Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

kwaad op God

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs (Zestiende zondag door het jaar A)

Er zijn mensen die het geweldig mee zit in het leven: prima gezondheid, gelukkig huwelijk, goeie baan en de kinderen doen het in alle opzichten geweldig. Daar zou je best jaloers op kunnen zijn. Maar wees daar voorzichtig mee want ze hebben meestal niet in de gaten dat je in het leven steeds langs een afgrondje of tenminste een stoeprandje loopt en dat er maar weinig hoeft te gebeuren en je schiet eraf. Die boffers hebben dan de grootste moeite met een tegenvaller. Dan zijn ze kwaad op God en iedereen. In tegenstelling tot de pechvogels die door het leven getekend zijn. Die zijn gewend de tegenvallers te nemen zoals ze komen. Dat leer je niet ineens; om leed te verwerken is tijd nodig, het gaat stapsgewijs. De droefenis blijft, maar de boosheid verdwijnt mettertijd. De vraag: Waarom moest ik mijn dierbare zo vroeg verliezen, waarom moeten wij dit of dat meemaken, boosheid smelt langzaam weg ook als de gevolgen van het leed nog dagelijks merkbaar zijn.

Zoiets hebben we in Zuid-Afrika zien gebeuren. Duizenden mensen waren het slachtoffer van het apartheidsregime. Er waren mensen terecht gesteld zonder enige vorm van proces. Hele landstreken werden ontvolkt om bepaalde bevolkingsgroepen te bevoordelen. Nog steeds missen ze hun dierbaren en de grond waarvan ze werden verjaagd. Als ze de gelegenheid krijgen om hun  leed onder woorden te brengen, vloeien er tranen, maar de boosheid heeft plaats gemaakt voor de wil om mee te bouwen aan een nieuwe samenleving.

Bij zinloos geweld, bij een natuurramp of bij het verlies van een dierbare komt ook onder ons ongewild een soms ontembare boosheid op. We zijn kwaad op politici, op de buren, de arts, de familieleden, de kerk en ook op de Schepper van hemel en aarde. Kortom op iedereen die niet door hetzelfde leed is getroffen.

Ook de schrijvers van het evangelie van Jezus Christus maken zich regelmatig  boos op de Romeinen, op de Farizeeën en Sadduceeën en anderen, vanwege de ellende die ze sommigen van hun geloofsgenoten aandoen. Ze wensen hun toe te verbranden in een vuur dat uit de hemel op hen valt, te worden vernietigd als onbruikbaar onkruid. Maar dan herinneren ze zich het voorbeeld van Jezus en worden anders. "Gods warme regen valt over goede en slechte mensen", "laat de tarwe maar opgroeien samen met het onkruid", hebben ze hem horen zeggen en ze hebben hem zelfs horen bidden voor de medemensen die hem groot leed aandeden.

Vandaag en morgen zijn u en ik weer in een woordenwisseling betrokken over het leed dat Londen heeft getroffen of Madrid, uw buren of naaste familie. Die opvlammende boosheid kunnen we niet wegnemen. Dat kan alleen de getroffene zelf, met Gods hulp die wordt binnengehaald in een vaak herhaald gebed: Dat onze boosheid mag veranderen in een gretige hulpvaardigheid, onze vuist in een helpende hand.

Evangelielezing Matteus 13, 24-30

In die tijd hield Jezus de menigte deze gelijkenis voor: 'Het rijk der hemelen gelijkt op een man die op zijn akker goed zaad had gezaaid; maar terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Toen de halmen opgeschoten waren en vrucht hadden gezet, was ook het onkruid te zien. Nu gingen de knechten naar hun meester en zeiden hem: Heer, ge hebt toch goed zaad op uw akker gezaaid? Hoe komt het dan dat er onkruid op staat? Hij antwoordde hun: Dat is het werk van een vijand. De knechten zeiden tot hem: Wilt ge dat we het bijeengaren? Maar hij zei: Neen, ik ben bang dat ge, wanneer ge het onkruid bijeengaart, de tarwe mee uittrekt. Laat beide samen opgroeien tot de oogst, en met de oogsttijd zal ik de maaiers zeggen: Haalt eerst het onkruid bijeen en bindt het in bussels om te verbranden; maar slaat de tarwe op in mijn schuur'.