Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

storm (slotdienst lidwinakerk 21 juni 2009)

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs

Een leven dat zich van het begin tot het einde voltrekt als een boottochtje over een spiegelglad meer komt zelden of nooit voor. Het kan er soms behoorlijk te keer gaan. Als je kanker blijkt te hebben of je zelf  of je partner Alzheimer of Parkinson krijgt,als je huwelijk strandt, als je je baan verliest of het gaat mis met de kinderen, dan stormt het en grijpt angst en machteloosheid je bij de keel.
Ook een parochie kan in een storm verzeild raken en dat is met onze Lidwina parochie gebeurd. We hebben het in het recente verleden in allerlei bewoordingen beschreven. Het dient geen enkel nut om dat vandaag allemaal nog eens te herhalen. We waren niet lamgeslagen van angst, maar hebben alles gedaan om de parochie naar een veilige haven te loodsen. Dat konden we doen omdat er alle reden was om te blijven geloven in en te vertrouwen  op de parochianen en vooral ook onze Heer Jezus Christus zelf als onze loods. Met deze laatste kerkdienst in deze Lidwinakerk en het binnen varen in de Antonius kerk en –parochie lijkt er minstens voorlopig een eind gekomen aan een woelige overtocht. Dat lijkt zo, was het maar waar, maar dat is niet zo.
We hebben allemaal kennis kunnen nemen van de plannen die vanuit het bisdom over ons worden uitgestort. Die zijn niet bedacht om het de parochies moeilijk te maken, maar met de heiligste bedoeling om door middel van centralisatie toch weer groei in geloof te doen plaats vinden en geloof in groei op te pakken. We hebben in een brief aan de bisschop wat respijt gevraagd omdat we eerst nog wat willen bekomen van de fusie die we nog moeten voltooien. We hebben daarin een beroep gedaan op zijn begrip en tact die misschien nog groter is dan onze vanzelfsprekende loyaliteit aan de bisschop en zijn beleid. Dat de storm nog niet is gaan liggen wordt veroorzaakt door de krimp in het aantal priesters, financiële middelen, kerkbezoek enzovoorts. Daarvan is hier nog geen sprake, maar wat de toekomst brengt of zoals wij die zelfs maken weten we natuurlijk ook niet. In elk geval: het stormt en dan doen we er goed eens te kijken naar het verhaal dat de evangelist Marcus vandaag voorhoudt.
De kleine gemeenschappen in de eerste eeuwen van het christendom hadden het nog heel wat moeilijker dan wij: door de joodse gemeenschappen werden ze uitgestoten, de Romeinen stonden hen naar het leven, ze hadden geen last, maar ook geen steun van een overkoepelende organisatie. Interne onenigheden staken de kop op, het was zoeken naar eensgezindheid en de goede richting. Ze hadden alle reden om te vragen:”Heer Jezus, waarom slaapt U, raakt het u niet dat we vergaan”. En toch hebben ze van heel klein geloofd in groei en zijn gegroeid in geloof. Ze zijn niet vergaan, want het raakte Jezus wel, Hij bleek de laatste en ultieme redder omdat door Hem de storm bedaarde.
Hoe zal het ons vergaan als we in ons persoonlijk leven of als parochies roepen: “Heer raakt het u niet wat ons overkomt? Dan mogen we uit dit stukje Blijde Boodschap op steken dat het vertrouwen op zijn aanwezigheid voldoende kracht kan geven om verbijstering en angst te overwinnen, om op te tornen tegen de storm uit welke hoek die ook waait. Of we het mogen meemaken dat die storm ook gaat liggen? We weten het niet. Wel weten we uit Jezus’ leven, lijden en dood dat ondergang slechts schijn is, want God, zijn en onze Vader, gaf nieuw leven.
Nieuw leven. Laat ons daar maar naartoe werken, biddend, hopend en vertrouwend.
Daarmee gaan we alvast verder vanuit de Antonius parochie. Amen


Marcus 4,35-41
Tegen de avond van die dag zei Jezus tegen zijn leerlingen: 'Laten we naar de overkant gaan.' Ze lieten de mensen achter en namen Hem mee met de boot waarin Hij zat; er waren nog andere boten bij. En er stak een hevige storm op, en de golven sloegen over de boot, zodat die al volliep. Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden: 'Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?' Hij stond op en bestrafte de wind en het water: 'Zwijg, wees still' En de wind ging liggen en het werd volkomen stil. Hij zei tegen hen:
'Waarom zijn jullie bang? Hebben jullie nog geen vertrouwen?' Ze werden door schrik bevangen, en zeiden tegen elkaar: 'Wie is dat toch, dat zelfs de wind en het water naar Hem luisteren?'