Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

geknakt riet niet breken

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar (11 januari, de doop van de Heer, jaar c)

Hoe komt het dat Henk, die conciërge is op een school voor gedragsgestoorde kinderen bij hen zo enorm populair is. Henk heeft echt niet doorgeleerd voor omgang met gedragsgestoorde jongeren. Hij weet ook niets van pedagogiek of van onderwijs. En als de leerkrachten bij hem op school vergaderen over nieuwe doelstellingen en nieuw beleid dan is hij er vooral om een nieuw kopje koffie te zetten en naderhand de oude en achtergelaten troep op te ruimen. Maar soms wordt een lastige leerling bij Henk in het kopieerhok gezet en dan zie je zo'n jongen of meisjes haast als vanzelf weer rustig worden. Wat is de kracht van Henk? Waar haalt Henk dat toch vandaan?

Hetzelfde geldt voor die scoutingleidster Miriam, die zelf allang volwassen toch met de kinderen meedoet en meespeelt. De kleine "kabouters" zijn helemaal weg van haar en net die ene Anke, die thuis niet te handhaven is, loopt met Miriam weg. Ze is haar grote voorbeeld. De ouders zijn druk doende met een psycholoog maar daar wil die opstandige Anke niet naar toe, maar wel naar Miriam want daar is ze gewoon een kabouter net als alle andere. Waar haalt Miriam die kracht toch vandaan? Ze heeft er nooit voor geleerd, want ze staat doordeweeks gewoon in de kapsalon.

En dan Mien, die geweldige buurvrouw. Ze is geen lid van een ziekenbezoekgroep van de kerk of van de Zonnebloem of het Rode Kruis. Ze is lid van eigen hulp en sjouwt voor haar buren, die in de trubbels zitten. Ze neemt de was mee naar huis, komt vragen of er nog boodschappen gedaan moeten worden, knipt de heg als haar eigen tuin ook gedaan wordt. Zonder ophef doet ze wat gedaan moet worden en eert ze die mensen die het zo lastig hebben met hun ziekte en eenzaamheid. Waar haalt Mien die kracht toch vandaan?

Mien Miriam en Henk…waar halen zij de kracht vandaan. Misschien is het diezelfde kracht, die door de profeet Jesaja meer dan 2000 jaar geleden werd omschreven - zoals we vandaag in de eerste lezing hoorden: Henk, Miriam en Mien roepen niet en schreeuwen niet. Ze zij niet hardvochtig en veroordelend en onvermoeid laten ze mensen tot hun recht komen. Het kleine vlammetje doven ze niet en het geknakte riet zullen ze niet breken. Zulke Henken, Miriammen en Mienen bestaan. U kent ze vast zelf in Uw eigen omgeving. Ze hebben geen enkele pretentie, maar ze doen wat gedaan moet worden met hun hart op de juiste plaats. Ze komen niet in de krant met grote jaarverslagen en verlies - en winstcijfers, want ze schreeuwen en roepen niet en zoeken geen publiciteit, maar het zijn zij die eigenlijk nieuw schoolbeleid, jeugdbeleid en kerkbeleid zouden moeten maken en misschien zijn ze er wel beter in dan zij die nu de touwtjes in handen hebben. Zulke mensen zouden minister van onderwijs, hoofd welzijnszaken of zelfs bisschop moeten kunnen worden, maar als je ze dit zou vragen zouden Henk en Miriam en Mien haast wel zeker zeggen: amme nooit niet!

En daarom komt in het nieuws wat de echte minister van onderwijs heeft bedacht en dat is, dat er nog minder geld gaat naar onderwijs voor de toch al zwakken. Daarom komt in het nieuws dat de minister van welzijn heeft bedacht dat de subsidie op de scouting wordt gekort en zelfs onze eigen kerk presteert het om veel te vaak negatief in het nieuws te zijn met allerlei conflicten en weet ik wat, in plaats van met een hoopvolle, liefdevolle en barmhartige boodschap.

Jesaja legt vandaag voor ons de nadruk op: Niet schreeuwen of roepen en om het geknakte riet niet te breken, maar om het erbij te laten horen en het liefdevol op te binden en Jezus vult dat in het evangelie aan door een nieuw doopsel te prediken. Zijn eigen doop is een ommekeer en ook onze doop zou dat mogen zijn, want door Zijn doop geldt niet meer het recht van de sterkste maar dat van de zwakke. Niet macht en kracht en wikken en beschikken blijken de maat van Jezus zelf, maar de macht van het kleine. Dat kleine lampje dat mag blijven branden. Zelfs dat kleine lampje van geloof, dat bij veel mensen in onze tijd nog maar af en toe wat flikkert en brandt, mag blijven branden. Henk en Miriam en Mien geven die boodschap van Jezus inhoud. Ze willen doen en doorgaan waarmeer ze bezig zijn in dienst van de mensen en wij hier in de kerk mogen daarvan zeggen. Jazeker in dienst van mensen en zelfs in dienst van God zelf.

Amen.

Eerste lezing: uit de profeet Jesaja 42,7 4.6 7

Ziehier mijn dienstknecht, die Ik ondersteun; mijn uitverkorene, die Ik met genoegen gadesla. Ik heb mijn geest op hem gelegd, en hij maakt het recht bekend aan de volken. Hij roept niet en schreeuwt niet, hij laat zijn stem niet horen op straat. Het geknakte riet zal hij niet breken en de kwijnende vlaspit blaast hij niet uit. Werkelijk, hij zal recht brengen. Hij zal niet zwak worden en niet worden geknakt, maar hij vestigt het recht op de aarde en de eilanden zullen naar zijn boodschap uitkijken. Ik, de Heer, heb u geroepen om heil te brengen, Ik, neem u bij de hand, Ik vorm u, en bestem u tot een verbond met het volk, tot een licht voor de naties; om blinde ogen te ontsluiten, om gevangenen uit de kerker te bevrijden, degenen die in de duisternis van de gevangenis wonen.