Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

wandelen

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs, zondag 2 mei (4e zondag van Pasen 2004, jaar C)

Samen een wandeling maken is samen genieten van de frisse lucht, van de natuur en tegelijk van gedachten wisselen over van alles en nog wat. In de buurt van een fabriek of kantoor zien we dat de lunchtijd dikwijls wandelend wordt doorgebracht, al of niet met een boterham en een bekertje koffie in de hand. Het blijkt een uitstekende gelegenheid om onderling overleg te plegen, het geeft de binding waar het op de werkplek nauwelijks van komt. Van politici is bekend dat ze dikwijls in de zogenaamde wandelgangen tot betere communicatie en overeenstemming komen dan in het officiële debat. Vooral jongelui die met elkaar in gesprek willen raken organiseren een voettocht. Eeuwenlang en ook nu nog gaan mensen samen op pad naar een of andere bedevaartplaats, niet met de bus of de auto, maar gewoon te voet zoals vroeger. Dan wordt er heel wat af gepraat en al wandelend komen gedachten en gevoelens bij elkaar, er ontstaat solidariteit en saamhorigheid.

Verkondiging vindt meestal plaats in een synagoge, in een moskee of in een kerk, maar het vervolg is wel zo belangrijk: als men samen naar huis gaat en de gedachten naar aanleiding van het voorgaande eens naast elkaar legt. We lazen dat de apostelen Paulus en Barnabas bezoek brachten aan een synagoge, maar dat ze zich daar niet zo lieten horen. Het was na afloop van de dienst dat deze kerkgangers, op weg naar huis, met hen in gesprek kwamen en dat sloeg geweldig aan. De week daarop zat de synagoge vol. Kennelijk niet vanwege degenen die daar het woord voerden, maar weer vanwege die twee apostelen die na afloop zich aansloten bij de naar-huis-gangers die door hen werden bemoedigd en aangespoord om te volharden in het geloof in de blijde boodschap zoals die aan hen werd doorgegeven.

Waar en wanneer kom je tot diepere gedachten, tot bezinning, tot geloof ook? Dat kan zijn in de stilte aan de waterkant of in een bos, een andere keer kan dat misschien ook wel eens zijn tijdens een inspirerend woord dat men tot zich laat doordringen of tijdens het ergens samen zingen en bidden. Daar hoort zeker ook het wandelgesprek bij.

Er is geen enkele plek waar alles tegelijk te vinden is. In een kerk vind je bijvoorbeeld niet de stilte van het bos en ook niet het onderlinge gesprek, maar het bos is ook weer niet de plek voor liturgie. Maar we zouden veel missen als we niet bij elkaar, thuis of op weg naar huis, zouden komen tot die saamhorigheid en bemoediging die we elkaar kunnen geven om te volharden in het geloof ook in moeilijke tijden.

Deze zondag staat te boek als "roepingenzondag". Daarmee wordt er weer eens een thema aangedragen om over na te denken. In kerkelijke kringen wordt dan natuurlijk vooral daarbij gedacht aan de roeping tot priesters, diakens en pastoraal werkenden. Mensen die er een dagtaak van maken om zich in te zetten voor geloofsverkondiging, diaconie en zo meer. Heel noodzakelijk. Dat kan ons niet afhouden van de vraag naar de roeping van elke christen: minstens elkaar bemoedigen in geloof en leven zoals Jezus Christus dat voorstond. We hoeven nog niet allemaal verkondigers te zijn, maar al wandelend naar huis of naar elders kunnen we het er wel nog eens over hebben wat hier wordt voorgelegd en in elk geval elkaar bemoedigen in het geloof.

Handelingen 13,14.43 52

In die dagen reisden Paulus en Barnabas langs Perge naar Antiochië in Pisidië, waar zij op de sabbat de synagoge binnengingen. Na afloop van de dienst in de synagoge liepen vele joden en godvrezende proselieten met Paulus en Barnabas mee; dezen spraken hen toe en drongen er bij hen op aan in de genade van God te volharden. De volgende sabbat kwam bijna de hele stad bijeen om naar het woord van God te luisteren. Bij het zien van die grote menigte werden de joden zeer afgunstig en beantwoordden de uiteenzetting van Paulus met beschimpingen. Toen verklaarden Paulus en Barnabas in alle vrijmoedigheid: 'Tot u moest wel het eerst het woord van God gesproken worden, maar omdat gij het afwijst en uzelf het eeuwige leven niet waardig keurt, daarom richten wij ons voortaan tot de heidenen. Want aldus luidt de opdracht van de Heer tot ons: Ik heb u bestemd als een licht voor de heidenen, opdat gij redding zoudt brengen tot aan het uiteinde van de aarde'. Toen de heidenen dit hoorden waren zij verheugd en verheerlijkten het woord van God, en allen die tot het eeuwig leven waren voorbestemd namen het geloof aan. Het woord des Heren verbreidde zich door heel die streek, maar de joden hitsten de godvrezende vrouwen op die uit de toonaangevende kringen kwamen en ook de voornaamste burgers uit de stad; zij veroorzaakten een vervolging tegen Paulus en Barnabas en verjoegen hen uit hun gebied. Dezen schudden het stof van hun voeten ten teken dat zij met hen gebroken hadden en gingen naar Ikonium. De leerlingen echter waren vervuld van vreugde en van de heilige Geest.