Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Op reis

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar (tweede zondag in de veertigdagentijd, jaar A)

Wat is het toch fijn om een thuis te hebben. Een plek waarnaar U ook straks na deze dienst weer naar toe kunt gaan. Het kan er druk zijn, gezellig of stil, maar in elk geval is het voor U een vertrouwde plek. Veel mensen hechten aan zo'n vaste plek, zo'n plaats om thuis te kunnen komen, waar zekerheid en houvast te vinden is. Houvast is erg belangrijk. Zekerheid is nou eenmaal zekerheid. Het wordt ook gewaardeerd als je ergens 25 jaar in dienst bent, of als je 40 jaar getrouwd bent.

En toch zegt God tegen Abram in de eerst lezing: "Trek weg uit je land, weg van je stam, je ouderlijk huis en ga naar het land, dat ik je zal aanwijzen". We zouden maar vreemd staan te kijken als het ons zou overkomen. Als je baas zou zeggen: "verkas maar naar Saoedie-Arabië" of zelfs een roepstem van binnenuit of van buitenaf, die zou zeggen: "Laat alles achter en ga naar het land, dat ik je zal wijzen".

Toch gebeurt dat met Abram… en toch ook wordt die vraag op een of ander manier aan ons gesteld. Er wordt ons weliswaar niet gevraagd om de woestijn in te trekken, maar we worden wel aangezet tot een geestelijke reis. Niet een reis naar Australië, maar nog veel verder net zoals Abram die tot het diepste van zijn eigen ziel en hart moet reizen om zijn opdracht, zijn doel in het leven te begrijpen. En Abram denkt: hoe kan zo'n oude man als is ..hoe kan ik nou een groot en talrijk volk tot stand brengen. Hoe kan een zwerver zoals ik naam maken?

Geldt dat ook voor ons als we onszelf de vraag stellen wat de betekenis is van ons leven, welk doel wij nastreven... of zoals vroeger gevraagd werd in de catechismusles: waartoe zijn wij op aarde? Vroeger werd het antwoord voorgezegd en konden we het uit het hoofd leren. Sommigen van u zullen het nog wel weten: "We zijn op aarde om God te dienen en daardoor in de hemel te komen".

Maar dat lijkt absoluut niet meer voldoende te zijn. Nee, om die vraag te beantwoorden moeten we net als Abram op reis: een geestelijke reis, ieder van ons natuurlijk op zijn eigen manier, jezelf de vraag stellen: wat is de bedoeling van mijn leven, wat vind ik nou echt belangrijk, waar geloof ik in en waar hoop ik op en wat kan ik betekenen?

Maar wil je die vraag beantwoorden dan moet je eerst een hoop ballast kwijt. Ballast, die je tegenhoudt om scherp naar jezelf te kijken. Misschien ook de ballast van onze welvaartstijd van de televisie en van internet, die je afleiden van je eigen gedachten. Misschien is er daarom zelfs wel een vastentijd van veertig dagen: tijd nemen om naar jezelf te kijken; tijd nemen om op reis te gaan in en bij jezelf en je de vraag te stellen wat je wilt en wat je opdracht is in het leven.

Het zijn geen gemakkelijke vragen…voor Abram niet en ook voor Jezus niet, die in het evangelie letterlijk een berg lijkt op te gaan om zijn opdracht naar de mensen toe en naar God, zijn eigen Vader, te verstaan. Een geestelijke reis. Het vertrouwde loslaten, alles wat je houvast biedt Loslaten om opnieuw stil te staan bij je levenstaak; een opdracht van binnenuit. Misschien zelfs wel een Goddelijke opdracht. De veertigdagentijd is zo'n tijd, die ons aan kan zetten tot nadenken over hoe we ons leven hebben ingevuld en hoe we er opnieuw invulling aan zouden kunnen geven. Het is een reis op weg naar wie weet waar naar toe. Loslaten om te kunnen vinden wat werkelijk belangrijk is. Misschien wel de liefde voor God en de liefde voor Zijn mensen. Amen.

Genesis 12,1-4a

In die dagen zei de Heer tot Abram: 'Trek weg uit uw land, uw stam en uw familie, naar het land dat Ik u zal aanwijzen. Ik zal een groot volk van u maken. Ik zal u zegenen en uw naam groot maken, zodat hij een zegen zal zijn. Ik zal zegenen die u zegenen, maar die u vervloeken zal Ik vervloeken. Door u zal zegen komen over alle geslachten op aarde'. Toen trok Abram weg, zoals de Heer hem had opgedragen.