Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Witte Donderdag 2003

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Er hangt onheil in de lucht. Mensen kruipen bijeen om steun te zoeken bij elkaar. Het wordt stil en iedereen wacht op die ene die het woord neemt, die zijn emoties in toom houdt en kort de situatie beschrijft zoals die zich voordoet. Dan volgt er wat goede raad om bijeen te blijven en hoe het in moeilijke omstandigheden verder moet. De helden van gisteren, toen alles goed ging, die hoor je niet, maar wel die ene die weet het eerste slachtoffer te zijn als kwaadaardigheid de macht grijpt. Hij heeft gevoel voor symboliek, want staat op en begint uit te delen wat hij heeft. Het is niet veel, maar met hartelijkheid gedaan en gegeven: wat brood en wat om te drinken. Men herkent hem van vroeger dagen, zo is hij altijd geweest: dienstbaar en delend desnoods tot zijn eigen breekbaar leven het begeeft. Zo is hij ten voeten uit. De aanwezigen zijn verbaasd, begrijpen hier niets van. Ook niet als hij zegt: "Als ik als eerste wordt opgepakt, als ik er niet meer ben, ga dan zo door". Angst bekruipt de aanwezigen. Hoezo "ik als eerste"? Wat staat hem, wat staat ons dan te wachten? Wat hem betreft is het een paar dagen later wel duidelijk. Inderaad opgepakt en vermoord. Daarna lijkt de rust te zijn weergekeerd.

Maar niets is minder waar dan deze schijnbare rust. Er zit weer iets in de lucht, er broedt iets bij de die achterblijvers en bij sommigen ineens, bij anderen stilaan, ontwaakt die deelzaamheid, zoals hun aangeraden was. Eerst enkelen dan velen en steeds meer, maar nooit genoeg, zoals voorzegd. Riskant, delend voort te gaan, want menigeen verstaat uitnodiging als aanval, aanval op het teveel dat wordt gekoesterd.

Vanavond komt in herinnering wat toendertijd die man van Nazareth deed. Het symbolische gebaar is eindeloos herhaald, maar wat ermee werd aangeduid, de aansporing, die heeft eindelos veel minder navolging gekregen. Maar we blijven het doen om schoorvoetend toch in zijn voetsporen te treden en menig gebaar dat wordt herhaald wordt omgezet in daad van omzien naar elkaar, naar de minste, naar die tekort komt.

Dit is een dramatische avond: Herinnering kan heden worden.

Moge het zo zijn. Amen