Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

aan tafel (2 juni 2002 Sacramentsdag)

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Wie houdt er niet van lekker eten? Iedereen die niet ziek is houdt daarvan. Met deze zekerheid nodigt menige zakenman een mogelijke klant aan tafel, een levensrelatie kan goed met een etentje beginnen, op een familiereünie dient gegeten te worden, een feest zonder lekker eten is geen feest. Mensen kunnen aardig van elkaar verschillen, maar op één punt hebben we elkaar nogal al eens gauw gevonden: aan een smakelijk dis. Daar hoort natuurlijk nog een en ander bij: een bloemetje, een kaarsje een muziekje misschien. En dan kan er gepraat worden. Eerst voorzichtig om af te tasten waar de ander zich voor interesseert.

Zo kunnen mensen die elkaar niet of nauwelijks kennen op korte termijn nader tot elkaar komen. Aan tafel daar gebeurt het. De tosti uit de automaat is daarmee niet te vergelijken. Samen aan tafel is meer dan alleen maar het voederen van de hongerige mens, maar dat is wel het begin. Al gauw blijkt dat we meer honger en dorst gemeenschappelijk hebben dan de honger en dorst naar voedsel en drank: een luisterend oor, belangstelling voor elkaars zorgen, een waarderend en bemoedigend woord, goede raad, medeleven en troost. Want “een mens leeft niet van brood en lekker eten alleen” ook al is dat een belangrijke aanzet tot nog belangrijker verzadiging.

In oud-bijbelse tijden was dat kennelijk ook al zo. Daar komt de uitdrukking zelfs vandaan: “een mens leeft niet van brood alleen” en daar stond dan nog bij “maar van alles wat uit de mond van de Heer komt”. Daar zouden we dan bij kunnen vragen: “Praat de Heer dan ook mee?” Die praat inderdaad ook mee, want het zijn woorden van Hem, die woorden die bemoedigen, die troosten en zo meer, woorden uit de mond van de Heer, woorden uit de mond van mensen.

Als we in een kerkgebouw een meer dan robuuste altaartafel zien staan dan zouden we gemakkelijk kunnen vergeten dat het toch een teruggrijpen is op die feestmaaltijd die Jezus hield met zijn vrienden, weliswaar vlak voor zijn lijdensweg, maar wel degelijk een feestmaaltijd op een soort joodse bevrijdingsdag. Die maaltijd werd plechtig begonnen met een dankgebed en het verdelen van wat brood. Jezus zei er bij dat Hij zo was en wilde zijn, ten voeten uit zichzelf gevend aan medemensen. In een kerk laten wij het vervolg weg, maar er werd indertijd vervolgens een echte feestmaaltijd gehouden, zoals wij dat ook doen als er iets te vieren valt: lekker eten en drinken. Het eindigde met een plechtige afdronk met woorden van dezelfde strekking als bij het begin. Hoe de eerste christenen dat precies gedaan hebben weten we niet, maar in elk geval beperken wij ons in een kerk tot het begin en het einde van dat Avondmaal. Daarmee lijkt het alsof met dit eten en drinken alles gezegd en gedaan is.

Deze Sacramentsdag is er om ons nog eens erop attent te maken dat dit slechts het begin is van de woorden en daden van de Heer, die hoorbaar en voelbaar dienen te worden gemaakt door onze woorden en daden. Wie dat beseft eet en drinkt hier anders dan de dagjesmens die ook eens komt kijken, anders dan de van niets wetende bezoeker.

Aan tafel daar gebeurt het, aan deze altaartafel door kinderen heel terecht de deeltafel genoemd, niet alleen vanwege het delen van brood hier, maar vanwege het delen welvaart en armoe, lief den leed buiten dit gebouw. Misschien dat dit vandaag weer een beetje gaat lukken. Dan mogen we zeggen: Moge het ons wel bekomen.

Deuteronomium 8, 2-3.14b-16a

In die dagen sprak Mozes tot het volk: 'Blijf denken aan heel die tocht van veertig jaar, die de Heer uw God u in de woestijn heeft laten maken. Hij heeft u toen vernederd en op de proef gesteld om uw gezindheid te leren kennen; Hij wilde zien of ge zijn geboden zoudt onderhouden of niet. Hij heeft u vernederd en u honger laten lijden, maar u ook het manna te eten gegeven, dat gij noch uw vaderen ooit hadden gezien. Hij wilde u daardoor laten beseffen, dat de mens niet leeft van voedsel alleen, maar van alles wat uit de mond van de Heer komt. Denk aan de Heer, uw God, die u uit Egypte, dat land van slavernij, heeft geleid; de Heer die u door die grote en verschrikkelijke woestijn heeft geleid, vol giftige slangen en schorpioenen, door dat dorstige land zonder water; die uit de keiharde rots water voor u liet ontspringen; die u in de woestijn het manna te eten gaf, dat uw vaderen nooit hadden gezien.