stammen van Israël. Toen gaf hij jonge Israëlieten de opdracht stieren op te dragen als brand en slachtoffers voor de Heer. Mozes nam de helft van het bloed, en deed dat in schalen, terwijl hij de andere helft uitgoot over het altaar. Toen nam hij het verbondsboek, en las dit voor aan het volk. En zij verzekerden: 'Alles wat de Heer zegt, zullen wij doen en ter harte nemen'. Vervolgens nam Mozes het bloed, sprenkelde dat over het volk, en sprak: 'Dit is het bloed van het verbond dat de Heer, op grond van al deze woorden, met u sluit'.