Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

de hand reiken

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs (15 juli 2007)

Dezer dagen konden we vernemen dat een bedrijfsdirecteur zijn bedrijf verkocht en daar zelf zo’n 80 miljoen euro voor opstreek. Het commentaar daarop is niet mis:” ‘t Is toch te gek, want de gewone werknemer daar moet hemel en aarde bewegen om er bijvoorbeeld anderhalf procent loonsverhoging bij te krijgen, aangenomen dat ie zijn baan er niet bij verliest. Zou zo’n man daar aan voorbij leven?” Of dat zo is weten we niet, maar we veronderstellen het alvast omdat we mensenkennis hebben op de eerste plaats van onszelf. Want we leven zo makkelijk voorbij niet alleen aan degene die het minder heeft dan wij zelf, minder gezond, minder welvarend, minder erkend en noem maar op. Dat zijn er trouwens zoveel dat het onmogelijk is om daar steeds bij stil te staan zo dat al nog zou zijn. Maar we leven dikwijls ook voorbij aan degene die echt te kort komt. Ook dat zijn er zoveel dat het onmogelijk is ze allemaal nabij te zijn. Allemaal is te veel. Dus moeten we een keuze maken. Is dat nodig?  “Jawel”, zo wordt ons vandaag voorgehouden. “Als je het eeuwig leven wilt verwerven, of anders gezegd: als je ten diepste gelukkig wilt zijn, loop dan niet aan iedereen voorbij die je nodig heeft, maar kijk goed naar de mensen die je levenspad kruisen en waar dat nodig is, doe er iets voor”. Jezus maakt geen verwijten naar degenen die voorbij lopen. Hij noemt niet de man die gewond langs de weg  je naaste. De naaste is niet degene die geholpen wordt, maar degene die helpt.
Nabij zijn is niet zozeer een kwestie van afstand. Als je nooit iets gedaan hebt voor je buurman ben je niet zijn naaste. Geen verwijt, maar het is zo. Voor de zoveelste keer wordt weer eens de levensvisie van Jezus samengevat. Vandaag in het verhaal van de Barmhartige Samaritaan en samengevat: Probeer van je leven een gelukkig leven te maken door anderen gelukkig te maken voor zover je kunt. Binnen handbereik is niet noodzakelijk om een goede naaste te zijn.
Gelukkig zijn heel veel mannen en vrouwen, ouders en kinderen, familie en vrienden goede naasten voor elkaar. Maar die gewonde man uit het verhaal van vandaag was geen familie. Het houdt ook voor ons niet op bij de familie.
In elke stad of dorp zijn er mensen die ons levenspad kruisen, die ons nodig hebben, maar waaraan we voorbij lopen en zo een kans op geluk voor die ander maar zeker ook voor onszelf mislopen.
Dat brengt me nog even bij het verschijnsel Voedselbank. Dat blijkt op heel veel plaatsen een pas ontdekte noodzaak te zijn. Ook hier in Best. De stichting Voedselbank in Best is een dependance van die in Helmond, waar door enige onderlinge ruzie de cliënten voor een deel de dupe zijn geworden. Hier in Best gelukkig geen ruzie. Toch is het eigenaardig dat we in Best tot nu toe niet in staat zijn de 42 gezinnen die door hun omstandigheden in aanmerking komen voor één voedselpakket per week, dat wij met zowat 30.000 mensen niet in staat zijn zonder Helmond één keer per week zo’n voedselpakket te garanderen. Natuurlijk kunnen wij dat wel, maar er zullen mensen gevonden moeten worden -en die zijn er vast en zeker- die voor deze gezinnen een naaste willen zijn. Het is een stichting. Dus is de fiscus extra vriendelijk voor degene die daar financieel steunt. De voorzitter vertelde dat er per maand zo’n €500 euro nodig is. Mooi dat nu het grootste deel uit Helmond komt, maar  we zullen het er hier in Best niet bij laten zitten. Het gaat niet om eindelijk eens een welverdiende vakantie of een noodzakelijke fiets; het gaat gewoon om eten en daarvan kunnen we niet zeggen: “Sla dat maar eens een weekje over”.
Mooie kans om ons geluk te grijpen als er een beroep op ons gedaan wordt. Dan kunnen we Samaritaan zijn, een naaste voor onze dorpsgenoot.
Moge het zo zijn. Amen

Lucas 10,25-37
Eens kwam een wetgeleerde naar Jezus toe om Hem op de proef te stellen. 'Rabbi,' zei hij, 'wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?' Hij zei tegen hem: 'Wat staat er in de wet geschreven? Hoe leest u dat?' Hij gaf ten antwoord:
'U zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.' Hij zei tegen hem: 'Juist geantwoord! Doe dat en u zult leven.' Maar hij wilde zich rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: 'Ja maar, wie is mijn naaste?' Jezus nam weer het woord en zei:
'Op reis van Jeruzalem naar Jericho viel iemand in handen van rovers. Ze schudden hem uit, mishandelden hem en lieten hem halfdood achter. Toevallig kwam er een priester langs die weg; hij zag hem, maar liep in een boog om hem heen.
Ook een Leviet die voorbijkwam en hem zag, liep in een boog om hem heen. Toen kwam er een Samaritaan langs die op reis was; hij zag hem en was ten diepste met hem begaan. Hij ging naar hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze. Toen zette hij hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een herberg, waar hij hem verder verzorgde. De volgende ochtend haalde hij twee denarien tevoorschijn en gaf ze aan de waard. "Zorg voor hem," zei hij, "en als u nog meer kosten moet maken, zal ik ze u op mijn terugreis vergoeden." Wie van die drie is naar uw mening de naaste geweest van de man die in handen van de rovers was gevallen?' Hij zei: 'Hij die hem barmhartigheid heeft bewezen.' Jezus zei tegen hem: 'Doe dan voortaan net als hij.'