Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Spelende kinderen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

De meeste mensen hebben wel een of andere hobby. Die kan een hele hoop vreugde geven. De ene werpt zich op het bridgen, de ander zoekt het in de muziek of in de sport, zolang het kan. Bijna altijd blijkt het nodig om aansluiting te zoeken bij een groepje of clubje ook al omdat het zoveel leuker is om het samen te doen. Dus aanmelden bij zo’n clubje. Maar dan begint het: contributie en vooral reglementen. Daar schikken we ons dan in want die zijn nodig, maar ze verhogen op zich de vreugde absoluut niet. Daarom is het goed zuinig met die reglementen te zijn. Ook levensbeschouwingen, religies en godsdiensten streven in clubverband naar beter en, naar we mogen aannemen, ook vreugdevoller lucht geven aan geloof en idealen. Maar daar begint het ook meteen: contributie en vooral reglementen. Zelden tot vreugde van de hobbyist. Want hoe ouder de vereniging hoe dikker het boek met regels en voorschriften. Er komen er steeds meer bij en er gaan er zelden of nooit vanaf. De minst creatieve mensen zijn het meest creatief in het als maar bedenken van regels waar anderen zich aan moeten houden.

Neem nou ons Christendom. Dat is toch begonnen met algemene godsdienstige inzichten en idealen. Dat ziet er intussen treurig uit. Een kerkelijk wetboek om van te huilen, encyclieken, voorschriften, uitspraken, het kan niet op en er gaat geen week voorbij of er wordt alweer eens iets aan toegevoegd. Gelukkig: Wat niet weet dat deert niet. Maar toch....een hele hoop bedenksels waar geen mens zich aan houdt door onwetendheid of omdat het gewoon niet te doen is. Dat alles maakt de hobby bepaald niet groter. En dan te bedenken wat Jezus van Nazareth, onze stichter, er van vond. Hij had het steeds over een blije boodschap, goed nieuws: Er is een God die van z’n mensenkinderen blijft houden zelfs als dat omgekeerd niet zo is. Dat had dus een vreugdevol clubje aanhangers moeten opleveren, als onbezorgd spelende kinderen. Het ziet er niet uit, maar moest nog steeds wel. Het is toch niet mogelijk enige wervingskracht te behouden zonder dat, temeer omdat het ook nog eens tot de kern van die club, die kerk heet, behoort. Vraag niet aan godsdienstwetenschappers en overheden wat er allemaal niet mag en wat er allemaal moet. Dat is ontzettend veel en niet eens allemaal bedacht door eigen leden. Al in het eerste begin waren er mensen die aan Jezus vroegen of zijn leerlingen zich niet eens wat serieuzer aan de vastenwetten konden houden zoals die voor die tijd bedacht waren door wetgeleerden uit de buurt. Ze golden niet voor de wetgevers, zoals dat vaak gaat. "Niks er van", zegt Jezus, zo lezen we in het evangelie van vandaag. "We hebben reden om feest te vieren met deze vriendelijke God in ons midden, die als een feestvierende bruidegom ons heeft uitgenodigd". Er zou nog genoeg omstandigheid komen waarin die vreugde even stokte. Het is echter een oude filosofie: We weten dat we in de kist eindigen, maar dat is nog geen reden om er alvast in te gaan liggen.

Er zijn mensen die dezer dagen Carnaval durven vieren. Doet hun dan al die ellende die er op de wereld te vinden is niets? Jawel, maar alleen degene die het goed heeft kan iets betekenen voor de ander die het slecht heeft, de ene bedroefde kan de andere bedroefde niet troosten, of anders gezegd: ga niet naar de tandarts als die man zelf kiespijn heeft. Vandaag een pleidooi om als spelende kinderen ook blij en dankbaar te kunnen zijn. Trouwens, eucharistie vieren is toch vooral dat: dank vieren, bidden en zingen. Vooruit dan maar! Amen.