Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

een gasthuis

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

Dezer dagen trekt een groot deel van de Nederlandse bevolking naar het buitenland hopend en er ook wel erop rekenend dat men daar enige gastvrijheid zal vinden. Ook in ons land zetten we de deuren open voor bezoekers en zoals overal is onze gastvrijheid voor veel of weinig geld te koop.

Kunnen we nu vaststellen dat gastvrijheid een Europese deugd is? Nog lang niet. We rekenen er wel een beetje op, maar niet te veel. Daarom nemen we liefst onze eigen aardappelen mee, blikjes met groeten en vlees, zelfs ons eigen huis in de vorm van een sleurhut of tent, want je kunt nooit weten of je anders niet onder de blote hemel je matje mag uitspreiden. Ondanks alle voorbereidingen kan het toch gebeuren dat de caravan door zijn as zakt, dat de motor vastloopt, dat een ketting breekt, eentje van de familie plotseling ziek wordt en al dat soort onheil. Dan komt het er op aan, want er is geen pinautomaat in de buurt en van alles niets. Wel mensen op een boerderij of in een rijtjeshuis. Dan kom je er achter hoe gastvrij men daar is, want dat heeft toch alles te maken met openheid, met hulpvaardigheid, met gulheid, begrip en vriendelijkheid. Je kunt het treffen, maar je kunt ook pech hebben met die gastvrijheid. Dan ben je er gloeiend aan. Op het ene moment rekent een ander op ons en op een ander moment rekenen wij op een ander. Het zijn zelden mensen uit een grote villa die te hulp snellen, waar je terecht kunt, meestal heel gewone mensen van een boerderij of een rijtjeshuis.

Christenen hebben dat afgekeken van soms heel primitieve volkeren en ze hebben het ook nog eens geleerd van Jezus Christus, waar ze naar genoemd worden. In het verleden werd dat zelfs groots aangepakt. Vakantiegangers waren er nog niet, maar zwervers wel en ook nog eens het hele jaar door. Daar bouwden ze gasthuizen voor of met een ander woord voor hetzelfde: hospitalen. Eerst kon elke zwerver daar terecht, maar later alleen zieken en hun familie. Als we in onze dagen vragen naar een gasthuis of hospitaal worden we naar een ziekenhuis verwezen, maar een gasthuis is eigenlijk een huis waar gastvrije mensen wonen. Vandaag wordt ons de vraag voorgelegd of ons huis zo’n huis is. Misschien is er iemand die onze gast wil zijn, vragend om een luisterend oor, om een beetje tijd van ons, om een beetje goede raad of hulp. We kunnen boffen als die gast iemand is die zelf moed weet in te spreken, die opkomt voor de zwakken, die toekomstvisie heeft. Dan is er een profeet op bezoek, da’s bijzonder, daar moeten we zuinig op zijn. Maar het kan ook zijn dat het iemand is die fijntjes op fouten en tekortkomingen wijst. Dat risico zit er in. Maar ook dat is een profeet om zuinig op te zijn.

We lazen het verhaal van duizenden jaren geleden, een verhaal over een gastvrije vrouw. Haar huis was een gasthuis. Ze gaf aan zo’n profeet wat ze kon en ze kreeg er veel dankbaarheid voor terug en meer dan dat.

Wat een simpele vraag aan ons: of ons huis een gasthuis is, waar onze deur en ons hart open staat voor zwervers, vakantiegangers, vreemdelingen en profeten en allerlei mensen die een beetje op ons rekenen.? Een gastvrije mens geeft veel, geeft een stuk eigen vrijheid weg aan een ander. Toch zegt Jezus van Nazareth daarvan, dat alleen zulke mensen zijn volgelingen mogen heten. De komende tijd zal uitwijzen of er dat veel zijn.

Uit het tweede boek Koningen 4, 8-11,14-16a

Op zekere dag kwam de profeet Elisa langs Sunem. Daar woonde een welgestelde vrouw, die hem met aandrang uitnodigde, bij haar te komen eten. En iedere keer dat de profeet in het vervolg daar in de buurt kwam, ging hij daar eten. Daarom zei de vrouw tot haar echtgenoot: 'Luister eens, ik heb gemerkt dat hij die altijd bij ons aan huis komt, een heilige man Gods is. Laten we op ons huis een kleine kamer voor hem metselen en er een bed, een tafel, een stoel en een lamp in zetten; als hij dan bij ons aankomt, kan hij daar zijn intrek nemen'. Toen Elisa er dus op zekere dag weer aankwam, kon hij de bovenkamer betrekken en er zich te rusten leggen. Daarna vroeg Elisa aan Gechazi, zijn knecht: 'Kunnen we dan werkelijk niets voor haar doen?' Gechazi antwoordde: 'Zij heeft helaas geen zoon en haar man is oud'. Toen zei Elisa: 'Roep haar'. De knecht riep haar en zij bleef in de deuropening staan. En Elisa zei: 'Volgend jaar om deze tijd zult u een zoon aan uw hart drukken'.