Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Vlakbij, ofschoon vertrokken

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Als een dierbaar familielid of vriend vertrekt om te emigreren of sterft gaat dat met nogal wat emoties en commotie gepaard. Dan worden er woorden van afscheid gesproken:"We zullen aan je blijven denken, je bent wel weg, maar blijft in ons hart vlakbij". Dat klinkt niet alleen vriendelijk, maar duidt op een mogelijkheid die inderdaad tot werkelijkheid kan worden. De vertrekkende persoon heeft er niet zo veel belang bij, wel degenen die achter blijven, want het maakt gelukkiger om die mens met zijn vriendschap, zijn luisterend oor, met zijn of haar goede woorden en daden levend te houden.

Dat lukt vaak heel goed. Zo goed dat de achtergeblevenen er veel vreugde en steun ook aan kunnen blijven ontlenen. Het is niet alleen een kwestie van herinneringen. Men haalt zich de woorden en daden voor de geest en probeert die in het eigen leven voort te zetten, soms zelfs tot in allerlei details. Die details herinnert men zich terwijl men samen over de vertrokken persoon praat. Eigenaardigheden worden opgehaald, typische uitspraken, kleine of grote heldendaden en als er brieven of dagboeken zijn achtergebleven is het nog gemakkelijker om zo iemand heel dichtbij te houden, vooral samen. Men bewaart spullen of richt een grafsteen op. Hoe meer iemand het hart heeft weten te stelen, des langer zal men dat vol houden.

Maar heel dikwijls vervagen ook die herinneringen, die woorden en daden. De tijd doet veel vergeten en geleidelijk raakt die dierbare waaraan men, naar gezegd, zou blijven denken, in de vergetelheid. Onze samenleving slokt veel mensen zozeer op dat een dierbare al na heel korte tijd vergeten is of zelfs zo dat men daar tijdens zijn of haar leven al mee bezig was: woorden en daden werden al bij leven weggegooid en vergeten.

Toch zijn er mensen die alle slijtage lang tot zeer lang overleven. Beroemde schilders of componisten komen opnieuw tot leven als we naar hun kunstwerken kijken of luisteren. Inderdaad, het is maar een stukje van hun leven, maar in elk geval een belangrijk stukje, zo niet het belangrijkste. Door hedendaagse uitvoerende kunstenaars kan daar een nieuw impuls aan gegeven worden.

Dat gebeurt ook met mensen die zich onderscheiden hebben in goedheid, in woorden en daden van vrede en gerechtigheid, mensen als Martin Luther King, als moeder Teresa, als Franciscus, als Titus Bransma. Zij blijven bij ons door de vele mensen die zijn blijven spreken en doen zoals zij. En het waren deze mensen die zelf alles gedaan hebben om die bijzondere mens, Jezus van Nazareth, levend te houden. Zeg niet dat die goedheid maar een stukje van zijn leven was; het was Hem ten voeten uit, zoals Hij zichzelf trouwens ook beschrijft als Hij brood breekt en deelt. "Dit ben ik hellemaal". Het zijn er heel veel die in het verleden en het heden een nieuwe impuls waren en zijn waardoor die Jezus heel nabij is gebleven.

Terwijl wij hier bij elkaar komen doen we zoals met onze dierbaren: we roepen Jezus' woorden en daden in herinnering en proberen die opnieuw gestalte te geven in ons leven. Af en toe is er weer eens iemand die daar een geweldige impuls aan weet te geven. "Inspirerende mensen, zeggen we dan". Wij, als gewone burger, moeten het daar wel van hebben.

We lezen vandaag dat Jezus zegt:" Ik blijf bij jullie, ofschoon ik vertrek. Ik geef jullie mijn vrede na als te bewaren erfgoed". Dat is inderdaad gebeurt, maar die impuls , die extra begeestering is in ons geval nauwelijks overgeslagen. We zetten er ieder jaar de poort van het hart extra voor open, voor die begeestering. Daartoe dat Pinksterfeest over 14 dagen. Wellicht dat er toch weer mensen zijn bij wie dat vuur overslaat, een beetje of heel veel. Dan zal door hen Jezus, ofschoon lang geleden vertrokken, toch heel dichtbij blijven. Moge het zo zijn.

Uit het evangelie volgens Johannes 14, 23-29

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: 'Als iemand Mij liefheeft zal hij mijn woord onderhouden; mijn Vader zal hem liefhebben en Wij zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen. Wie Mij niet liefheeft onder-houdt mijn woorden niet; en het woord dat gij hoort is niet van Mij maar van de Vader die Mij gezonden heeft. Dit zeg Ik u terwijl Ik nog bij u ben, maar de Helper, de heilige Geest die de Vader in mijn Naam zal zenden, Hij zal u alles leren en u alles in herinnering brengen wat Ik u gezegd heb. Vrede laat Ik u na; mijn vrede geef Ik u. Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik hem u. Laat uw hart niet verontrust of klein-moedig worden. Gij hebt Mij horen zeggen: Ik ga heen, maar Ik keer tot u terug. Als Gij mij zoudt liefhebben, zoudt gij er blij om zijn dat Ik naar de Vader ga want de Vader is groter dan Ik. Nu, eer het gebeurt zeg Ik het u, opdat gij, wanneer het gebeurt, zult geloven.