Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Nog hoger

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Er gaat geen week voorbij of een of andere TV-zender schotelt ons de beklimming voor van weer eens ergens een bergtop. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel mensen er nodig zijn om een paar enkelingen op die top te krijgen en wat er allemaal wordt meegezeuld naar kamp 1. De tentjes van kamp 2 zijn al een stuk kleiner en naargelang het einddoel nadert wordt de uitrusting steeds bescheidener. Degene die het hoogste punt heeft bereikt zie je met niet meer bij zich dan een heel klein rugzakje en een stok. Dat laat ons de man beneden met de telelens duidelijk zien.

Vanuit een makkelijke stoel met een kop koffie of iets anders bij de buis geeft dat toch te denken: Om zoiets te bereiken moet je alle overbodige ballast achter laten.

Nu zijn wij Nederlanders meestal geen geboren bergbeklimmers, toch is iedere mens telkens weer op weg naar wat hoger ligt, naar wat beter is, naar een volgend doel al is dat dikwijls nog tamelijk dicht bij de grond. Vanuit holen en plaggenhutten gekropen hebben we het geschopt tot ordentelijke huizen en zo meer, we zwaaien niet meer met de knots, we mogen zeggen dat de beschaving langzaam toch wat gevorderd is. Miljoenen jaren waren verstreken totdat iemand zei: “We zijn er bijna, het Rijk der hemelen is nabij”. Dat is verrassend nog een heel stuk hoger dan de hoogste bergtop. Vóór die tijd is er diep nagedacht, zijn er tempels en piramiden gebouwd en noem maar op. Allemaal om dichter bij dat Rijk der hemelen te komen. Heel wat kampementen waren er kennelijk nodig. Totdat die iemand, die Jezus van Nazareth heette, kon bekend maken dat we er bijna zijn. Zijn reisgenoten worden er op uit gestuurd maar nu natuurlijk weer met zo weinig mogelijk bagage: geen dubbele kleding, een paar sandalen en ook zo’n stok als die bergbeklimmers, ook geen papieren met een stafkaart of plattegrond, kortom nauwelijks enige materiële en nog minder geestelijke bagage. Ze hoefden alleen maar na te doen wat Jezus had aangeraden en voorgedaan. Die reisgenoten waren de eerste leerlingen, die reisgenoten zijn wij. Nog steeds met datzelfde doel vlakbij.

Dan kijken we even om ons heen en zien van alles dat geschikt is kamp 1, voor kamp 2 of 3 is het veel te uitgebreid. We hebben kerken en kapellen, liedboeken, wetboeken, organisaties en structuren, grote en kleine bazen en er wordt nog steeds van alles naar dit kamp aangesleept. Het zou me niet verbazen dat als Jezus Christus nog een terug zou komen op aarde en zou zien wat we in zijn naam op poten hebben gezet, Hij zou stijl achterover slaan. Die kathedralen, da’s nog wat anders als een paar sandalen, die organisaties da’s nog wat anders als een stok. Het doel lijkt verder weg dan ooit. Hij zou echt wel begrijpen dat we niet terug kunnen naar het struikgewas, maar Hij zou vast nog eens herhalen hoe eenvoudig het eigenlijk is wat Hij bedoelde. Als je naar mensen gaat die bedroefd zijn om het verlies van een dierbare dan heb je geen structuur of organisatie nodig, geen boek , geen laptop,. Dat is allemaal overbodige bagage. Wees er met hand en hart en een luisterend oor, zoals Hij. Om mens nabij te zijn is heel weinig nodig. En God danken kan ook in een lied zonder begeleiding. Ons christendom is dikwijls geworden tot een tafellaken waarvan de franje vele malen groter is dan het laken zelf; je raakt er gewoon in verward.

Het Rijk der hemelen is nog steeds nabij. Het lijkt hoger dan de hoogste bergtop en toch te bereiken via de heel gewone goedheid naar elkaar elke dag. Er is niet veel meer nodig om Gods wereld samen op te bouwen. Omgeven door een rijk bevoorraad kamp 1 wordt ons toch nog eens gezegd hoe eenvoudig het is en met heel weinig die top te bereiken, maar wel op pad gaan elke dag om eer aan God en vrede en zo meer op aarde aan mensen te brengen.

Uit het evangelie volgens Marcus 6, 7-13
In die tijd riep Jezus de twaalf bij zich en begon hun twee aan twee uit te zenden. Hij gaf hun macht over de onreine geesten en verbood hun iets anders mee te nemen voor onderweg dan alleen een stok: geen voedsel, geen reiszak, geen kopergeld in hun gordel. 'Wel moogt ge sandalen dragen, maar trekt geen dubbele kleding aan'. Hij zei verder: 'Als ge ergens een huis binnengaat. blijft daar tot ge weer afreist. En is er een plaats waar men u niet ontvangt en niet naar u luistert, gaat daar dan weg en schudt het stof van uw voeten als een getuigenis tegen hen'. Zij vertrokken om te prediken dat men zich moest bekeren. Zij dreven veel duivels uit, zalfden veel zieken met olie en genazen hen.